57.

Elena Johnson

Gisteren was in een waas aan me voorbij gegaan. Ik was met Lissa en Lauren opnieuw gaan shoppen voor een bruidsjurk, en had deze keer de perfecte jurk gevonden. We hadden een kapper en een visagist voor me kunnen regelen. Verder waren er de hele dag door mensen aangekomen. Familie en vrienden, die allemaal dezelfde positieve energie om hun heen hadden hangen. Gisterenavond hadden de jongens Louis meegenomen voor zijn vrijgezellenavond, en had ik met alle aanwezige dames een eigen feestje gebouwd. Ik werd wakker bij Lauren op de kamer, en Aiden lag bij Louis. We mochten elkaar vandaag pas zien als ik naar het altaar zou lopen aan de hand van mijn vader. Na een heerlijk bad was de kapster aan mijn haren begonnen en Lauren verzekerde me dat de visagiste er zo ook zou zijn. Mijn jurk hing in een hoes klaar, en ik kon het niet laten om er af en toe een blik op te werpen. Langzamerhand kwamen de zenuwen toch wel opzetten. Wat als ik zou struikelen? Of mijn jurk zou scheuren? Of ik wist niet meer hoe ik 'ja' moest zeggen. 'Klaar,' zei Tania, de kapster, tevreden. Ik wilde opstaan om in de spiegel te kijken, maar Lauren duwde me weer terug in mijn stoel. 'Dacht het niet. Pas als alles klaar is mag je jezelf zien,' zei ze. Ik keek haar aan, maar stemde toch in. Het was leuker om me dadelijk in een keer opnieuw te zien. Er werd nog een bus haarlak in mijn haren gespoten, voor Tania de kamer weer verliet. Nog geen 10 seconden later werd er weer op de deur geklopt en kwam een vrouw met blonde haren binnen. Haar make-up zat prachtig. 'Ik ben Stephanie,' stelde ze zichzelf voor. Ik glimlachte en nam haar uitgestoken hand aan. 'Elena.' 'Ik zie dat je haar al is gedaan. Het zit echt prachtig,' complimenteerde ze me meteen. Ik glimlachte dankbaar. Stephanie zette haar make-up koffer op de tafel en opende deze. Ze begon van alles uit te stallen en nadat heel de tafel vol stond begon ze met mijn make-up. 'Het moet naturel zijn. Elena heeft nooit veel make-up gedragen,' zei Lissa tegen Stephanie. 'Ze heeft het eigenlijk ook bijna niet nodig, ze heeft een prachtig uiterlijk van zichzelf.' Ik voelde hoe mijn wangen rood werden. Ik had nooit goed tegen complimentjes gekund. Stephanie, Lissa en Lauren bleven met me praten in een poging me te laten ontspannen. Het lukte redelijk, maar het feit dat Stephanie van alles op mijn gezicht smeerde, zette het idee dat ik vanavond Mrs Tomlinson was niet uit mijn hoofd. 'Zo, je bent klaar,' glimlachte Stephanie. Lauren en Lissa bogen zich meteen naar me toe om me te inspecteren. 'Je bent prachtig. Louis zou zijn ogen niet van je af kunnen houden,' glimlachte Lissa naar me. 'Heel erg bedankt,' zei Lauren en ze liet Stephanie uit nadat ze al haar spullen weer had ingepakt. 'En nu de jurk!' Lissa klapte enthousiast in haar handen. Ik trok de joggingbroek en het simpele hemdje dat ik aan had uit. In alleen mijn lingerie liep ik naar de jurk toe. Ik haalde hem voorzichtig uit de hoes en Lissa en Lauren hielpen me erin. Lauren gaf me mijn schoenen aan terwijl Lissa mijn sluier vastmaakte. Toen ze klaar waren gingen ze met z'n tweeën voor me staan. Ze bekeken me van top tot teen en glimlachten toen tevreden. 'Je bent echt de mooiste bruid die ik ooit heb gezien.' zei Lauren. 'Kate Middleton zou jaloers op je zijn,' voegde Lissa er met een grijns aan toe. 'Mag ik dan nu in de spiegel kijken?' vroeg ik. Ze knikten en langzaam liep ik naar de grote spiegel in de hoek van de kamer. Voor enkele seconden herkende ik mezelf niet meer. Mijn donkerblonde haren waren gekruld en er was een vlechtje in gemaakt wat rond mijn hoofd liet. Mijn kapsel alleen was al prachtig. De make-up die Stephanie bij me had aangebracht was inderdaad licht, maar liet mijn groene ogen beter uitkomen en mijn huid straalde en gezonde bruine teint uit. Uiteindelijk kwam ik bij mijn jurk uit. Hij leek nog mooier dan dat hij gisteren was, toen ik hem in de winkel aan had geprobeerd. Er werd op de deur geklopt en mijn vader liep naar binnen. Hij viel even stil toen hij me zag staan. 'Wauw, Elena... Ik ben sprakeloos.' Ik bloosde en wendde mijn blik even af. 'Ga je mee, er staat een man op je te wachten,' zei mijn vader wijs. Lissa en Lauren verlieten snel de kamer, om hun positie in te nemen als bruidsmeisjes. Mijn vader liep naar me toe en bekeek me nogmaals goed. 'Ga je mee?' Ik knikte en haakte mijn arm door die van mijn vader. Samen liepen we de kamer uit, die gang af en uiteindelijk het hotel uit, dat aan zee lag. Daar gaat ie dan, dacht ik bij mezelf.