08. ~ Indianna Bella Lawrence

'Je bent klaar,' glimlacht Vinca. Ik kijk haar aan en glimlach terug. Vinca vind ik de liefste van mijn voorbereidingsteam. Ookal is haar haar felrood, komt ze uit het Capitool, is haar huid zo'n beetje perfect egaal en lijkt ze door de botox nooit verdrietig te zijn, ze is aardig, lief en niet zo'n typetje als Mocri, de knettergekke vertegenwoordiger van ons district.
'Prachtig hoor,' lacht Pugnus ook. Hij heeft oranje krullen in zijn haar en ziet er gestoord uit. Is hij ook, maar wel op een grappige manier. Sola is de stillere, maar hoewel ze roze haar heeft inplaats van vuurrood en blauwe ogen inplaats van goudgeel, is ze de zus van Vinca en ik mag haar ook wel. Volgens mij heb ik het nog getroffen met mijn voorbereidingsteam ook.
'Dan gaan we Caje halen, aaaah wat zal hij blíj zijn!' roept Pugnus terwijl hij de kamer uithuppelt. Ik grinnik even en zeg ze gedag.
'We zien je morgen,' glimlacht Vinca en Sola knikt me even aan met een verlegen lachje. Ik lach terug. De deur valt achter ze dicht, en ik blijf alleen achter in de kamer. Eindelijk tijd voor mezelf, denk ik, terwijl ik de kamer bekijk. Ik zie mezelf in de spiegel. Lachend, maar toch niet vrolijk genoeg voor de slappe lach. Misschien omdat Drew er niet bij is? Op het bordje op de deur zie ik de naam Caius a Amores staan, met daar achter tussen haakjes Caje, hoe iedereen hem noemt hier . Ikzelf vind "Caje" niet zo mooi staan. Nou, niet mooi, ik moet er waarschijnlijk gewoon aan wennen, maar waarom is het niet Caie, met een i? Ik heb het aan Vinca gevraagd, maar tot mijn verbazing antwoordde Sola.
'Caje komt van Cajetan, wat komst betekent. Caie zou inderdaad mooier zijn, maar met die i lijkt de betekenis verder weg.. snap je? Caius betekent begin, en Caje dus komst. Iedereen hier vindt het makkelijker om Caje te zeggen en dan dus met die j.' Vertelde ze. Ik had langzaam geknikt met mijn hoofd en keek nog een keer naar het naambordje. Toen ik terug had gekeken, was Sola weer druk bezig en - zag ik dat nou goed - zelfs een beetje blozend verder gegaan.
Als ik nog even in gedachten ben over de naam - want volgens mij moet a Amores dan ook wel iets betekenen - gaat de deur open. Voor het eerst zie ik het gezicht van deze Caje. Mijn mond valt open. Dit is niet de goed Caje. Dit is niet de Caje uit het Capitool, de oude vriendelijke maar weirde man. Maar aan de andere kant weet ik zeker dat deze jongen uit het Capitool komt. Het is de enige verklaring voor dat roze rode haar. Hij glimlacht even en ik voel me wat ongemakkelijk, zo naakt.
'Hi, ik ben Caje,' vertelt hij vrolijk. Hij maakt een tollend gebaar met zijn hand en ik snap dat ik moet draaien. Als in een roes draai ik langzaam om mijn as. Caje fluit even goedkeurend en gooit me dan de badjas toe. Dankbaar doe ik hem aan.
'Indianna,' vertel ik, ookal weet hij dat natuurlijk al.
'Ze hebben je goed opgeknapt. Nu is het aan mij de eer om een mooi meisje mooie kleding te geven, so here I am,' glimlacht hij. Caje lijkt me jong, maar ik weet dat je minstens 25 moet zijn om hier als stylist te mogen werken.
'Hoe oud ben je?' flap ik eruit omdat ik het gewoon zo ontzettend graag wil weten. Caje schrikt even en kijk schichtig om zich heen. Dan buigt hij zich naar voren tot vlak bij mijn oor. 'Niet verder vertellen, maar ik ben 21. Te jong dus, maar sst...' fluistert hij. Ik knik en steek twee vingers op. Ik hou me net in voor ik door mijn vingers spuug. 'Ik snap het,' grinnikt hij. Hij is dus 21. Echt heel jong voor zo'n beroep. Ik weet niet wat ik aan moet met iemand die maar vijf jaar ouder is. Hij had mijn broer kunnen zijn! Ik denk aan Daniel. Hoe zou het met hem gaan?
'Kom, we gaan je jurk passen,' zegt Caje en voor ik het weet hangt het zachte satijn om mijn lichaam heen. Het is een prachtige rode stof, een simpel jurkje met een bloem erop maar iets, ik weet niet wat, maakt dat het perfect is.
'Je bent prachtig, Indianna,' glimlacht Caje. Zo voel ik me ook, hierin. Ik omhels hem. Ik voel me zo ontzettend fijn en mezelf in deze jurk, zo vrij, zo veilig. En dat heeft hij voor mij gedaan.
'Zeg maar Indy.' Hij mag me zo noemen. Vanaf nu is hij een vriend. Caje geeft me nog een paar schoenen, en ik protesteer als ik de hak zie.
'Caje, ik heb nog nooit op hakken gelopen. En dan déze?' roep ik wanhopig uit. Maar Caje lacht alleen maar. 'Joh, vertrouw me maar, ze zitten heerlijk. Voor jou dan, ze zijn precies op maat gemaakt voor jou.' Vertrouwen. Oké. Vooruit, omdat het Caje is. Ik trek de pumps aan die ook van rood satijn zijn gemaakt en loop een rondje. Caje had gelijkt, ik loop er zo op weg. Van Caje mag ik nog niet in de spiegel kijken. Pas als alles klaar is, vindt hij. Terwijl hij mijn haar kamt en een klein beetje krult, probeer ik niet op mijn roodgelakte nagels te bijten. Zal ik er straks nog wel als mezelf uitzien?
'Wow,' mompel ik. Caje heeft me echt een ander mens gemaakt, bedenk ik me als ik eindelijk in de spiegel mag kijken. Vanbinnen dan. Ik ben het nog steeds, maar dan veel mooier en zelfverzekerder. Mijn haar ligt golvend over mijn schouders en de jurk sluit perfect aan. De hakken maken mijn benen nog langer dan ze al zijn, maar het maakt me niet als een of ander buitenaards wezen met onmogelijk lange benen.
Caje geeft me nog een knuffel en kijkt me dan aan. 'Je bent klaar.'

echt lang.. nou, alsjeblieft dan maar^^