Message From My Mind. 19

The End.
Ik doe open en rijd naar hun huis. Eens daar vertellen ze me iets dat ik liever niet hoorde.
‘Anouk, wij… uhm… wij vertrekken over enkele dagen op tour’, zegt Bill voorzichtig. Ik kijk hem verbaasd aan.
‘Voor hoelang dan?’ vraag ik.
‘Wel, zeker een maand’, antwoordt Tom. Even zeg ik niets.
‘Ik ga jullie missen!’ zeg ik dan. Ik knuffel hen één voor één even dood.
‘Denk je… nou…’ stottert Bill. Hij zucht.
‘Wat Bill dus wilt zeggen is of dat je denkt dat je het zal aankunnen om jeweetwel…’ zegt Tom.
‘Oh, ja. Ik snap het. Wel, ik ben eigenlijk nog steeds wat ziek, want ik heb al dagen niet meer gegeten, maar dat heeft eigenlijk niets te maken met het feit dat ik mager wil zijn, volgens mij komt het gewoon door dat ongeluk en zo. Maar wat belangrijker is. Ik ben nu zo mager, zoals ik vroeger wou zijn, maar als ik dan in de spiegel kijk, zie ik alleen maar een lelijk, skelet. Ik vind mezelf lelijk’, zeg ik. Bill springt in mijn armen.
‘Ik ben blij dat je het eindelijk door hebt’, lacht hij. We babbelen nog wat en Bill en Tom dringen erop aan dat ik zou blijven slapen. Ik bel naar mam en ze geeft me toestemming.
‘Ik heb wel geen gerief bij’, zeg ik dan.
‘Dat kun je van ons wel lenen’, antwoordt Tom. We kijken nog naar een film en gaan uiteindelijk slapen. Bill heeft het grootste bed dus besluiten we om daar me z’n drieën in te gaan liggen. En ik mag in het midden. Stiekem heb ik zitten gluren naar hen toen ze binnenkwamen. En eerlijk waar, ze zijn lekker. Gelukkig dat het donker was, want ik begon te blozen.

Anderhalve maand gaat voorbij. Ik ben terug aangedikt en zit nu op een gezond gewicht. Ik ben nu ongelooflijk trots op mezelf dat ik anorexia heb kunnen overwinnen. Op school gaat het ook goed. Mijn vrienden zijn blij dat ik terug ben en terug gezond ben. Het einde van het schooljaar nadert alweer. Tokio Hotel komt vandaag terug. Mijn leven is gewoon weer helemaal in orde en ik ben er zeker van dat dit zo zal blijven. Aan dit hele avontuur heb ik twee dingen overgehouden: een heuse ervaring en een stel goeie vrienden voor het leven.
Einde

Reacties?
Voila, dit was het. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Ik vond het alleszins echt leuk om dit te schrijven. En ik ben de personen die reacties achterlieten erg dankbaar.