3. mary

Daar staan we dan, op het vliegveld van Engeland. ‘Waar moeten we heen?’ vraag ik aan Peter. ‘Ergens hier staat deze vrouw.’ Zei hij terwijl hij een foto laat zien. Ze is ongeveer 45 en heeft bruin haar met de ogen van peter. ‘Ze lijkt wel op jou.’ Zeg ik. ‘Ik vond haar juist op jou lijken.’ Ik grinnik en na ongeveer 5 minuten hadden we haar gevonden. ‘Euhm... bent u onze moeder?’ vraag ik voorzichtig. Ze kijkt na een foto en dan naar ons en krijgt een glimlach op haar gezicht. We krijgen gelijk een knuffel van haar en de man die bij haar staat. ‘Dit is jullie vader George en ik ben jullie moeder Christina.’ Zegt ze. We knikken en er ontstaat een stilte, maar geen akelige stilte. Ik stond nou recht in ogen met mijn echte moeder en voor het eerst had ik een vader. Ik moest mijn vriendinnen en goeie kennissen in Nederland wel opgeven. ‘Zullen we maar naar het huis gaan.’ Er waren allemaal mooie grote huizen en kennelijk gaan ik ook in zon huis wonen. ‘We brengen jullie eerst even naar onze buurvrouw, want er moet nog wat gedaan worden aan jullie kamers. Maar dat is vanavond al klaar hoor.’ Zei mijn vader. Als we op een oprit komen stappen we uit. En er komt een vrouw naar buiten. ‘Dat is jullie buurvrouw Anne en jullie blijven bij haar tot ongeveer 5 uur, dan komen we jullie weer ophalen.’ Zegt mijn vader. Waarop wij knikken en ze weggaan. We stellen ons voor aan Anne en gaan met haar mee naar binnen. ‘Wow, het is hier echt mooi.’ Zeg ik zacht. ‘Ja, hé.’ Hoor ik opeens een schorre jongensstem achter me. Ik draai me om en zie een jongen van ongeveer mijn leeftijd met bruine krullen en groenachtige ogen. ‘Harry.’ Zegt hij terwijl hij zijn hand uit steekt. Ik neem hem aan. ‘Mary.’ Harry stelt zich ook nog voor aan Peter. ‘Gemma en Robin die komen zo.’ Zegt Anne. ‘Willen jullie wat drinken?’ vraagt Anne vlak erna. ‘Ja hoor.’ Zeggen peter en ik tegelijk. ‘Wat willen jullie?’ ‘Water’ zeggen we weer tegelijk en ik grinnik. ‘Hebben jullie dat altijd?’ vraagt Harry met een glimlach.