#02

Giechelend vlocht ik mijn vingers in die van Louis. ''Nee hoor, Larry Stylinson bestaat niet!'' Riep Zayn uitdagend. Meteen zond ik hem een waarschuwende blik, maar Louis pakte het beter op dan verwacht. ''Je wilt niet weten wat wij 's nachts allemaal doen.'' Riep Louis uitdagend terug waarna hij zijn tong uitstak. Echt, als er iemand was die mij kon vertellen wat Louis dacht, zou ik degenen een fortuin betalen om het me te vertellen.
Ik raakte zo in de war van hem.
''Kijk, Harry zijn rode wangen bevestigen het.'' Grijnsde Louis. Ik rolde even met mijn ogen en wist dat ik maar beter mee kon spelen. ''Wat jij wil Boo.'' Louis knikte tevreden en trok me snel mee achter de rest aan.
Ze moesten eens weten.
het gegil overspoelde me keer op keer en ook dit keer was het weer oorverdovend. ''Heel even.'' Smekend keek ik Louis aan die dit keer op zijn beurt met zijn ogen rolden. ''Oke, heel even dan.'' Hij liet mijn hand los en snel liep ik naar het hek toe met onze fans erachter. ''Harry Wil je met me trouwen?'' Ik glimlachte naar het meisje en zetten mijn handtekening op het blaadje wat ze uitstak. ''Hij trouwt al met mij.'' Riep Louis die naast me was komen staan en me lachent aankeek. Ik schudden even lachent mijn hoofd en ging rustig door met handtekeningen zetten. ''Jongens kom!'' Riep Liam die ongeduldig bij de bus stond te wachten. ''Doei!'' Ik zwaaide even naar de fans en voor ik het wist had Louis zijn hand alweer in die van mij gelegd en liepen we naar de tourbus. ''Ik dacht dat je met Eleanor ging trouwen.'' Zei ik stil. Mijn worden deden Louis blijkbaar niets wat hij haalde zijn schouders op. ''Als het zou kunnen trouwde ik ook met jou.'' Zei hij simpel. Ik zuchten en liet me door hem meetrekken. Er viel echt niet met deze jongen te praten.
Ik zweeg en liep achter hem de bus in. Mijn humeur was meteen weer omgeslagen en zwijgend liet ik zijn hand los om vervolgens naar achter te lopen en me op bed te laten vallen.
Ik dacht niet dat ik dit nog lang ging volhouden. Ik hield van Louis en de momenten die we samen hadden, maar het kon niet altijd op tegen zijn afwijzingen. Daarbij kreeg ik gewoon geen hoogte van hem.
Maar dit dacht ik elke keer op het moment dat het me niet meezat. ''Hazza.'' Louis zijn stem die op een zeurende toon tegen me aanpraten. Zwijgend keek ik hem aan en er was iets van Irritatie op zijn gezicht af te lezen. ''Niet doen.'' Hij kwam naast me op bed liggen en meteen rolde ik als een bolletje tegen hem aan. Zijn armen sloeg hij beschermend om me heen en zijn vingertoppen trippelde over mijn rug. ''Tot je zelf iemand vind, heb je mij.'' Fluisterde hij. Het waren ooit mijn eigen worden geweest en ik wenste dat ik ze nooit gezegd had. Ik wilde niemand anders meer. Toch knikte ik langzaam. Hij begreep het toch niet. ''Vanavond nog een concert en dan zijn we met zijn tweetjes.'' Louis haalde mijn hoofd van zijn borst en dwong me hem aan te kijken. ''Wij, met zijn tweetjes, samen.'' Zijn ogen keken vluchtig de bus rond en toen hij ontdekte dat iedereen druk bezig was met zijn eigen ding, drukte zijn zijn lippen voor een seconde op die van mij. en weeral knikte ik langzaam. Ik haten het feit dat ik zo aan Louis overgeleverd was.