09

'Hou op, hou gewoon op!' Het was niet hard maar dat wat uit mijn mond kwam was in ieder geval verstaanbaar. 'Alsjeblieft,' voegde ik eraan toe. Beide keken ze naar me, allebei met bezorgd staande ogen en wenkbrauwen die ernstig stonden.
'Bella.' Edward boog naar me toe en keek me aan. 'Je had voor mij moeten kiezen.' Ik keek hem verontwaardigd aan en probeerde met veel moeite overeind te gaan zitten.
'Wat wil je daar mee zeggen Edward, accepteer het feit dat ze niks meer voor je voelt.' Jacob sleurde hem terug naar achteren, veel te bang dat hij me iets aan zou doen.
'Nee Jacob dat zou jij eens goed in je oren moeten knopen, ik vecht tot het laatste moment.'
'En waarvoor?!' Riep hij naar Edward, 'ze houd niet meer van je, geef het op!'
'Nooit,' gromde Edward diep. Ze keken elkaar aan en stonden op het punt elkaars ledematen eraf te trekken. Ik moest iets doen, voordat Jake iets overkwam, voordat Edward zijn controle verloor en het hier tot een bloedbad zou maken.
'Waarom luisteren jullie nooit naar mij?' Mijn hoofdpijn was erger geworden en vroeg om aandacht. Het werd stil, beide hadden ze er niets om te zeggen. Gewoon omdat ze een hekel aan elkaar hadden en ze het liefst elkaar de grond in zouden trappen. Op het moment dat de chemie tussen die twee begon, was er geen stoppen meer aan. Ze keken me dan weer even aan, knikte en zeiden weer wat en niet veel later vielen ze elkaar in de rede en begon het weer van voor af aan. Maar omdat ik hield van Jake, en gaf om het welzijn van Edward moest ik een manier vinden die ze beiden veilig hield. Hoe stom het ook was dat Edward nog steeds belangrijk was, en hoe gevaarlijk het was om Jake niet zijn gang te laten gaan en Edward dus ieder moment kon toeslaan. Zo eigenwijs als ik was wilde ik dat ze beide in een goede staat verkeerde, ik gaf om ze.
'Jacob, Edward..' kwam er met moeite uit. Mijn hand hield ik op mijn voorhoofd gedrukt in de hoop de pijn te verzachten. 'Vermoord elkaar niet, omwille van mij oké?' Ik keek ze ernstig serieus aan, beide hadden het er moeilijk mee. Uiteindelijk gingen ze er mee in akkoord en schudde elkaar de hand.
'Voor nu,' voegde Edward eraan toe, 'ik beloof niet dat dit voor altijd zal zijn, anders zal de verlangende wraak me achtervolgen.' Jacob knikte en zei dat dit voor hem precies hetzelfde was. Ik was al blij dat die twee elkaar niet meer aanvielen.
'Dan heb ik nog een laatste verzoek.' Ik kroop van de bank af waar ze me op hadden gelegd en probeerde stabiel op mijn benen te staan. 'Edward verdwijn, ik wil je voor nu niet meer zien.'
'Nee,' reageerde hij fel, 'ik heb dan wel beloofd Jacob niks meer aan te doen, maar ik heb mijn verlangen naar jou niet afgezworen.'
'Dan heb je toch een probleem met mij,' viel Jacob hem in de reden. 'Want als je haar niet met rust laat zal niet de wraak, maar ik jou blijven achtervolgen.' Edward leek hier net echt van onder de indruk steker nog, zijn gelaatstrekken verraadde hem dat hij zich moest inhouden.
'Jake..' waarschuwde ik, maar zoals gewoonlijk - en ik had toch zo gehoopt dat het deze keer wel was gelukt - luisterde hij niet.
'Kom maar op dan, beter nu dan ooit in de toekomst. Ik wil wel zien hoe sprankelend een vampier er van binnen uit ziet.'
'Jij vuile..!' Hij maakte zijn zin niet af of hij zat al in de nek van Jacob.