4. Samantha Hailey Mc Gregor

Samantha's haar outift.

Vermoeid ploffen Lana, Sophie en ik op de bank. 'Ik haat school' zegt Sophie, met een diepe zucht erachter aan. 'Anders ik wel' vult Lana haar aan.
'Hoe eerder we klaar zijn met het huiswerk, hoe beter..' zeg ik. Sophie kreunt en laat zich onderuit zakken op de bank. 'Oke, laten we beginnen' zegt ze na een tijdje.

'Hoe zit het eigenlijk met die prijsvraag voor die Cody Simpson tickets?' vraag ik, terwijl ik net zijn debuutalbum "Paradise" in de CD-speler stop. Lana schrijft haar zin af en kijkt op. Ze legt me uit dat Sophie en zij allebei het inschrijf formulier voor de tickets hebben ingevuld, op de website van de radiozender. Overmorgen komt de uitslag al! Blij klap ik in mijn handen. Wat nou als Sophie of Lana wint? Dan gaan we Cody Simpson in het echt zien! Eerst was ik niet zo happig geweest toen Sophie me op belde, maar nu hoopte ik vurig dat éen van hen de tickets zou gaan winnen.
Ik loop naar de keuken om thee ze zetten voor ons drie, en zing zachtjes mee met Hello.

Staring at the ceiling
Now I know I'm dreaming
Looking at the ceiling
Girl, pick up your phone



Een paar uur en heel wat koppen thee verder laat ik Sophie en Lana uit. Als ik de deur achter hen sluit laat ik mezelf tegen het koele rvs van de deur vallen en ga op mijn knieën zitten. Cody in Nederland.. Het zou zo gaaf zijn al éen van de meiden de kaartjes zou winnen!
Ik sta op en loop naar mijn favoriete toestel in mijn huis; de piano. Ik laat mijn handen over de toetsen glijden en improviseer wat toetsencombinaties en verzin wat teksten. Soms schrijf ik er een paar op, om te onthouden voor later.
'Sam! Ik ben thuis!' Ik herken Nathan's stem en stop met spelen. 'Hey Nate' groet ik mijn broertje. Ik schenk een glas cola voor ons beide in en ga samen met hem op de bank zitten. Nathan doet de tv aan. Even twijfel ik op ik hem moet vertellen over wat ik eerder in mijn moeders mail zag; over Angie en Brad. Ik heb nog steeds geen idee wie ze zijn, hoewel hun namen me wel bekend voor komen. Ik denk dat het oude kennisen uit Australië zijn, maar ik weet niks meer over die tijd. Nathan is nog jonger dan ik, dus hij zal het wel helemaal niet meer weten. Ik laat het maar voor wat het is, en kijk met mijn broertje mee naar de tv.

Die nacht kom ik amper in slaap. Ik ben zo benieuwd; zullen Lana en Sophie kaartjes winnen? Opeens voel ik me heel dom. Waarom heb ik me ook niet opgegeven? Ik knip het nachtlampje naast mijn bed aan en pak mijn laptop erbij. Ik ga naar de site van het radio station en een bitter gevoel overspoeld me. De actie is al gesloten, je kan niet meer mee doen. Dit had ik kunnen weten, natuurlijk. Morgen komt de uitslag al. Ik klap mijn laptop weer dicht en leg hem naast mijn bed. Een naar gevoel spookt door mijn onderbuik. Voelde ik me me nou zo omdat ik mezelf niet had opgegeven voor die kaartjes? Als dat zo was vond ik dat ik me aanstelde. Ik lach in mezelf en sluit mijn ogen. Jeetje, wat ben ik moe.