2.Mary

Ik schrik en sta gelijk op. ‘Waarvoor is dat nodig?’ zegt Peter bang. ‘Ik wil nou weten waarover die nachtmerrie gingen!’ schreeuwt ze bijna. ‘Mam, het was maar een nachtmerrie.’ Zeg ik terwijl ik bang tegen Peter aandruk. ‘Jullie moeten het nu vertellen!’ Brulde ze gewoon. Wat had ze? Betekende die droom iets of.... ‘Jullie moeten me he..’ verder kwam ze niet want het raam werd ingeslagen en de gordijnen weg geschoven. Toen ik aan het licht waren gewend zag ik de politie en mijn buurvrouw. De politie stapte gelijk op mijn moeder af en ik en peter gingen snel naar buiten. ‘Oo, kinderen gaat het met jullie?’ hoor ik mijn buurvrouw zeggen. Ik knik maar wat en probeer mijn tranen te verbergen. Wat niet lukte. Ik voelde een arm om me heen en zag dat het mijn buurvrouw was en dat Peter ook huilde. Na een tijdje zag ik de politie mijn moeder in de auto zetten en de ander kwam naar ons toe. ‘Kunnen ze even bij jou blijven.’ Zegt hij tegen mijn buurvrouw. Ze knikte. ‘Oké we komen tegen 4 uur ongeveer terug.’ We knikte en hij ging weg. ‘Komen jullie.’ Zegt mijn buuf en we gaan naar haar huis. ‘Willen jullie thee?’ Vraagt ze en wij knikken. Ondertussen waren de tranen ook alweer gestopt. ‘Weet jij misschien waarom ze zou doet?’ vraag ik aan mijn buurvrouw. ‘Nee, sorry meid.’ Na een tijdje kwam de politie en moeten peter en ik met hun mee.

We waren op het bureau en de politie zat tegen over ons. ‘jullie moeder is geestelijk ziek. Ze is ook niet jullie echte moeder en heeft jullie “gestolen” toen jullie 1 en 4 waren.’ Ik keek verbaast naar de agent. ‘We weten dat jullie echte moeder in Engeland woont en dat jullie vanavond nog met het vliegtuig daar heen gaan.’ ‘Hebben jullie contact met haar gehad?’ vraagt Peter. ‘Ja, zij was eerder bevriend met je niet echte moeder, maar zij heeft geen contact meer gehad met jullie echte moeder nadat ze jullie mee hebben genomen.’ Ik wist niks meer te zeggen en zo te zien Peter ook niet meer.