Message From My Mind. 13

Back home
Tom legt zijn hand even op mijn knie. Wanneer ik hem aankijk, glimlacht hij bemoedigend. Ik glimlach waterachtig terug. Hij haalt zijn hand terug van mijn knie en concentreert zich terug op de weg.
‘We zijn er’, zeg ik dan. Tom parkeert de auto en stapt uit. Ik doe hetzelfde, net zoals Bill. Ik kijk eens naar de gevel van mijn huis. Dat is ook alweer een tijd geleden dat ik die heb gezien. Een lichte glimlach vormt zich op mijn gezicht. Een hand ligt op mijn schouder. Ik draai me om en zie Bill glimlachen.
‘Hier is mijn nummer. Bel me maar als het niet gaat’, zegt hij. Ik knik. Er is een moment van pure stilte, die ik verstoor door Bill om de hals te vliegen en te knuffelen. Hij knuffelt terug en gaat met zijn handen over mijn rug. Wanneer ik hem loslaat en hem aankijk, glijdt er een traan over mijn wang. ‘Hela, niet huilen, hè’, lacht hij.
‘Nee, want anders begint hij ook te huilen’, grijnst Tom.
‘Hou je kop’, reageert Bill op de domme opmerking van Tom. Tom komt naar ons toe en komt met open armen en een lieve blik voor me staan. Ik glimlach en geef hem ook een knuffel.
‘Haast je nu maar’, lacht Tom dan. Ik geef ze ieder nog een kus en stap naar de voordeur toe. Ik druk op de bel en kijk ze nog eens aan. De deur vliegt open en mam kijkt me opgewekt aan. Ze geeft me een kus. Wanneer ik omkijk, zie ik dat Bill en Tom vertrekken. Ik zwaai ze nog uit en ga dan met mam naar binnen.

Reacties?
Deze is weer een beetje korter, geloof ik, maar er is tenminste een vervolg en deze keer sneller dan de vorige keer xd