Chapitre Sept

Amelia Rousseau

"Niet gaan", zegt Luca die m'n nog net vast weet te pakken. Ik glimlach en kom boven hem hangen, aangezien hij nog steeds in bed ligt.
"Ik moet nog langs thuis, en dan naar school, dus ik moet wel gaan", zeg ik. Ik geef hem een vluchtige kus en stap de kamer uit. Het is nog erg vroeg, maar ik moet thuis ook nog schone kleding aan doen en alles. Ik ga naar het metrostation en neem m'n pasje uit m'n tas. De metro is echt het handigste ding dat bestaat in deze stad. In een paar seconde ben je in een ander deel van de stad. Gelukkig is de metro er ook snel en ben ik dus ook snel thuis.

"Ines!", roep ik door het apartement. Er komt geen antwoord, dus ik besluit haar maar even te wekken. "Ines, wakker worden!", zeg ik als ik in haar kamer kom. Haar bruine plukken pieken boven het dekbed uit, en vervolgens komt ze er ook vermoeid bovenuit.
"Nu al?", vraagt ze vermoeid.
"Ja", antwoord ik. "Ik ga douchen." Ik maak de deur weer dicht en ga naar de badkamer, waar ik snel onder de douche ga staan. Ik doe m'n hele ochtendritueel, en als allerlaatste, als ik bijna klaar ben, ontbijt ik snel nog even. Als laatste check ik m'n outfit nog even in de spiegel en keur het goed. Dan is het tijd om te gaan. "INES! IK BEN WEG!", roep ik. Er komt geen antwoord dus ik stap ons appartement uit en loop meteen in het zonnetje terug naar de metro. Op weg naar school. Vandaag heb ik een hele korte dag zoals altijd op woensdag. Dat vind ik echt heerlijk. Meestal ga ik dan wat door de stad lopen, of ergens wat drinken.

Nadat ik na school inderdaad nog even door het zonnetje in Parijs naar huis gelopen heb, onder het genot van een ijsje, zit ik weer voor de tv en zap alle kanalen af. Ines is er nog niet, dus ik verveel me nogal.
"Niks", zeg ik in mezelf en ik zet de tv weer uit. Na vijf minuten voor me uit gestaard te hebben, werp ik een snelle blik op de klok en lees af dat het al 5 uur is. Misschien moet ik maar eens wat te eten gaan maken, aangezien Ines over een uur thuis komt. Met een zucht sta ik op en ga ik naar de keuken toe. Wacht! Eerst zet ik wat muziek op. Dat maakt alles altijd wel wat leuker. Meezingend met een liedje van Rihanna, haal ik alle spullen tevoorschijn die ik moet hebben. Pannen, ingrediënten en meer. Vervolgens kan ik beginnen.

Ik heb niet eens door dat Ines binnen komt omdat ik zo vrolijk mee zing en de tafel aan het dekken ben en ondertussen ook nog op het eten let. Plots word ik van achter vast gegrepen en worden mijn ogen bedekt.
"Guess who?", hoor ik Ines vragen.
"Hmm, vast niet mijn hongerige huisgenoot die op de geur van mijn heerlijke eten is afgekomen", raad ik.
"Ja! Helemaal goed! Dus het is klaar?", vraagt ze lachend als ze naast me komt staan.
"Bijna", zeg ik en ik lach even. Wat is ze toch ongeduldig. "Alleen deze nog, en dan ben ik klaar", zeg ik en ik wijs op de wokpan waar de rijst in zit.
"Mmmm. Ik heb echt vreselijke honger", zegt ze. Na een paar minuutjes ben ik al klaar en zitten we aan de tafel te eten. "Was je gisteravond bij Luca?" Ik knik.
"Oh", zegt ze kortaf. Dat kwam er hatelijk uit. Ik weet dat ze Luca niet zo mag, maar dat kan ze voor zich houden.
"Wat heb je tegen Luca?", vraag ik verontwaardigd waarna ik nog een hap neem.
"Om eerlijk te zijn, ik weet dat hij je met een slap excuusje eens zal verlaten", zegt Ines simpel terwijl ze gewoon rustig verder eet.
"En waarom weet jij dat?", vraag ik geirriteerd.
"Ik ken dat soort jongens. Jij stopt vanalles in jullie relatie, terwijl hij niet veel moeite doet."
"Dat is een vooroordeel", verdedig ik Luca meteen.
"Nee, want ik ken hem ondertussen ook al 2,5 jaar. Sinds je met hem bezig bent. Ik waarschuw je alleen maar."
"Dat zeg je altijd, maar het gaat hartstikke prima tussen Luca en mij", ga ik er meteen tegenin.
"Wat gaat prima? De sex? Ik hoef vast niet te raden wat jullie gisteravond gedaan hebben", zegt Ines haar standpunt verdedigend. Waarom begint ze altijd een ruzie over Luca? Nooit hebben Ines en ik ruzie, alleen als het over Luca gaat.
"Zet je er over heen. Ik ben gelukkig met hem en dat accepteer je maar", zeg ik boos.
"Ik wil je alleen maar waarschuwen en de klap die je zal krijgen verkleinen."
"Welke klap? He? WELKE KLAP?", vraag ik boos. Ik sta op en kijk haar kwaad aan.
"Liefde maakt jou zo blind, hè. Je ziet gewoon niet dat hij niks in deze relatie stopt", zegt Ines verontwaardigd.
"Hoezo hij stopt niks in de relatie? Hij heeft me meegenomen op vakantie. Weet je hoe lief dat is?", roep ik.
"O, ja, vast, zodat hij niet alleen zat met z'n ouders, die workaholic zijn. Hij vond het vast ook hartstikke leuk om samen met jou wat te gaan doen, waar jou interesses liggen, en niet alleen die van hem", roept ze terug.
"Doe niet zo hatelijk, ja!"
"Misschien wel als het over Luca gaat, ja!"
"Nee!", zeg ik boos. Ik been kwaad naar mijn kamer toe. Mijn hele eetlust is vergaan en ik heb ook geen zin om nog met Ines aan tafel te zitten. Ik bewijs haar nog wel hoeveel ik van Luca houdt, en hij van mij, en dat we voor elkaar gemaakt zijn.