Know 26

Ik ren naar boeven en struikel bijna over de bovenste tree maar ik weet me staande te houden en loop iets rustiger naar mijn kamer toe waar Liam nog steeds op mijn bed zit. Ik loop de kamer in en doe de deur weer dicht. 'Ik heb het mijn moeder gevraagd en...Je mag hier blijven!' roep ik blij. Liam's gezicht gaat iets blijer staan. 'Mits..Je helpt in het huishouden' vervolg ik nog. 'Dankje maar...' zegt hij zachtjes. 'Wat als mijn moeder en zusjes thuiskomen?' vraagt hij. 'We bedenken wel iets' stel ik hem gerust. 'Het komt goed. Daar denken we morgen wel over na.' Liam glimlacht even en staat op. 'Wat ga je doen?' vraag ik verbaasd. 'Je moeder bedanken natuurlijk!' zegt hij en ik glimlach even. Hij loopt naar beneden en ik volg hem. Hij loopt de keuken in waar mijn moeder nog steeds aan de keukentafel de krant zit te lezen. Ze merkt niet dat we in de kamer staan. Ik schraap even mijn keel en mijn moeder kijkt op. Ze glimlacht even als ze Liam ziet staan. 'Eh..dank u wel mevrouw dat ik...ehh. hier mag blijven' hakkelt hij. 'Natuurlijk jongen!' zegt mijn moeder. 'En noem me alsjeblieft Johannah' een glimlach breekt door op Liam's gezicht. 'Zal ik doen...Johannah' lacht hij. Dat komt wel goed denk ik....