55.

Elena Johnson

Ik had vandaag verschillende bruidsjurken gepast, maar bij geen van alle jurken had ik het juiste gevoel. Daarnaast zou mijn buik nog een beetje groeien, dus zou de jurk niet meer passen. Ik werd er onzeker door. Was je als bruid niet veel mooier als je een prachtig figuur had? Gelukkig had ik nog wel wat leuke positiekleding kunnen kopen voor als mijn buik echt dik zou worden. Ook Lauren en Lissa waren goed geslaagd. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik onze kamer binnen. Louis was wat aan het tv kijken, maar hij zette deze meteen uit toen ik binnenkwam. Hij stond op en drukte een kus op mijn lippen. 'Geslaagd?' vroeg hij. Ik liet hem de tassen zien. 'Maar geen bruidsjurk?' vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd en beet op mijn lip. Louis had meteen door dat er iets was. 'Wat is er, babe?' vroeg hij meteen, lichtelijk bezorgd. 'Ik ben zeven maanden zwanger als we gaan trouwen. Ik heb dan een hartstikke dikke buik en kan me heel goed ontzettend misselijk voelen. En misschien voel ik me wel helemaal niet mooi als ik met zo'n dikke buik in een trouwjurk moet,' zei ik zachtjes. Louis pakte mijn beide handen vast. 'Het maakt me echt niet uit wanneer we trouwen, als we maar trouwen,' zei hij en hij drukte een kus op mijn lippen. 'Echt?' vroeg ik zachtjes. Hij knikte en glimlachte. 'Het wordt jou dag, en als jij liever pas trouwt als je je oude figuur terug hebt, dan trouwen we dan pas,' verzekerde Louis me. 'En als ik nu wil trouwen voor onze eerste baby er is, voor ik een dikke buik krijg?' Louis beet even op zijn onderlip en dacht na. 'Ga zitten, ik ga alles regelen,' zei hij en hij was was. 'Lou!' riep ik hem nog na, maar het was zinloos. Wat was die jongen van plan? Ik ging hier echt niet op hem zitten wachten. Ik stond op en liep naar de kamer van Harry, waar ik aanklopte. Hij deed open en schrok toen hij zag dat ik het was. 'Sorry!' piepte hij nerveus. Ik trok verbaasd een wenkbrauw op. 'Sorry?' herhaalde ik vragend terwijl ik langs hem heen zijn kamer in liep. 'Heeft Louis je nog niks verteld?' vroeg Harry me. Mijn ogen werden groot. 'Je hebt Lou in vertrouwen genomen! Ik ben zo blij,' zei ik enthousiast en ik trok hem in een knuffel. Harry verstijfde, en wat verbaasd liet ik hem weer los. 'Doe ik iets verkeerd?' vroeg ik hem voorzichtig. Harry slikte. 'Aangezien Louis het je toch wel gaat vertellen, kan ik het maar beter nu zelf doen,' zei hij. Hij ging op zijn bed zitten en ik nam naast hem plaats. 'Ik ben verliefd op je Elena, smoorverliefd.' Ik voelde hoe ik het warm kreeg van binnen. Dit kon hij toch niet menen. 'Ik heb er tegen gevochten, ik heb een lijst gemaakt van al je slechte eigenschappen, maar kwam niet heel ver. Ik heb geprobeerd om een andere meisje leuk te vinden, maar niemand was zo leuk als jij. Ik vergelijk iedereen met jou. Het is zo stom. Ik ben verliefd op de verloofde van mijn beste vriend.' Ik slikte en keek hem aan. 'Hoe reageerde Louis?' vroeg ik. 'Louis reageerde gelukkig heel lief. Hij zei dat hij mij vertrouwde, en jou natuurlijk. Dat ik je niet moet laten vallen omdat jij ook om mij geeft als een vriend. Dat mijn ware nog wel zou komen,' vatte Harry hun gesprek samen. Ik knikte, niet wetend hoe ik hierop moest reageren. De deur vloog open en Louis stond in de deuropening. 'Harry! Ik heb je - Oh, Elena, jij bent hier...' Ik schoot in de lach, net als Harry naast me. 'Harry, kan ik je zo even lenen?' vroeg Louis. Ik keek naar Harry. 'Ga maar mee, en maak je vooral niet druk. Het komt allemaal wel goed,' beloofde ik hem. Hij glimlachte even dankbaar en stond toen op om samen met Louis de kamer te verlaten. Ik was erg benieuw wat die van plan waren.