Hoofdstuk 54

*** Jack's pov ***

Opgelucht geef ik haar een kus op haar hoofd. Ik had ergens wel gehoopt op een andere afloop, maar ze wil me in haar leven en haar hart staat open. Dat is al een goed begin en ik haar niet pushen om iets te doen wat ze niet wil.
"Zullen we slapen? Ik ben moe." haalt me uit mijn gedachten. "Dat lijkt me een uitstekendidee." glimlach ik en probeer een geeuw te onderdrukken.

Zou ik mijn arm rond haar leggen, of beter toch niet? Misschien voelt ze zich dan in het nauw gedreven. Als ik haar ademhaling in mijngezicht voel leg ik me snel op mijn rug. Onze gezichten lagen wel heel erg kort bij elkaar en dat maakte het me even moeilijk. Nu ik op mijn rug lig kan ik me iets beter onder controle houden en dus ook de drang om haar hier en nu te kussen. Plots voel ik het bed bewegen en iets op mijn borstkas en arm. Als ik mijn arm heb kunnen bevrijden van onder Jamie's lichaam leg ik die beschermend rond haar. Ze legt een arm rond mijn borstkas en drukt zich nog wat korter tegen me. This is heaven. Met een glimlach val ik in slaap. I can get used to this.



***Jamie's pov ***

Als de volgende ochtend de wekker gaat zet ik hem vlug af en duw me nog wat dichter tegen Jack. "Waarom doen jullie interviews in de ochtend? Verplaats alles naar de namiddag... Veel beter voor je slaapritme en je sociaal leven." jammer ik. "Dan vermoed ik dat het sociale leven op jou bedoeld is, want al mijn vrienden en onze fans zijn bij mij." lacht hij. "Pfff, ik praat niet meer met jou." grijns ik en duw me zo mogelijk nog korter tegen Jack. "Blijf jij nog maar slapen. Ik moet opstaan, anders ben ik niet op tijd klaar." besluit Jack na vijf minuten gewoon van elkaars gezelschap te genieten. Hij rekt zich uit en kruipt dan van onder mij. "Ik kom zo meteen ook naar beneden, maar moest ik toch terug in slaap vallen kom je dan nog snel even langs voor je vertrekt?" vraag ik nog vlug voor hij de kamer verlaat. "Dat zal ik doen." glimlacht hij en gaat dan naar beneden.

Ik snuif zijn geur op uit het kussen en laat mijn gedachten afdwalen naar het gesprek gisterenavond. Hij was zo lief voor me, zo begripvol. Maar ben ik bereid me op glad ijs te begeven? Ben ik klaar om me open te stellen voor liefde? Durf ik het risico nemen gekwetst te worden...? Ik vertrouw hem wel... En hij heeft tenslotte ook beloofd om mij niet te kwetsen... Maar is dat ook niet wat mijn ouders elkaar beloofden toen ze trouwden? Zuchtend draai ik me om en probeer nog even te slapen.