Message From My Mind. 9
Vorige keer:
Ik laat haar los en kleed me aan. Ondertussen heeft Tom mijn andere spullen al bijeen gescharreld. ‘Tot overmorgen’, zeg ik. ‘Ik zal op je wachten’, fluistert ze. Tom gaat de kamer alvast uit. Ik geef haar nog een knuffel en druk een kus op haar wang. Ik kijk haar nog even aan en ga dan de kamer uit.
Twins <3
Anouk POV ; Twee dagen gaan voorbij.
Waar blijft hij nou toch? Hij had belooft dat hij ging komen, hij had het zo beloofd. Ik wist dat ik het niet ging kunnen zonder hem. Zenuwachtig zit ik te wiebelen in mijn bed. Wanneer de deur open gaat, kijk ik op. Een sprankel vleugje hoop gaat door me heen, maar verdwijnt alweer snel wanneer ik de verpleegster van dienst zie binnenkomen. ‘Hier is je eten’, zegt ze vrolijk. Ik reageer niet. ‘Eet je het niet op?’ vraagt ze na aan tijdje. Als ik na enkele tellen nog steeds niet heb geantwoord, geeft ze het op en gaat de kamer uit. Ik zucht en ga neerliggen. Waarom is hij nu niet gewoon gekomen? Maar ja, waarom zou hij? Ik ben maar een eenvoudig, simpel meisje dat haarzelf kwelt. Hoe kon ik zo naïef zijn, te denken dat hij zo terugkomen?
Reacties?
Er zijn nog geen reacties.