30.

Vanuit Linde

Als de jongens de kamer uit zijn zeg ik “willen jullie eventjes naar de kamer van mijn ouders lopen? Daar liggen namelijk nog 2 tweepersoonsluchtbedden die we mee hadden genomen..” “is goed[url][/url]” zeggen Fleur en Lotte en ze lopen de kamer uit. Niet veel later komen ze binnen lopen met de luchtbedden. De jongens komen ook weer binnen en ik zeg “nou, nu moeten jullie maar even de luchtbedden oppompen, want ik mag het niet he!” en ik begin te lachen, “jaja, nu kun je wel weer lachen he, als je weer mag lopen ga ik je terug pakken” zegt Rein en hij kijkt me een beetje vreemd aan dus moet ik alleen maar harder lachen. “ja en ik moet bij Linde zitten, want anders zit ze daar zo alleen, dus mogen jullie het doen” zegt Daan en hij gaat naast me zitten. “echt he, jullie 2 samen…” begint Nils en Rein zegt “we pakken jullie nog wel een keer terug!” Niet veel later zijn dan toch allebei de luchtbedden op gepompt en we beslissen dat Daan bij mij op bed komt liggen en dat Fleur bij Rein op het luchtbed gaat. Owen en Nils gaan dan samen op het andere luchtbed en Roos en Lotte natuurlijk gewoon in hun eigen bed. Niet veel later zit iedereen op zijn eigen bed en zitten we gezellig te kletsen. “waren het eigenlijk ook mainiacs?” vraag ik dan, “wie bedoel je? Haha” vraagt Owen, “ooh sorry, haha ik bedoelde Lene en Yasmine”, “jep, daarom begonnen ze met ons te praten, ze wilde op de foto” zegt Nils, “ahaa, okee” “hoezo?” vraagt Nils dan, “weet ik eigenlijk niet haha was gewoon benieuwd” zeg ik en iedereen begint te lachen door mijn droge opmerking. We liggen de hele avond te kletsen en rond een uur of 1:00 gaan we dan toch maar slapen. Een half uur later lig ik nog steeds wakker, ik kan niet slapen door mijn hersenschudding enzo. Daan draait zich om en kijkt me aan “kun je niet slapen?” fluistert hij en ik zeg “nee, mijn hoofd doet pijn..”. Dan zegt hij “kom eens met je hoofd dichter bij me liggen” ik leg mijn hoofd op zijn borstkas en Daan geeft een kusje op mijn voorhoofd, “zo, dat moet wel werken tegen de pijn zegt hij zacht en ik grinnik een beetje, ik ga goed liggen en na een tijdje val ik inderdaad in een diepe droomloze slaap.

De volgende morgen word ik wakker en zie dat Daan een beetje op zijn mobiel zit, waarschijnlijk wat op twitter ofzo. “heee schat, lekker geslapen?” vraagt hij dan opeens “ja, hoor uiteindelijk wel” zeg ik en ik glimlach. “ik zei toch dat mijn kusje wel moest werken!” zegt hij en ik begin te lachen “haha, ja hoor hij heeft gewerkt!” zeg ik “wat ben je aan het doen?” vraag ik dan en hij zegt “nou ik ben jou favorieten aan het kijken op twitter, jesus wat heb jij veel tweets van ons in je favorieten staan” “haha, alleen maar tweets die ik van jullie heb hoor” zeg ik en ik bloos een beetje, “nou, dan hebben wij je veel getweet haha, komt vast omdat je zo lief bent” zegt hij en hij kijkt me aan, ik bloos en zich “jullie zijn gewoon lief dat jullie mij zoveel tweette” “haha, het zal wel we zijn gewoon allemaal lief” zegt Daan en we beginnen allebei te lachen. “mag ik je mobiel eens?” vraag ik aan Daan, “ja, hier” en hij geeft zijn mobiel. Dan pakt hij mijn mobiel en gaat wat foto’s kijken op mijn mobiel. Ik tweet op daan’s account “@0547daan: I love you xo”. Ik zie Daan op twitter kijken en dan zie ik een tweet van Daan zelf “@0547daan: heeee, wie zit er op mijn account?” ik tweet vrolijk terug op Daan’s account “@0547daan: nou degene die op dit moment jou mobiel heeft haha”. Daan kijkt me aan en zegt “ooh, haha, ik snapte het al niet” dan zeg ik “niet heel slim he, ik zit op jou mobiel en dan nog niet door hebben dat ik het ben haha” Ondertussen komen er op Daan’s account heel veel tweets binnen met “haha, niet zo slim Daan” en ik zeg “kijk, ik ben niet de enige die het niet zo slim van je vond haha” en Daan kijkt me zielig aan en zegt “als je nou niet was aangereden, had je nu de kieteldood gekregen van me!” “nou, dan is er toch een voordeel aan mijn aanrijding he” zeg ik en dan moet ik lachen waardoor de rest ook wakker word. “wooow, niet zo blij doen zo vroeg” zegt Rein met een slaperig hoofd, “ooh nou, sorry hoor” zeg ik nog steeds lachend. Als iedereen een beetje wakker is gaat iedereen aankleden en Daan zet me in de rolstoel om me vervolgens naar beneden te rijden samen met de rest om te gaan ontbijten. Ik zie mijn moeder aan komen lopen en als ze bij ons staat zegt ze “Linde, ik moet je even spreken oke?”