Chapter 4 – Confuzion all over...

“James?” Onderzoekend keek James om zich heen om te zien wie hem had geroepen.
“Wie.. Wie is daar?” Angstig omdat hij niemand zag keek hij nog eens om zich heen.
“Wees niet bang schat, ik ben het...” Een fel licht verscheen en James knipperde met zijn ogen. Toen hij ze weer open deed zag hij een fel verlicht persoon voor zich staan. Zijn ogen wende langzaam aan het licht en hij herkende zijn moeder.
“Ma- mama? Ben je het echt?”
“Ja schat, ik ben hier met een boodschap voor je.”
“Maar hoe-”
“Dat kan ik je niet uitleggen, maar het gaat om Sander! Hij ligt in het ziekenhuis en hij heeft jou nodig!” Verward staarde James naar zijn moeder en hij begon te snikken.
“Schat niet huilen...”
“Niet ook nog is Sander mam, ik kan het niet aan als hij doodgaat.” Snikte de jonge jongen en hij zakte op de grond.
“Hij zal niet doodgaan, maar hij heeft je wel nodig James, dus wees sterk en ga naar hem toe...” James keek omhoog om zijn moeder aan te kijken, maar het licht verdween en hij zakte weer naar de grond. Liggend op de grond rolde hij zich op in de foetus houding en hij huilde zachtjes.

“James! Wakker worden!” Geschrokken keek James weer op. Zijn lichaam voelde moe aan en zijn hoofd deed zeer. Hij keek om zich heen en voor hem stond een angstig kijkende Niall met een hoop andere mensen erbij. De ruimte waarin ze zich begaven was steriel wit en had wat weg van een ziekenhuis.
“Waar- waar ben ik?”
“Je bent in het ziekenhuis...” Mompelde een wat oudere man met grijze haren.
“Hoez-”
“Ik zal je straks alles uitleggen, nu wil ik eerst horen wat je nog weet.” De grijze man keek hem doordringend aan.
“Wat is je naam?” “James Vermeulen.”
“Je geboorte datum?” “22 maart 1994.”
“Waar kom je vandaan?” “Uit Nederland, mag ik nu weten waarom u dit allemaal wilt weten?”
“Dit moet ik vragen om alles te checken en om te kijken of je geen geheugen verlies hebt. Wat is het laatste dat je je kan herinneren voordat je hier wakker werd?”
“Ik- Ik weet het niet...” Verward schudde James zijn hoofd.
“Het enige wat ik nog weet was dat ik mijn moeder zag! Die vertelde me dat Sander me nodig heeft...” Geschrokken keek Niall naar James, de andere keken Niall verbaasd aan.
“Waarom schrikt u daar zo van, meneer Horan?”
“Omdat zijn moeder al een hele tijd geleden overleden is en Sander in Nederland is!”
“Dat klopt... Mama zei dat hij me nodig heeft...”
“Dit is erger dan we dachten...” De grijze mannen draaide zich om en voerde fluisterend een gesprek.
“Ik ga nog een paar testjes doen en daarna mogen de andere 4 jongens binnen komen.”
James keek Niall vragend aan, maar die knikte naar de grijze man. “Is goed meneer, ik zal met ze wachten op de gang.” Niall keek nog een keer naar James en liep toen de kamer uit en liet de deur achter zich dicht vallen.

Nadat de doktoren James verder hadden onderzocht, bleek hij toch niks te mankeren en mocht hij weer naar huis toe. De andere jongens werden binnen gelaten en ze keken allemaal vragend naar James.
“Leg is uit wat er nou was met je moeder...” Niall was degene die het eerste wat zei.
“Ik weet het niet... Ik werd geroepen en toen was er een fel licht en ineens was ze daar... Ze zei dat ze kwam voor Sander, omdat die in het ziekenhuis ligt en hij mijn hulp nodig heeft. Daarna werd ik weer geroepen en toen ik mijn ogen weer opende was ik in het ziekenhuis en de rest weten jullie...”
“Maar, je moeder zei dus dat jou broertje in het ziekenhuis ligt?” Niall keek James vragend aan en James knikte.
“Ik zal gelijk bellen om na te vragen of het echt zo is!” Liam pakte zijn telefoon en liep de gang op. De rest wachtte in spanning af en na 2 minuten kwam Liam weer binnen en keek angstig naar James.
“Het is waar, hij ligt in het ziekenhuis...” James bedacht zich geen seconde en sprong op en begon zich verwoed aan te kleden. De rest was te overbluft om te reageren en Louis was de eerste die hem probeerde te kalmeren.
“James rustig aan! Je kan toch niet nu naar hem toe! Je moet eerst naar Nederland zien te komen...” Ineens stond James stil en knikte.
“Dat is ook zo, een vliegticket!” Het was het enige wat hij zei en daarna pakte hij de laatste spullen bij elkaar en rende de gang op.
“James...” Probeerde Liam nog, maar het had geen zin, James was door het dolle heen...

De jongens waren achter James aangerend, maar die was zodra hij buiten kwam gelijk in een taxi gesprongen en die was met gierende banden weggerend. Verward door de situatie keken de 5 jongens elkaar aan.
“Wat gaan we nu doen?” Niall keek de groep rond en had een traan in zijn ooghoek.
“Ik weet het niet Nialler...” Zayn keek de Ierse jongen teder aan en veegde de traan weg.
“Laten we maar naar het vliegveld gaan, dan bellen we onderweg Simon wel...” Liam keek de andere aan en zag dat iedereen het ermee eens was.
“Ja we gaan...” Harry pakte zijn autosleutels en liep richting de parkeergarage en de rest volgde hem.

Intussen zat James achterin de taxi die hem met hoge snelheid naar het vliegveld bracht. Onderweg had hij de KLM gebeld om een ticket te boeken naar Nederland. Dat was gelukt, maar de vlucht vertrok al over een uur, dus hij moest haast maken om er op tijd te zijn. De chauffeur had geknikt toen James in hakkelend Engels had uitgelegd dat hij zijn vlucht moest halen en had daarna met plankgas weggereden bij het ziekenhuis. Ineens bedacht James zich dat de jongens niet wisten waar hij was en wat hij ging doen en hij besloot Niall een sms te sturen. Hij hield het kort en zetten er maar 5 woorden in... “Ik ben onderweg naar Nederland.” Toen hij dat had verstuurd zakte hij rustig achterover en probeerde zich te herinneren wat we was gebeurd waardoor hij in het ziekenhuis was beland... Het lukte hem niet om zich dat te herinneren en dat vond hij erg frustrerend...

~

Hey mensen... Ik zei voor de vakantie dat ik ging proberen om meer te schrijven, maar ik heb vervolgens 10 dagen gewerkt... Ik ben alleen met kerst en oudjaarsdag vrij geweest en de 3 zondagen natuurlijk, dus echt schrijven is er niet van gekomen... Sorry hiervoor
Ik ben nu op dit moment zeer druk met mijn HBO studie, waardoor het er tijdens de schoolweken ook niet lukt, maar ik doe mijn best... Sooo keep your abooo, cause I'll write more soon

X James