Chapter Six ~ The King of Elves.

Eenmaal bij de poort werd Radagast naar binnen gelaten en begeleid naar de koning. Radagast zag allemaal heerlijke schalen voorbij komen met eten en drinken. Op een bepaald moment begon zijn maag zo erg te knorren dat hij lopend ongezien een glas wijn van een voorbij komend dienblad pakte, een paar wortels en een schaaltje met druiven. Hij dronk het glas zo snel mogelijk leeg en at de druiven zo snel mogelijk op terwijl hij de wortels in zijn zak stopte, toen hij klaar was met de wijn en de druiven stopte hij het lege glas en de steel van de druiven in de kap van een voorbij lopende elf.

Radagast kwam uiteindelijk bij de koning en maakte een buiging bij zijn troon. "Waar heb ik dit bezoek aan te danken, Aiwendil?" Zei Thranduil. "Mijnheer, mijn dieren leiden een vreselijke ziekte en mijn bos sterft langzaam af.." Op dat moment zag hij een zieke langslopende elf die dezelfde symptomen had als zijn dieren. "Maar zoals ik zei.. een van mijn vrienden, Hyzenthlay heeft een rare gedaante gezien bij het water, die een vloek uitspraak over het water.. volgens Hyzenthlay zou het water meteen zwart gekleurd zijn.. en ik vermoed dat dat.. de oorzaak is van alle zieken elven en mijn zieke dieren." Thranduil knikte instemmend. "Jij moet dit gaan onderzoeken Radagast, ik vertrouw je dit toe.. en als je iets nodig hebt dan vraag je het." Zei Thranduil met een droog gezicht.

Even later werd Radagast begeleid naar de poort en lieten ze hem naar buiten. Eenmaal buiten haalde hij de wortels uit zijn zak en gaf ze aan de konijntjes, hij besloot even naar de rivier die rondom de hallen van Thranduil stromen te lopen. Een paar stapjes verder was hij bij de rivier en hij bukte meteen. Hij sprak talloze rare spreuken over het donkerder water dan normaal, maar helaas.. niets werkte. Hij stond weer op en liep naar de konijntjes die al klaar waren met eten en reed zonder obstakels rechtstreeks naar zijn huis.