Message From My Mind.

'Tom. Ik wil hier weg', zeg ik geïrriteerd.
'Rustig, je mag zo weer naar husi', zegt hij om me te kalmeren. Mokkend kijk ik het raam uit, weg van Tom. Stomme mug. Allemaal jou schuld. Ik zie vanuit mijn ooghoeken dat Tom hoofdschuddend neer gaat zitten. Ik kijk op wanneer de deur opengaat. Ma en Gordon kunnen het niet zijn, want die zijn net weg. Twee verpleegsters duwen een bed naar binnen en plaatsen die twee meter van het mijne. Ik zie hoe Tom de verpleegsters bekijkt en heb moeite om mijn lach in te houden. Op het bed zelf ligt een meisje, erg jong. Ik schat ze zo'n vijftien, zestien jaar. De verpleegsters sluiten een darmpje aan en gaan dan weer de kamer uit. Ik en Tom blijven haar aanstaren. Ze kijkt ons één voor één aan en draait zich dan op haar zij, met haar rug naar ons toe. Ik kijk even naar Tom en zie dat hij mij ook aankijkt. Dan haalt hij zijn schouders op en begint wat te praten over de band. Ik hoor amper iets van wat hij zegt. Mijn aandacht is gevestigd op het meisje dat nog altijd met haar rug naar me toe ligt. Ze fascineert me op één of andere manier. 'Bill! Luister je wel?' dringt er opeens tot me door.
'Huh, wat?' vraag ik.
'Ik moet gaan. Ik heb een afspraakje', zegt hij grijnzend.
'Is goed, hoor', antwoord ik afwezig. Het meisje reageert amper, ze beweegt zelf bijna niet wanneer ze ademt. Ik schrik me rot wanneer de deur opeens open vliegt. Een netjes geklede vrouw komt binnen.