Chapter one || The New Teacher Defence Against the Dark Arts.

'En we hebben - alweer - een nieuwe professor om te verwelkomen! Dante Cliffue zal vanaf nu Defence Against the Dark Arts geven, geef hem een hartelijk welkom!' galmde de wijze stem van Minerva McGonagall en er klonk een luid applaus terwijl Dante Cliffue opstond. Hij had een klein lachje op zijn jonge gezicht en hij boog een keer vanachter de Oppertafel. Toen het geklap weggestorven was, ging Dante weer zitten. 'En tot slot wil ik jullie allemaal een smakelijk eten wensen!' riep Minerva en glimlachend ging ze zitten. Toen de worstjes, aardappelen, kip en al het andere overheerlijke eten op de tafels verscheen steeg er een geroezemoes op vanuit de zaal. Ook aan de Oppertafel begon iedereen met elkaar te praten. Horace Slughorn, een ronde vrolijke man die Potions was blijven geven en tevens Afdelingshoofd was gebleven van Zwadderich, begon vrolijk tegen Dante te babbelen terwijl hij gepofte aardappelen op zijn bord legde. Een beetje ongeïnteresseerd knikte Dante op de momenten dat hij moest knikken en glimlachte hij als Slughorn begon te bulderen om een van zijn grappen. Hij had een paar worstjes en wat sla op zijn bord. Dante was geen grote eter, helemaal geen grote eter zelfs. Hij at eigenlijk behoorlijk weinig, maar omdat hij het niet leuk vind om ontzettend mager en pielig te zijn, at hij drie keer per dag wat. Dante was lang en had een brede borst. Hij was gespierd en had een slank, knap gezicht. Zijn neus was iets te klein voor zijn gezicht en hij had grote, blauwe ogen. Zijn haar was stroblond en bedekte zijn oren. Hij was rond de vijfentwintig jaar oud, maximaal. Toen het avondeten voorbij was, bleef Dante nog even zitten en praatte hij wat met professor Sprout over een van haar planten waar ze blijkbaar behoorlijk trots op was. 'Groeit als kool, wat ik je zeg! Wat een beeldschoon exemplaar, ik heb eeuwen gezocht! Je moet maar eens langskomen, ik weet zeker dat je haar geweldig zult vinden, misschien kan jij haar ook eens behandelen in een van je lessen. Ik heb gehoord dat deze plant erg onvriendelijk kan worden!' ratelde ze vrolijk door. 'Ik zal eens komen kijken in een van mijn vrije uren, Pomona! Ik ben erg benieuwd,' antwoordde Dante met een glimlach. Toen de leerlingen weg waren stonden ook de docenten op. 'Dante! Dante, kom, ik zal je naar je kantoor brengen!' riep McGonagall over de hoofden van de andere docenten heen. Dante stak zijn hand op dat hij haar gehoord had en liep naar haar toe. Ze liepen in stilte de gangen door en de trappen op. Pas toen ze voor zijn kamer stonden, overhandigde McGonagall Dante een brief en een kaart. 'Hierop staat wanneer je les hebt en andere dingen die je moet weten als docent. Goedenavond,' zei McGonagall en ze draaide zich om. 'Goedenavond!' zei Dante haar met een glimlach na en hij liep zijn kamer in. Het was een ronde kamer en hij was nog helemaal leeg. Dante wist dat deze kamer al heel veel meubilair gekend had en met een zwaai van zijn toverstok verschenen er een stel comfortabele vormeloze fauteuil, een groot, houten bureau en een stel boekenkasten die de hele wand bedekte en een stel grote planten. Er verscheen een rond vloerkleedje en een kleine salontafel. Met een tevreden grijns liep Dante de kamer in en legde hij zijn koffers op en achter zijn bureau. Met een zwaai van zijn toverstok sprongen ze alledrie tegelijk open. Dante zou deze nacht gebruiken om alles uit te pakken; hij deed niet aan slapen...

Drie weken nadat de lessen weer begonnen waren had Dante zich al een echte favoriet gemaakt, bij alle afdelingen. Hij deed vooral praktijklessen en hij speelde bijna altijd muziek af tijdens zijn lessen. Wanneer de zon scheen en het een aangename temperatuur was, nam hij zijn leerlingen mee naar buiten om daar op een veld te oefenen. Hij zei altijd dat het was om 'een echter gevoel van de situatie te krijgen', maar hij had al lang laten doorschemeren dat hij het zelf ook gewoon veel leuker vond dan in zijn lokaal te zitten. Hij had al meer dan eens laten zien dat hij flink wat humor had. Hij had een keer samen met zijn een tweede klas een grap uitgehaald met een van de docenten. Hij was een vriend van de leerlingen, maar ze hadden wel respect voor hem en ze deden wat Dante hen opdroeg. Hij gaf altijd precies de juiste hoeveelheid huiswerk en hij strafte leerlingen op een manier die voor iedereen eigenlijk best grappig was. Hij liet ze dansen of spreuken uitvoeren die ze nog nooit geoefend hadden. Ook de andere docenten hadden respect voor hem, ook al was hij nog maar een 'jochie', nog nat achter de oren. Hij wist veel over Duistere Magie en hij was een krachtige tovenaar. Kortom, hij was een prima docent. Nu nog.