05. ~ Lauren Fiona Johnsen

Verveeld staar ik uit het raam van de trein. Dennis en Finnick zijn in gesprek over een oninteressant onderwerp en met Hyacintha valt gewoon niet te praten. Even denk ik aan thuis. Hoe zou het nu met mijn ouders zijn? Zou mijn moeder nog steeds huilen? Of zou ze heel hard bezig zijn er proberen niet over na te denken. Zou mijn vader wel vergeven als ik weer thuis kom? Of zou hij dan nog steeds niets tegen me willen zeggen. Ook denk ik aan mijn vriendin. Zij zou vast wel denken dat ik zou kunnen winnen. Ze zou zelfs misschien al bezig zijn met geld inzamelen of sponsors zoeken. Even glimlach ik bij de gedachte aan haar. Dan bedenk ik dat ik beter iets kan gaan doen, in plaats van de hele tijd maar wat voor me uit te gaan zitten staren. Ik begin mijn haar te vlechten, dat doe ik meestal als ik me verveel. Gelukkig heb ik altijd een elastiekje om mijn arm. Na een paar minuten is de vlecht klaar.
'Daar zal je stylist blij mee zijn.' Verbaasd kijk ik op. 'Ik meen het,' zegt Finnick. 'Het is altijd handig dat je zelf ook wat met je haar kan. En het is natuurlijk belangrijk dat je een goede indruk maakt.' Ik knik. 'Wat voor tactiek raad je ons aan?' 'Het is heel belangrijk dat je een goede indruk maakt. Al gaat dat met jouw schoonheid wel lukken.' zegt Finnick terwijl hij even naar mij knipoogt. 'Willen jullie trouwens apart gecoacht worden of samen?' 'Samen.' zeggen Dennis en ik tegelijk. 'Mooi zo. Het is natuurlijk handig dat jullie gaan samenwerken. Gaan jullie je aansluiten bij de beroeps?' 'Natuurlijk' zegt Dennis. Ik knik, 'Zonder de beroeps maak ik denk ik niet veel kans.' 'Onderschat jezelf niet hoor,' zegt Finnick. 'Het is belangrijk dat je geen angst uitstraalt. Ik weet jouw wapen al Dennis, maar wat is die van jou, Lauren?' 'Ook de drietand.' antwoord ik.
Al mijn hele leven werk ik met de drietand. Ten eerste is het handig bij het vissen. Omdat ik enig kind ben moet ik overal meehelpen. Ten tweede train ik al mijn hele leven met de drietand voor de spelen. Dan bedenk ik opeens: wat nou als er maar één drietand bij de Hoorn ligt? Dennis en ik willen allebei de drietand. Finnick lijkt mijn gedachten te kunnen lezen. 'Wat gaan jullie doen als er maar één drietand ligt? Jullie moeten er niet om gaan vechten tijden het bloedbad. Dat is verspilde tijd en moeite.' Even kijkt Dennis mij diep in de ogen. Dan zegt hij: 'Dan pakt Lauren de drietand. Zij kan het hardste rennen. Zodra ik bij haar ben geeft ze de drietand over aan mij en zal ik haar beschermen.'
Even kijk ik hem verbaasd aan. Waarom zou hij mij per se willen beschermen? Het is voor hem toch veel handiger dat ik doodga? Dan hoeft hij het in elk geval niet te doen. Dennis lijkt de verwarring in mijn ogen te lezen en zegt: 'Lauren, we werken als team. De één moet de ander beschermen.' 'Maar er kan er maar één winnen.' roep ik gefrustreerd uit. 'Uiteindelijk zal één van ons moeten sterven.' Dennis wisselt even een blik met Finnick. Dan zegt hij: 'Doet er niet toe, Lauren. Vertrouw me'