Chapter One ~ Black Magic.

Het was vroeg in de ochtend, aan de rand van het Demsterwold. Terwijl de zon ligt door de bomen scheen en de wind zacht waaide, werd Radagast rustig wakker. Hij stond op, deed zijn kleding aan en hoed op, pakte zijn staf en stapte naar buiten om de frisse lucht op te snuifen. Eenmaal buiten snoof hij de lucht op.. maar het rook niet zoals het elke dag ruikt. Het rook.. anders.. heel anders.. Hij stapte naar voren en liep in een snelle pas naar de dichstbijzijnde boom. Daar plukte hij de eerste paddenstoel die hij voor ogen had, hij rook ernaar maar het rook.. bedorfen. Hij keek om en tot zijn verbazing zag hij een vos, een vos die normaal in dit veld hoort rond te rennen, alleen deze was dood. Hij rende naar de vos en knielde naast hem neer. Eenmaal daar voelde hij zijn hartslag, die niet meer klopte.

Achter zich hoorde hij een zacht gepiep. Hij draaide zich meteen om en rende naar het kleine egeltje, genaamd Sebastian, een van zijn goede trouwe vrienden. Hij nam hem zo snel hij kon mee naar zijn huis terwijl hij hem de moed insprak. Hij sloot de deur en de ramen goed af en legde Sebastian neer op de tafel, alle andere egels in het huis vormden een kringetje om Sebastian. " Geef hem eens wat ruimte!" Riep Radagast Wanhopig. Niets hielp, zijn genezende geurtjes hadden geen effect, zijn drankjes hadden geen effect, niets had blijkbaar effect.. totdat.. "Dit kan niet kloppen, het enige wat niet zou werken is zwarte magie" zei hij, waarna hij flink nadacht "Zwarte magie! Dat is het" Hij pakte een amulet en stak het in het mondje van Sebastian waarna hij een geheimzinnige lange spreuk uitsprak.

Terwijl hij deze spreuk met volle borst uitsprak beklommen duistere spinnen zijn huisje en sloegen op verschillende plekken gaten om naar binnen te kruipen. Net toen Radagast met veel moeite de spreuk had afgemaakt leek het alsof de spinnen met een knal wegschoten, want ze vertrokken vrijwel meteen. Sebastian was gered, hij had de zwarte magie opgeslagen in het Amulet. Hij liep met een snelle pas naar buiten om de weglopende spinnen nog te bekijken. "Waar komen die beesten vandaan?" En bij die zin vloog er een vogeltje naar zijn schouder. Het vogeltje sprak vlug in zijn oor. Radagast zei meteen "Breng me erheen" Meteen na deze zin sprong Radagast op zijn slee die voortgetrokken werd door konijnen en volgde het vogeltje dat Richting Dol Guldur vloog.