039 - P.O.V Anne

He he eindelijk in bed. Ik lig in het bovenste bed van ons stapelbed. Ik doe even m'n ogen dicht en voel dat ik wegzak. Het licht staat nog aan en ik zou zo vergeten m'n wekker te zetten als Tonnie nu niet opeens begint te gillen. 'Wat?! Nee! Dit kan niet !' Ik schrik op. Ik zucht en laat ik maar eens heel geinteresseerd vragen wat er is. 'Wat?' probeer ik zo geinteresseerd mogelijk en nieuwsgierig te vragen. Volgens mij kwam het er wel geloofwaardig uit aangezien ze meteen over enthousiast begint te vertellen. 'Ik kreeg denet een bericht van NU.nl en dit is heel erg. Oh my god, ik kan dit echt niet geloven. Ze zeiden-' 'Even wachten,' onderbreek ik haar. M'n mobiel trilde, wat betekend dat ik een sms'je heb ontvangen. Tonnie zucht luidruchtig. 'Sorry, dit is belangrijk!' Ik kijk op m'n beeldscherm. Onbekend nummer. Hmm, ik open het sms'je nieuwsgierig en voordat ik het kan lezen word ik gebeld. Huh? Ik neem op.
'Hallo?' zeg ik vragend en afwachtend voor wat de persoon zal zeggen.
'Hey, je spreekt met mij,' Ik blijf even stil en denk na. Ik herken de stem wel maar kan hem niet plaatsen. Ik heb de stem lang niet gehoord. '.. Finn
M'n ogen gaan wijd open en ik ben klaarwakker. Tonnie vraagt wie het is. Ik sus wat naar haar en ze houdt haar mond, terwijl ze super graag wilt vertellen wat ze las op NU.nl.
'Finn, hey'
'Je vraagt je vast af waarom ik bel,'
'Haha, ja eigenlijk wel..'
'Het heeft niet echt een reden hoor, ik lag ik bed en dacht aan je. Ik wou even met je praten,' praten? Waarover? Het is bijna 12 uur 's nachts en ik moet morgen naar school.
'Je wou praten.. Oké, kan dat ook morgen?'
'Oh,' hij klinkt een beetje teleurgesteld, maar ja wat verwacht hij dan. 'S nachts even gezellig een babbeltje houden. Het kan wel, maar niet nu. Nu wanneer ik morgen weer vroeg uit bed moet!
'Ja ik kan morgen wel terug bellen, ik zal dan wat vroeger op de dag bellen, haha' hij lacht teleurgesteld. Ik voel me schuldig, ik wil best wel met hem praten! Ik vind hem heel aardig en kan het wel goed met hem vinden. Af en toe What'sappen we wel eens, maar nooit heel lang. Hij heeft het druk en ik eigenlijk ook.
'Jep is goed, haha dat komt wel-' hij onderbreekt me.
'Wacht even, ben je morgen vrij?' Onderbreekt hij me, wil hij een date met mij?
'Morgen avond?'
'Ja of 's middags, maakt niet uit'
'Ik moet wel naar school maar ben vroeg uit, hoezo?' vraag ik nieuwsgierig met een schuine glimlach op m'n gezicht, wat hij gelukkig niet kan zien over de telefoon !
'Misschien kunnen we wat afspreken, in de stad. Ik ben momenteel in Rotterdam dus..' ik begin te blozen en krijg het warm.
'Ja is goed lijkt me leuk !' zeg ik enthousiast.
'Dan zie ik je om 2 uur op Rotterdam Centraal, tot dan Anne' We nemen afscheid en ik zit rechtop in m'n bed met m'n mobiel in m'n handen. Ik heb een date, met Finn Harries. Dan staat Tonnie naast ons bed en kijkt me raar aan. 'Ik heb een date met Finn Harries!' gil ik enthousiast naar Tonnie. Ik hoop niet dat ik zo hard gilde dat iedereen in het huis wakker is geworden! Ze kijkt me met een lach aan en feliciteert me. We praten eventjes over Finn en Jack en lachen om hun video's wanneer ik er een paar opzoek van Jack en Finn samen. Wanneer we er een paar hebben gezien zeg ik dat ik ga slapen. Morgen moeten we weer naar school én ik heb een belangrijke date. Dus ik moet uitgerust zijn, dat zeker. Tonnie klimt het trappetje af en gaat op haar bed liggen. Ik zeg welterusten en Tonnie zegt hetzelfde. Maar slapen lukt me nog niet. Ik voel me toch een beetje schuldig. Ik kan de blonde Ier niet uit m'n hoofd zetten. Ik draai een paar keer heen en weer tot Tonnie zegt dat ik stil moet liggen. Ik lig nu op m'n rug en staar naar het plafon. Ik adem diep in en uit. Ik moet niet meer aan hem denken. Het is over, One Direction is over. Ze zijn nu nog maar een band die muziek maakt. Geweldige muziek, met geweldige zangers. Argh! Ik word gek van mezelf ! Ik moet gewoon gaan slapen en plezier hebben met Finn. Hij is hartstikke leuk en aardig. Ik kan het goed met hem vinden en ik mag plezier hebben en ik mag hem leuk vinden! Ik hoef me niet schuldig te voelen namelijk. Nee, ik heb recht op plezier na deze verschrikkelijk tijd. Ik doe m'n ogen dicht en probeer nergens aan te denken en heerlijk te slapen.