51.

Elena Johnson

Rome was prachtig. Ik was hopeloos verliefd geworden op deze stad, maar hetzelfde was gebeurd met alla andere steden die we hadden bezocht met oud en nieuw. De jongens liepen enthousiast pratend voor ons, en Louis en ik liepen er hand in hand achteraan. In Londen werden ze al herkend, maar hier was er nog niemand naar ze toegekomen voor een foto of een handtekening. De jongens leken het wel fijn te vinden, wat ik me goed kon voorstellen. Louis kneep in mijn hand. 'Denk je dat je volhoud vanavond?' vroeg Louis. Ik haalde mijn schouders op. 'Dat zullen we vanavond wel zien,' zei ik. Ik hoopte dat het lukte, dat ik het in ieder geval vol hield tot 12 uur. 'Anders ga je straks nog even een uurtje slapen,' stelde Louis voor. Ik knikte. 'Ik kijk straks wel hoe ik me voel.' Louis knikte op zijn beurt. 'Ik vind dit een fijne traditie. Ik hoop dat dit nog lang zo kan blijven, dat jullie beroemdheid straks geen roet in het eten gooit,' zei ik. Niall had me gehoord en draaide zich om. 'We maken gewoon dat dit door kan gaan. Ik vind dit ook ontzettend fijn en ik heb nog lang niet alle plekken in de wereld gezien,' grinnikte hij. 'Wacht maar, straks mogen jullie op tour, en dan hebben jullie zo alle mooie steden gezien.' 'Dan ga ik er een tweede keer heen, maar dan met jou,' beloofde Niall me. Ik glimlachte. Ik hield zo ontzettend veel van deze jongens, stuk voor stuk waren ze bijzonder. 'Kijk, daar is het Coloseum!' gilde Niall vervolgens enthousiast. Hij zou altijd een klein kind op ontdekkingsreis blijven, maar ik wilde Niall ook niet anders. We kochten kaartje en gingen naar binnen. 'Foto!' Dit keer was het Aiden, die zo enthousiast was. We spraken een vriendelijk uitziend echtpaar aan en vroegen beleefd of ze een foto van ons wilden maken. We gingen bij elkaar staan. Ik stond tussen Louis en Harry in. Alsof ze het hadden afgesproken, drukten ze allebei een kus op mijn beide wangen toen de foto werd genomen. Ik schoot in de lach, waardoor ik waarschijnlijk met een enorme grijns op de foto stond. Ik liep naar de vrouw toe, bedankte haar nogmaals en bekeek de foto. 'Die komt in onze klok, Lou,' glimlachte ik, terwijl ik de andere jongens de foto ook liet zien. Ik stopte de camera weer weg en we liepen op ons gemak door het Coloseum. Het was echt onvoorstelbaar dat de Romeinen dit hadden gebouwd zonder hijskranen, of enige andere machines. Ze hadden alleen spierkracht tot hun beschikking. Na een halfuur rond te hebben gekeken, verlieten we het Coloseum weer. 'Zullen we gaan lunchen?' vroeg Niall. Zayn zuchtte theatraal. 'Jij hebt ook echt altijd honger.' 'Ja, en daarom hou je ook zoveel van mij,' grijnsde de blonde Ier eigenwijs. Ik grinnikte, en zag hoe Zayn hem snel een kus op zijn mond gaf. 'Ik vind het een prima plan. Dan nemen we daarna de bus naar de Trevi fontein.' Iedereen was het hier mee eens, dus gingen we op zoek naar een simpele broodjeszaak, waar we even konden zitten en uit konden rusten. We bestelden allemaal een broodje, die goedkoop en lekker waren, en aten die op ons gemak op. Ik was blij dat ik even kon zitten, aangezien ik al heel de dag aan het lopen was. 'Hoe voel je je?' vroeg Louis zachtjes aan mij. 'Goed, antwoordde ik. 'Maar ben blij dat ik even kan zitten.' Louis drukte een kus op mijn wang en ik glimlachte.

Sorry voor die vier die mij wel een kudo hadden gegeven, maar ik vond 4 voor 34 een beetje te weinig . Ik wilde gisteren schrijven, maar toen had ik het ontzettend druk met werk en school, vandaar dat het vandaag pas is gelukt. X