002

Met opgetrokken kniëen en natte wangen zat ik al een kwartier voor me uit te staren wanneer een onbekende jongen naast me kwam zitten. "Als je erover wilt praten, ik heb een luisterend oor," zei hij met een hese stem. Ik draaide mijn hoofd en zag een knappe jongen naar me kijken. Onder zijn grijze wollen muts sprongen een paar donkerbruine krullen en door de glazen van zijn zonnebril bemerkte ik dat hij lieve ogen had. Ik glimlachte. "Nee dankje, je hebt vast wel iets beters te doen dan naar mij te luisteren." De jongen schudde zijn hoofd. "Eigenlijk niet, maar als je wilt dat ik weg ga?" Ik schudde mijn hoofd en greep zijn arm vast wanneer hij opstond. "Sorry, ik ben gewoon nogal overstuur vandaag. Je weet wel, gedoe en dingen enzo." De jongen fronste zijn voorhoofd. "Gedoe en dingen enzo?!" Ik zuchtte en zettemijn iPod af. "Ik hoorde hier met mijn zus op de muziekacademie te zitten maar ze is niet toegelaten en ik wel. Toen ik dat hoorde, wilde ik niet meer maar verplichtte mijn moeder me en beloffde mijn vader dat hij hier goed voor me zou zorgen maar dat doet hij dus niet. Daar komt dus nog bij dat ik hier geen vrienden heb, niemand ken en dat ik nog niks leuks gedaan heb in de tijd dat ik in Parijs ben! Snap je?" De jongen glimlachte, nam mijn hand en trok me omhoog. "De hoogste tijd om daar verandering in te brengen!"

"Juul?" vroeg ik toen ik naast mijn zusje op ons bed sprong. "Ja, Harr?" vroeg ze. "Het is toch niet omdat je nu een lief hebt, dat er iets verandert tussen ons ea? Of wel misschien? Ik bedoel, ik snap als je nu wat meer tijd gaat besteden aan Nick maar ik vroeg me gewoon af of dat iets verandert tussen ons?" probeerde ik voorzichtig. "Harr, doe niet stom!" lachte Julliet. "Jij bent en blijft mijn zus! Jij weet altijd alles als eerste van me en dat blijft zo. Jij staat nog steeds op de eerste plaats voor mij!" Opgelucht zuchtte ik. Ik was gerustgesteld. Nog steeds nummer 1. Zo ken ik mijn Julliet. Ik zou het snel genoeg merken dat ik van mijn plaats gestoten werd.

***