002

Ik nam een hap van mijn boterham, en staarde schaapachtig voor me uit. Susanne, Femke en Elise zaten tegenover me. De kantine was al aardig vol. Iedereen om me heen hadden lol. Maar ik niet. Het enige waar ik nu nog aan kon denken was dat Liam vast en zeker weer door Zayn zou worden inelkaar geslagen. ''Aarde aan Kim?'' Elise zwaaide met haar hand voor mijn ogen, en ik glimlachte zachtjes naar haar. ''Sorry dat ik geen woord uitwissel, maar ik ben gewoon bezorgd om Liam..'' De meiden keken me verrast aan. ''Wie is Liam?!'' vroeg Femke, die op haar stoel zat te wippen. ''Liam is onze nieuwe klasgenoot.'' Susanne grijnsde. ''En wat vind je van 'Liam' '' Ze wiebelde met haar wenkbrauwen. Lachend duwde ik haar naar achteren. ''Nee, ik ben niet op Liam!'' Susanne's gezicht vertrok. ''Nou, dan ben ik weg hier...'' Susanne stond op, en ze botste tegen Louis aan. Louis biedde zijn excusses aan, en hij gaf haar een knipoog. Susanne bloosde, en ze nam weer plaats op haar stoel. ''Omg...'' Zei Elise. ''Louis Tomlinson heeft zojuist naar je geknipoogd!" Elise gilde binnensmonds. Ik rolde met mijn ogen. ''Hij is ook gewoon maar mijn idioote broer hoor...'' ''Idioot?! Je noemt Louis toch geen idioot! Hij is facking cute!" Susanne sloeg haar handen voor haar mond, en ze zat samen met Elise te praten over Louis die waarschijnlijk volgens hun sexy was. Ik rolde met mijn ogen, en ik liet mijn blik over alle leerlingen in de kantine glijden. Ik zocht naar Liam. Mijn blik bleef hangen bij een jongen die helemaal alleen achteraan in een hoekje stond te eten. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes, en zag dat het Liam was. Ik griste mijn spullen bijelkaar, en rende naar Liam. Liam schrok, en deinsde achteruit. Hij knalde met zijn hoofd tegen de muur aan, en geschrokken hielp ik hem voor de tweede keer vandaag overeind. Hij glimlachte zwakjes naar me, en keek daarna weer bang om zich heen. ''Alsjeblieft, ga weg. Ga niet bij mij staan, ik zorg alleen maar voor problemen...'' Louis en Zayn liepen naar Liam toe. Ik keek Louis boos aan, en trok hem met me mee richting het raam. ''Louis, blijf van Zayn af begrepen?! Anders ga ik het tegen onze moeder vertellen, en dan krijg je echt zeik! Vooral als pa straks thuis komt!" Louis slikte, en vermande zich. ''Ik ben heus niet bang voor mijn vader, En vooral niet voor mijn moeder!" Zayn trok Louis bij me vandaan. ''BLIJF VAN LIAM AF!" Schreeuwde ik, toen Zayn op Liam afrende, en hem begon inelkaar begon te rammen. Liam schreeuwde het uit, en zijn neus begon te bloedden. Met al mijn kracht die ik in me had, probeerde ik Zayn van Liam af te trekken. ''Verdomme, laat het los Zayn!" Schreeuwde Susanne, en Elisa tegenlijk. Ik draaide me om, en siste dat ze weg moesten gaan. Susanne dacht daar anders over, en liep naar Zayn toe. ''Malik!'' schreeuwde ze. Zayn keek geschrokken op. ''Watta fuck ben jij aan het doen!?" Zayn slikte. ''Laat die jongen in godsnaam met rust! Hij heeft je niks aangedaan!'' Zayn stond op. ''Sorry, je hebt gelijk, Susanne. En jij Liam..van mij ben je voorlopig nog niet af!'' Zayn snelde de kantine uit, met Louis achter zich aan. Ik keek met open mond naar Susanne. ''Hoe..ik...hoe kreeg je hem zo rustig?'' Susanne haalde haar schouders op. ''Kwee nie.'' Susanne liep samen met Elisa weg, en ik knielde naast Liam neer. ''Kom, Liam. We gaan heel even naar de schoolarts.'' Liam schudde hevig zijn hoofd. ''Nee, het is al goed..'' Hij kreunde, en probeerde op te staan. ''Maar je neus bloedt!'' Er gleed een traan vanuit zijn ooghoek via zijn wang naar beneden. ''Ik ben b-bang...'' Ik fronste mijn wenkbrauwen. Hij leek wel een kleuter. ''Komaan, Li. Ze doet echt niks engs bij je hoor.'' Liam wreef ruw met de bovenkant van zijn hand, het bloed onder zijn neus weg. ''Ik ga met je mee...'' probeerde ik nog. Liam's gezicht klaarde op. ''okee dan, dan gaan we naar haar toe..'' Ik pakte Liam's rugzak en overhandigde hem die. Liam glimlachte, en volgde me door de gangen heen. Na bijna vijf minuten te hebben gelopen, kwamen we eindelijk aan bij de schoolarts. Ik klopte op de deur, en die werd door mevrouw Thompson geopend. ''Hallo, Kim en een nieuweling deze keer. Hallo, ik ben Mevrouw Thompson.'' De arts schudde Liam's hand, en Thompson gebaarde dat hij plaats mocht nemen op het bankje. Liam keek nerveus om zich heen. Dit is echt allemaal nieuw voor hem zo te zien. Ik nam op de stoel naast hem plaats, en ik pakte zijn hand vast. Ik wreef geruststellend over zijn handpalm, en het leek hem al wat te kalmeren. ''Zo.'' Zei mevrouw Thompson. ''Wat kan ik voor jullie betekenen?'' ''Zayn heeft Liam keihard inelkaar geslagen, en zijn neus bloedde omdat hij te hard sloeg.'' Thompson keek aandachtig naar zijn neus. ''Het bloeden is al gestopt zie ik.'' Ze zette haar handen in haar zij, en Liam beet op zijn lip. ''Liam?'' vroeg ik. ''Ja?'' fluisterde hij zachtjes. ''Heb je nog ergens pijn? Liam schudde zijn hoofd. ''Nee, hoor. Ik eh...ik moet nu gaan..doei!'' Liam griste zijn spullen bij elkaar, en rende weg. Ik en mevrouw Thompson keken elkaar fronsend aan. Ik haalde mijn schouders op. ''Jongens...'' zuchtte ik.

___________________________________
Tell us what you think about
this chapter!
xx Irishsnow & FoodxNiall