001

Zuchted liep ik richting het schoolgebouw, en ik plaatste mijn fiets in de - inmiddels al volle fietsenstalling. Ik viste mijn mobiel uit mijn broekzak, en liep richting mijn vriendinnen. Toen Susanne me zag, rende ze naar me toe. Ze was een van de oudste van al mijn vriendinnen. ''Heey, mup! Lang niet meer gezien! Hoe gaat ie ermee?'' Ik grinnikte. Susanne mag dan wel de oudste zijn, maar diep vanbinnen is ze best nog wel kinderlijk. ''Met mij gaat ie goed.'' Elisa liep naar me toe, en gaf me een knuffel. ''Ik heb je gemist, schattie.'' ''Ik jou ook!" Elisa bloosde lichtjes, en zette een stapje achteruit. ''En, heb je zin in school?'' Vroeg Femke, die me glimlachend aankeek. Ik schudde mijn hoofd. ''Nee echt niet! Ik heb echt geen zin om dadelijk twee uur in meneer Pisters' klaslokaal gevangen te zitten. Ik trok een pruillipje. ''Ach, niet zo treurig doen. Na wiskunde heb je Levensbeschouwing. Je favoriete vak!'' Mijn gezicht klaarde op. Net op dat moment ging de bel. ''Ik moet gaan, tot straks!'' Ik zwaaide mijn vriendinnen uit, en liep het schoolgebouw in. Ik liep met een paar andere leerlingen de trappen op, naar het wiskunde lokaal van meneer Pisters. Ik opende de deur, en begroette de leraar, die net een slok van zijn koffie nam. Hij knikte vriendelijk terug, en ik ging ergens achteraan in de klas zitten. Ik hing mijn tas over mijn stoel heen, en haalde mijn schriften en boeken uit mijn tas. Ik legde ze op bankje naast me, en ik keek even op mijn mobiel. Kwart over acht. De les gaat zometeen beginnen. Ik zag hoe de klas vol stormde. Toen meneer Pisters net met zijn les wilde beginnen, werd er op de deur geklopt. Hij liep fronsend naar de deur, en opende die. Een jongen kwam tevoorschijn en hij werd gevolgd door een oudere vrouw. Hieraan was dus te blijken dat zij waarschijnlijk zijn moeder was. Ik heb deze jongen nog nooit eerder op deze school gezien. Vast een nieuweling. ''Veel succes.'' Fluisterde de vrouw, en ze drukte een kus op zijn wang. De jongen liep rood aan, en de vrouw verdween uit het klaslokaal. De leraar nam de jongen mee, en ging naast zijn bureau staan. ''Dames en heren, zou ik heel even jullie aandacht mogen hebben?'' Iedereen keek op, en een paar meisjes begonnen te fluisteren en te lachen toen ze de jongen zagen. ''Dit is Liam Payne. Hij is negentien jaar, hij is pas verhuisd, en dit is zijn eerste dag bij ons op school.'' Liam knikte voorzichtig, en keek langzaam de klas rond. ''Zo, Liam. Ga maar naast haar zitten,'' De leraar wees naar de plaats naast mij. Liams' blik bleef op mijn rustten, en ik zag dat zijn ogen bang stonden. Ik schonk hem een gerusttellende blik, en ik schoof mijn boeken van het tafeltje naast me naar me toe. Liam liep wat onhandig naar me toe, en hij nam naast me plaats. Hij hing zijn tas over zijn stoel heen, en keek me even bestudeerend aan. ''En kan je het zien?!'' Riep Zayn, die Liam een gemene blik toeworp. Liam slikte moeilijk, en een lichtte blos ontstond op zijn wangen, wat er heel schattig uitzag. Ik wendde me weer tot de leraar. Hij glimlachte en pakte zijn marker, Hij begon druk formule's op het bord te schrijven. Boring. Veel te moeilijk. Ik besloot maar om naar Liam te kijken. Langzaam liet ik mijn blik over zijn lichaam heen glijden. Onder zijn mouw van zijn t-shirt zat een grote blauwe plek. Zou Liam gepest- nee, dat zou het vast niet zijn. ''Kim Tomlinson, hou je gedachten erbij, of je kan je gaan melden!'' Ik keek geschrokken op, en knikte hevig met mijn hoofd. Een zucht verliet mijn mond, en ik klapte mijn schrift open. Ik tekende een cartoon. Het ging over meneer Pister's die opgegeten werd door een cijfer met ogen en scherpe tanden. Ik grijnsde breed, en tekende zolang totdat de les voorbij was. Toen de bel ging, rende de leraar het klaslokaal uit. Ik rolde met mijn ogen. Hij ging vast en zeker weer koffie halen in de leraren kamer. gauw bergde ik alles netjes op in mijn tas. daarna hing ik mijn tas over mijn schouder en wilde de klas uitlopen. En net op dat moment hoorde ik een harde kreet. Geschrokken keek ik om, en ik zag dat Zayn Liam zojuist tegen de muur heeft gegooid. ''Zo hallo Liam Payne. Ik ben Zayn. Je aller grootste nachtmerrie. Welke idioot komt er nog met zijn moeder naar school? Ja juist ja. JIJ!'' Hij schopte hem tegen zijn zij aan, en Liam barstte in huilen uit. ''Vies kut joch!'' Schreeuwde Louis, mijn broer. Louis was de beste vriend van Zayn, en sinds kort volgt Louis Zayn's' voorbeeld. Ik rende naar de jongens toe, en ik ging voor Liam staan. ''Blijf van hem af! Hij heeft je niks aangedaan, Zayn! Ga iemand anders iriteren!'' Zayn's ogen spuwden vuur. ''En jij Louis, jij krijgt straks problemen met je moeder thuis. Wacht maar af!'' Louis keek me nep beledigd aan, en trok Zayn met hem mee de klas uit. ''Kom, weg uit deze kut plaats!'' riep Louis, en hij deed het licht van het klaslokaal uit. ''LEKKER ROMANTISCH, KUNNEN JULLIE LEKKER GAAN ZOENEN, HE?!'' riep hij ons nog na. Ik negeerde hem en Ik knielde naast Liam neer, en ik hielp hem overeind. ''Gaat het?'' vroeg ik medelevend. Zijn ogen waren rood van het huilen, en zijn shirt zat onder het bloed. ''L-laat me met r-rust!'' Riep hij gebroken, en hij rende het klaslokaal uit. Hij gooide de deur met een klap dicht, en daar stond ik dan. In een leeg donker klaslokaal.

_________________________________
Eerste hoofdstukje love's!
Kudo of een reactie?
Omdat dit mijn aller
eerste story op Q
is? (:
Xx Irishsnow & NiallxFood