Chapter 10

Als ik terug in de grot ben laat ik mijzelf op de grond vallen,
Dat was wel heel erg dichtbij...
Als de scanner niets had gevonden was ik nu dood geweest...
Ik zucht even waarna ik weer opsta,
Ik hoorde explosies boven,
Ik loop naar de uitgang waarna ik rustig kijk,
In de verte kwam rook te voorschijn,
Waarschijnlijk van de explosies die ik net hoorde,
Ik activeer mijn Sprint waarna ik op de rook afren,
Als ik aankom merk ik dat het een gevecht is,
Een meisje sprint voor zich uit waarna ze achtervolgt word door een groep mensen,
Waarom zouden ze hun eigen soort opjagen?
Ik Cloack mijzelf waarna ik ze achterna sprint,
Als ik merk dat het meisje in het nauw zit wil ik ingrijpen,
Maar voor dat ik ook maar de kans heb springt ze zelf de groep in,
Het zwaard dat ze vast hield was geen One-Handed zwaard,
Maar alsnog hield ze hem met een hand vast,
Alsof het niets was,
Ik blijf toekijken waarna ik merk dat er nog een groepje aan komt rennen,
Blijkbaar had ze iets gedaan waardoor de mensen boos op haar waren,
Ik grijp mijn pistolen waarna ik ze terug verwissel naar normale kogels,
Ik grijns even als ik de levels zie van de mensen die aankomen rennen,
Allemaal rond de level 28,
Dankzij het monster was ik level 38 geworden,
Ik uncloack mijzelf waarna ik de kogels door de mensen heen boor,
Het groepje van 8 man valt een voor een dood neer voor mijn ogen,
Ik grijns even, als het groepje dood is draai ik mijzelf om naar het meisje waarna ik mijn geweren op haar mik,
Het meisje dr ogen zaten vol met haat,
Alsof er iets gebeurt was in de stad van de mensen,
Ze doet de kap voor haar mond naar beneden waarna haar blik ietsjes normaler word,
"Een Cyborg die een mens helpt, dat is nieuw"
Ze glimlacht even waarna ze langs de lichamen gaat die zij net zelf neer had gehaald,
Ik houd dr in het oog terwijl ze rustig de lichamen leeg rooft,
Als ze nog flink bezig is loop ik rustig naar mijn eigen lichamen die ik neergehaald had,
Ik open hun opslag waarna ik de spullen eruit roof,
Als ik alle lichamen gehad heb kijk ik weer naar dr,
Het leek net alsof ze opgejaagd werd als een Outcast,
"Dus, waarom ben jij hier Cyborg?" vraagt ze dan opeens,
Ik kijk dr even aan en glimlach,
'Outcast, en jij? Je werd opgejaagd door je eigen mensen'
Ik blijf dr even aankijken,
Maar dr ogen hadden alleen maar woede in zich,
Alsof er werkelijk iets gebeurd was,
"Outcast" glimlacht ze even,
"Dus jij bent een Outcast he? Waarom gaan we dan niet samen werken? Samen overleven?"
Ik staar dr even aan,
Was ze nauw achterlijk geworden?
Een Cyborg en mens die samen werken...
'Waarom zou ik met een mens samen werken? En dan ook nog is een mens die meer dan 15 levels achterloopt?!'
Ik grijns even bij de gedachtes,
Dankzij dat groepje van 8, was ik met 7 levels gestegen,
Mijn level was nu 45 en die van haar...
Die was maar level 30...
Ik zucht even waarna ik weer naar haar kijk,
Ik stop mijn geweren weg waarna ik even naar de omgeving kijk,
'Voor nu kan je best bij mij blijven, maar ik moet je wel waarschuwen voor dit gebied, het is gevaarlijk' ik glimlach even,
Ik draai mijzelf om waarna ik terug naar de grot loop,
Achtervolgt door het meisje,
Als we bij de grot zijn loop ik naar beneden,
Het meisje kijkt even om zich heen en knikt,
"Het is te doen hier" zegt ze en gaat op de grond zitten,
Ik kijk dr even aan waarna ik zelf door loop,
Ik laat mijzelf op de grond vallen waarna ik mijn ogen even sluit,
Mijn Armor was nog actief dus als ze wat wilde proberen,
Dan moest ze eerst door mijn Armor heen zien te komen,
En te zien van haar level en wapen, zal dat niet snel gebeuren.