080

Liam James Payne

De live shows beginnen over twee weken en over een week moet ik weer vertrekken naar London. Eigenlijk ben ik best nerveus voor wat er allemaal gaat gebeuren. We weten dat we op worden gehaald met een auto van X Factor en dat we weer worden afgezet bij het huis, maar verder weten we helemaal niets. Het zal uiteindelijk wel los lopen, maar ik heb een raar voorgevoel. Alsof ik iemand tegen kom, die ik het liefst niet meer wil zien. Een zucht rolt over mijn lippen en ik voel de ogen van mijn moeder op me branden. ‘Wat is er?’ Vraagt ze dan ook. Ik richt mijn blik op haar en haal mijn schouders op. ‘Ik krijg een raar voorgevoel als ik eraan denk dat ik volgende weer naar X Factor ga.’ Beken ik dan maar, als mijn moeder me een strenge blik heeft toegeworpen. Mijn moeder is nooit echt streng geweest, maar als ze eenmaal merkt dat er iets dwars zit, zal ze het te weten komen ook. De blik van mijn moeder veranderd naar bezorgd en ze komt naast me zitten. ‘Wat voor gevoel? Wat denk je dat het betekent?’ Vraagt ze door. Ik laat mijn hersenen opzoek gaan naar het antwoord, maar ze kunnen er geen goede vinden. ‘Ik weet het niet, het is alsof ik iemand ga ontmoeten die het liefst nooit meer terug zie.’ Ik kijk mijn moeder aan, om haar reactie te peilen. Alleen kan ik weinig uit haar gezichtsuitdrukking wijs worden. ‘Misschien moet je het gewoon laten gaan en denken dat het allemaal wel goed komt. Je gaat een leuke tijd tegemoet, Liam. Een tijd die je nooit gaat vergeten. Onthoud dat.’ Mijn moeder drukt een kus op mijn hoofd en gaat verder met het schoonmaken van de keuken. Ik besluit het advies van mijn moeder maar op te volgen en stop het gevoel weg in het diepste laatje wat ik kan vinden.

De volgende ochtend word ik wakker door een paar vingers die de contouren van mijn gezicht volgen. Mijn lippen krullen zich om in een glimlach en langzaam open ik mijn ogen. Ik zie hoe Sarah dicht tegen me aan ligt en met haar vingers mijn kaak zachtjes streelt. ‘Goedemorgen.’ Zegt ze met een schorre stem. Ik druk mijn lippen tegen Sarah haar voorhoofd en prevel een goedemorgen terug, waarna ik mijn ogen voor een paar seconden sluit. Ik voel me vandaag verschrikkelijk moe en heb dan ook niet lekker geslapen. Het gevoel in mijn buik is nog niet weggetrokken, hoe hard ik ook probeer om het te vergeten. Sarah drukt haar lippen op de mijne en kust me zachtjes. Het is een kleine maar perfecte zoen, alleen onze lippen en verder niets. Na onze zoen kijk ik Sarah diep in haar grijze ogen aan. Haar ogen veranderen bijna elke dag van kleur, de ene keer lijken ze licht grijs, de andere keer lijken ze bijna blauw. ‘Ik hou van je.’ Mijn lippen vormen de woorden en drukken daarna nog een kus op haar wang. Sarah kijkt me breed glimlachend aan en knuffelt me stevig. ‘Ik hou ook van jou.’ Fluistert ze zachtjes in mijn oor.