Proloog

Lotte had het gevoel dat haar ogen open waren, maar alles wat ze kon zien was zwart. Ze fronste diep, en knipperde een paar keer. Een tijdje voelde ze niets meer, en toen opende haar ogen opnieuw, deze keer zag ze wel wat. Ze stond in haar eigen achtertuin. en voelde de koele wind met haar blonde haar spelen. Wind? hoe kon ze wind voelen als ze zojuist besloten had dat alles geen zin meer had, en ze zichzelf opgehangen had aan de boom die nu naast haar stond? Ze keek opzij, Naar de boom en liep naar de achterkant van de boom. Ze keek toe hoe haar lichaam bungelde aan het touw dat ze om de dikke tak van de boom had geknoopt, en voelde een rilling door haar heen gaan. Ze liep naar haar lichaam toe, en pakte haar pols vast. Ze drukte haar duim in de pols van haar lichaam, maar voelde geen hartslag. Ze was dus dood, maar toch levend? ze zuchtte, en knielde neer voor haar lichaam. Ze legde haar handen voor haar ogen en beet op haar lip. Ineens voelde ze een hand op haar schouder, en keek over haar schouder. Ze zag een onbekend persoon staan, die een bijzondere uitstraling had. Eentje die zei dat alles wel goed zou komen. Ze zuchtte een keer, en stond op. ''Wie bent u?'' vroeg ze aan de vrouw, die rond de 24 zou moeten zijn als ze haar uiterlijk bekeek. Een olijfkleurige huid, bleek groene ogen en een mahonie kleurig kapsel. ''Ik voel dat je geschrokken bent, maar dat hoeft niet. Je bent in een nieuwe wereld nu, heel anders dan dat jij denkt, Madalena.'' Lotte lachte kort en rolde toen met haar ogen. ''Pardon, ik ben Lotte, en geen Madalena zoals u net zei. Ik weet dat ik nu geen levend ding meer ben, maar dit is echt geen andere wereld.'' Ze keek weer naar haar eigen dode lichaam, en weer terug naar de vrouw. De vrouw zuchtte een keer diep en begon weer op een zachte fluistertoon te praten. ''Je bent nu in de geestenwereld. Mijn naam is Limfodora, Ghost of Life. Ik breng iedereen het nieuwe leven toe. Ik bepaal of je hier als geest blijft, en of dat je in staat bent tot reïncarnatie. In dit geval ben je dat allebei, maar wij, en daarmee bedoel ik de rest van de Ghost met een functie, kijken hoe je het doet in de geestenwereld. Reïncarnatie kan een optie zijn als het leven als geest niets voor je is.'' Ze glimlachte even lichtjes, en deed toen een stap achteruit. ''Je zult het snel leren, Madalena.'' Zei ze en vervaagde. Lotte, het meisje met de weinig vriendje en het kut leven had nu iets te bewijzen aan de geesten? Ge-wel-dig. Ze zuchtte eens. ''Madalena.'' Zei ze tegen zichzelf, en liep naar de kleine vijver in haar tuin. Ze keek in het water, en zag dat ze geen spiegelbeeld had. Ze liet haar hoofd een beetje hangen, tot ze de achterdeur hoorde opengaan. Ze keek naar de deur, en zag haar moeder naar buiten lopen. Ze keek haar moeder aan, maar haar moeder keek niet eens haar kant op. ''Mam.'' Fluisterde ze, en liep naar haar toe. Ze stak haar hand uit, en raakte de arm van haar moeder aan. Haar moeder stopte even, raakte de plek aan waar zij zojuist haar moeder had aangeraakt en zag haar moeder even naar haar kijken. ''Mam?'' Vroeg ze nog een keer, maar haar moeder liep door. Zag ze me nou niet of..? Ze beet nogmaals op haar lip, en volgde haar moeder. Ze zag haar moeder naar het schuurtje lopen, een fietspomp pakken en toen weer eruit lopen. Ineens bleef haar moeder staan, met grote ogen. Ze verstarde ter plekken, en volgde haar moeders blik. Weer zag ze zichzelf aan de boom hangen, en hield haar adem in. Haar moeder had zojuist ontdekt dat haar dochter zichzelf had opgehangen. Haar moeder liep langzaam naar de boom toe, terwijl Madalena haar op de voet volgde. Haar moeder begon te gillen toen ze haar levenloze lichaam zag. Madalena sloeg haar handen voor haar oren, en sloot haar ogen. Ze voelde hoe de wind veranderde, en ze zich verplaatste naar een andere ruimte.