H12

De eerste week van het nieuwe jaar gaat snel voorbij. Harry en ik hebben alleen maar leuke dingen gedaan zoals schaatsen, uit eten gaan en zwemmen, zodat ik genoeg afleiding had. Ik heb mijn telefoon meteen weer uitgezet nadat ik mijn ouders een berichtje had gestuurd. Ik voel me rot voor mijn moeder. Ik voel me rot vanwege de situatie. Het is verschrikkelijk. Het enige dat helpt om alle problemen even te vergeten is mijn oordopjes in de toen en de muziek aan te zetten. Ik zit in de keuken aan tafel met mijn hoofd in mijn handen helemaal verdiept in mijn gedachten. Ik merk niet eens dat Harry binnen komt. "Hey schatje!" zegt hij maar ik hoor hem niet. "Babe?" zegt hij dan maar ik hoor hem nog steeds niet. Dan komt hij voor me staan en zwaait met zijn arm. Ik schrik uit mijn gedachte. "H-hey." zeg ik en probeer te glimlachen. "Was je aan het dagdromen, liefje?" vraagt hij. Dan ziet hij dat mijn glimlach niet echt is. "Gaat het wel?" Hij gaat tegenover me zitten en pakt mijn hand. We blijven een paar minuten zitten zonder te praten. "Ik wil afspreken met mijn moeder." zeg ik aarzelend. "Maar alleen als jij met me mee gaat." voeg ik dan toe. "Natuurlijk wil ik met je mee! Ik doe alles om jou te steunen." zegt hij en ik weet dat hij het meent. Hij staat op en leunt naar voren om me te kussen. Daarna sta ik op en loop naar het aanrecht waar mijn telefoon ligt. Ik pak hem in mijn hand en zucht diep. Harry komt naast me staan en ik zet mijn telefoon aan. Zodra de telefoon is opgestart druk ik op mijn telefoonlijst. Tranen springen in mijn ogen. "Ik, ik kan het niet Harry. Ik weet zeker dat als ik haar stem hoor ik moet huilen en dan kom ik niet meer uit mijn woorden." zeg ik met moeite om mijn tranen in te houden. "Ik wil wel voor je bellen. Zeg maar een datum en een tijd en ik regel het." Hij neemt mijn telefoon van me over en belt mijn moeder. "Maakt niet uit ik heb tijd genoeg." zeg ik. Mijn moeder neemt op en ik hoor haar praten. "Lotte?!?" roept ze. "Hallo mevrouw, Ik ben het Harry. Ik bel namens Lotte. Ze vroeg of ik u wou bellen omdat ze het heel erg moeilijk heeft." begint Harry. "Oh hallo Harry. Hoe is het met haar? Ik mis haar zo erg! En Lisa ook!" Het horen van mijn moeders stem maakt me aan het huilen en ik zak tegen het keukenkastje omlaag totdat ik op de grond zit. Harry komt naast me op de grond zitten en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. "Het gaat goed met ze. Met Lisa wat beter als met Lotte. Lotte zit er heel erg mee dat u en uw man uit elkaar gaan." verteld Harry. "Ze wil graag met u afspreken." Ik hoor dat het even stil is. "Echt? Ik kan niet wachten om haar te zien! Wanneer? En komt Lisa ook mee?" Harry denkt even na. "Zou u morgen kunnen bij de Starbucks om 2 uur? Ik zal aan Lisa vragen of ze mee komt." zegt Harry. "Ik zorg dat ik er ben. Zou je alsjeblieft aan Lotte en Lisa willen vertellen dat hun kleine zusje Lara bij mij is. Dan hoeven ze zich daar geen zorgen over te maken. En zou je willen zeggen dat ik van hun houd?" Ik hoor dat mijn moeder het moeilijk heeft. "Natuurlijk. Ik zal het doorgeven. Dan zien we u morgen." zegt Harry. "Tot morgen! Oh en Harry, bedankt dat je mijn meiden opvangt en ze steunt en dat ze in je huis mogen logeren." zegt mijn moeder. "Geen probleem mevrouw. Ze zijn een soort van mijn familie geworden." zegt Harry en dat doet me goed. "Tot morgen." zegt mijn moeder en dan wordt de verbinding verbroken. Ik zie dat Harry zijn eigen telefoon pakt en de mijne er naast houdt. Hij typt iets in op zijn telefoon maar ik besteed er verder geen aandacht aan. "Morgen om 2 uur bij Starbucks." zegt hij en geeft me een kus op mijn hoofd. "Lotte, Ik hou van je." fluisterd hij. We hadden nu iets langer dan een week wat samen maar het voelde alsof we al jaren heel gelukkig samen waren. We hadden nog niet gezegd dat we van elkaar houden maar ik hou zeker weten van hem. "Ik ook van jou." fluister ik terug en dan kussen we.