Seven.

Harry Edward Styles.

“Het heet een kus.” Zei ik uiteindelijk terwijl ik me tegen de boomstam van de dichtstbijzijnde boom liet zakken. Twijfelend over hoe ik het beste verder ging nam ik Louis zijn hand vast en trok hem naast me neer. Zijn ogen keken me onderzoekend aan terwijl hij zijn vingers met de mijne verstrengelde. Glimlachend keek ik naar onze handen voordat ik terug opkeek naar zijn engelen gezichtje.
“Als je om iemand heeft geef je hem een kus. Je hebt verschillende soorten kussen. Je kan een kus geven op de wang als een manier van bedanking of als begroeting als je iemand bekend ziet. Je kunt ook kussen via de lippen en dat doe je alleen maar met iemand die je dierbaar is. Iemand waar je zielsveel van houdt.” Legde ik het hem zo goed mogelijk uit. Zijn blauwe ogen keken me zo onschuldig aan terwijl hij met zijn duim zacht heen en weer bewoog over de rug van mijn hand.
“En hoe weet je dat je van iemand houdt?” vroeg hij opeens aan me zonder ook maar weg te kijken. Nadenkend keek ik weg van hem en keek in de plaats naar onze ingevlochten handen die zo perfect in elkaar paste.
“Je weet als je van iemand houdt als je niet meer zonder de persoon zou kunnen. Dat je niet kan stoppen met denken aan die persoon en dan vooral als de persoon even weg is van je. Ook voel je raar als je bij die persoon bent, alsof er honderden vlindertjes in buik vliegen. Je bent aangetrokken door deze persoon en wilt hem of haar beschermen tegen alles dat je zou kunnen pijn doen.” Legde ik het zo goed mogelijk uit, wetend dat liefde niet het makkelijkste uit te leggen was. Het was op zich al een mysterie om het te ontrafelen als je voor iemand viel, vooral als de persoon het helemaal niet wist.
“Harry?” voorzichtig keek ik op naar Louis die duidelijk dichterbij kroop en hierdoor bijna op mijn schoot zat. Onzeker keek ik naar zijn ogen die me haast onderzoekend aankeken.
“Wat doe je als je weet dat je van iemand houdt? Kus je dan?” vroeg hij door terwijl zijn gezicht nog dichterbij kwam. Voor een seconde snakte ik naar adem door zijn plotse actie, maar kon mezelf niet tegenhouden om ook wat dichterbij te komen.
“Ja, zo geef je aan dat je die persoon leuk vindt en hem van jou wil maken.” Bekende ik bijna fluisterend zonder ook maar weg te kijken van zijn onschuldige blauwe ogen.
“Ik wil je de mijne maken, Harry.” En met deze woorden sloot Louis de ruimte die tussen ons beide was en drukte zijn lippen tegen mijne. Geschrokken keek ik op naar hem, maar kon tegelijkertijd niet ontkennen dat dit zo goed voelde. Uiteindelijk gaf ik toe aan zijn lippen en liet de mijne er zacht tegen beweging terwijl ik Louis via zijn heupen dichter naar me toe trok. Hierdoor verbrak hij direct de kus en keek niet goed wetend naar me op. De arme jongen wist niet wat te doen en aan de hulpeloze blik in zijn ogen zag ik dat hij haast om hulp smeekte.
“Relax.” Fluisterde ik zacht en sloeg mijn beide handen rond zijn kaaklijn. Op een langzaam tempo maakte ik kleine cirkels met mijn duimen waardoor Louis zijn ogen voor een seconde sloot.
“Je moet dit niet doen als je dit niet wilt, Louis. Je hoeft me niet te kussen.” Mompelde ik zacht, maar ik had deze woorden nog maar net uitgesproken of zijn ogen vlogen angstig open. Zo snel hij kon greep hij mijn handen vast van zijn wangen en verstrengelde onze vingers opnieuw zonder ook maar weg te kijken van me.
“Ik wil het, Harry. Ik vind je leuk en ik wil het je laten zien.” Zei hij met een dwingende ondertoon in zijn stem. Glimlachend bracht ik één van onze verstrengelde handen naar mijn mond en drukte een zachte kus op de rug van zijn hand. Hij was zo schattig als hij zo dwingend was, schrik dat ik het verkeerd begrepen had. Hoe zou ik hem ooit verkeerd kunnen begrijpen?
Langzaam liet ik zijn handen los en trok in de plaats Louis op mijn schoot om vervolgens zijn wangen terug vast te pakken.
“Je bent zeker hé?” vroeg ik opnieuw. Ik wilde me niet opdringen bij hem, zeker niet als je zag hoe onschuldig en onzeker hij wel niet was. Dit was onbekend terrein voor hem, maar de nieuwsgierigheid overwon duidelijk, zeker toen hij zacht knikte als teken dat ik verder mocht gaan. Glimlachend keek ik voor een laatste seconde in die hemelsblauwe ogen van hem om vervolgens mijn ogen te sluiten en mijn lippen op de zijne te drukken. Direct beantwoordde Louis mijn aanraking en kuste me zacht terug. Zijn voorzichtigheid overheerste duidelijk in zijn aanraking, maar dat haalde niet weg hoe een bom van honderden vlinders in mijn buik ontplofte. Daarom duurde het ook niet lang of ik verschoof mijn handen naar zijn fluffing haar terwijl ik de kus een stap verder zette.
Voorzichtig, zodat ik hem niet zo laten verschieten, streek ik met mijn tong over zijn lippen heen, vragend voor toestemming. Geschrokken opende Louis zijn ogen door mijn actie, maar sloot deze weer toen hij langzaam zijn lippen uiteen trok. Opgelucht door zijn reactie liet ik langzaamaan mijn tong in zijn mond verdwijnen en zocht de zijne op die twijfelend rond de mijne draaide. Voor ik het wist waren we verdiept in een gevecht om dominantie terwijl Louis zijn handen naar mijn krullen had gebracht. Een zachte kreun verliet mijn lippen toen Louis voor een seconde aan mijn haar trok en tegelijkertijd dichter naar me toe kroop. Deze jongen wist duidelijk niet wat hij met me deed.
Al happend naar adem verbrak ik uiteindelijk de kus en keek zo recht naar de brede grijns die op Louis zijn lippen zichtbaar was. Zelf had hij ook moeite om terug op adem te komen, maar aan de manier hoe hij opkeek naar mijn ogen vond hij het helemaal niet erg.
“Ik denk dat ik kussen wel leuk vindt.” Zei hij uit het niks waardoor ik een zachte lach niet kon onderdrukken. Hij was te schattig voor woorden en zeker nu dat zijn haar alle kanten uitstond door mijn aanraking. Geamuseerd drukte ik een zachte kus op zijn voorhoofd waardoor Louis me vragend aankeek. Deze kus had ik hem nog niet uitgelegd.
“Ik gaf je die kus omdat ik je schattig vindt en om je geef.” Bekende ik en wreef ondertussen een verloren lok uit zijn gezicht. Breed glimlach leunde Louis naar me toe en drukte zelf ook een kus op mijn voorhoofd voordat hij naar me opkeek.
“Ik geef ook om jou, Harry.” Zei hij op een zachte toon waardoor ik honderd procent zeker was dat deze jongen onmogelijk nog schattiger kon worden.