De Privésessies

Zelfs nadat Joke alles heeft verteld aan Robbie lijkt hij nog geen angst te hebben. 'Zo lang zij jou niet te pakken krijgen, kunnen ze je niet doden!' zegt hij optimistisch. Daar zit wat in, alleen hoe blijft ze uit de handen van dat groepje? De hele nacht is ze daar over aan het nadenken. De volgende dag is ze daarom ook erg moe.
Terwijl Robbie en Joke aan het ontbijt zitten komt Leandra binnen, 'Vanochtend is de laatste training, vanmiddag moeten jullie jezelf presenteren aan de spelmakers tijdens de privésessies, willen jullie samen trainen of liever alleen?' Robbie kijkt Joke even aan. Ze weet het echt niet, ze wilt dolgraag samen met Robbie trainen alleen ze weet zeker dat ze helemaal gaat wegvallen bij hem. 'Ik train liever alleen,' het hoge woord is er uit, ze ziet Robbie haar vragend aankijken, 'Mijn reden daarvoor is, is dat ik helemaal wegval bij Robbie. Ik denk dat we beter op eigen niveau kunnen trainen.'
'Ik vind het niet erg hoor, om samen te trainen,' zegt Robbie, 'Maar ergens heb je wel gelijk, we trainen wel apart.' Gelukkig, hij neemt het goed op. 'Dan train ik wel met Joke.' zegt Leandra.
Joke weet nu al dat het een hele lange dag gaat worden.

De hele ochtend traint Joke zich kapot. Overal voelt ze pijn als ze klaar is, dat wordt nog wat bij de privésessies.
Net na de lunch moeten alle tributen zich verzamelen in de kantine, daar worden ze één voor één opgehaald om het beste uit zich te halen terwijl de spelmakers toekijken. Als ze een goeie indruk maken krijgen ze een hoog cijfer en dat zorgt weer voor sponsors. Sponsors sturen de tributen handige hulpmiddelen, dat is erg fijn als je in de arena zit en je hebt niks om op te teren.
Joke moet als 11e, na haar moet Robbie, die wenst haar nog een successje toe. Op van de zenuwen loopt ze naar de zaal toe. De deur gaat open en daar zitten ze, op een podium, prachtig gekleed. De spelmakers. Ze heeft een grondige hekel aan ze, maar ze moet nu een goeie indruk maken. Hoe gaat ze dat doen?
Dan bedenkt ze opeens iets, ze gaat gewoon schilderen. Ze gaat zich camoufleren, zelfs zo goed dat ze niet van haar omgeving te onderscheiden is. Dat is haar plan, nu het nog uitvoeren. Ze loopt naar de schildertafel toe, pakt een kwast en begint haar arm te schilderen in de kleuren van blaadjes. Als ze na een tijdje klaar is zwaait ze haar arm hoog in de lucht zodat de spelmakers hem goed kunnen zien. Een paar van hen knikken en dan legt ze haar hand op een stukje bosgrond.
Het is zowaar goed gelukt, haar arm is bijna niet te onderscheiden. Ze kijkt weer naar de spelmakers, maar de gezichten verwachten meer. Wat kan ze nog meer doen? Dan bedenkt ze de eetbare plantentest, daar was ze ook erg goed in. Ze loopt naar het grote scherm toe en beantwoort alle vragen goed.
Nu geven de spelmakers het teken dat ze mag gaan.

Opgelucht rent ze de zaal uit, ze is benieuwd of Robbie het goed gaat doen, maar dan komt er een akelige vraag in haar hersens opborrelen.

Heeft ze het zelf wel goed gedaan?