Hoofdstuk 8

Ik voel me verschrikkelijk moe als ik thuiskom van mijn laatste college, dit is zo ongeveer de zwaarste dag in de week. Als ik denk aan vanavond voel ik me ineens een stuk opgewekter. Ik besluit maar even te gaan kijken wat ik aan moet doen. Een jurkje? Ik pak een simpel zwart jurkje, deze staat altijd wel mooi, al zeg ik het zelf. Wanneer ik bezig ben het jurkje aan te trekken komt Marlous binnen, die heeft ook een jurkje aan, een donkerrode.
“Heee, nu kun je me gelijk helpen, moet ik deze aan?” vraag ik.
“Ja, staat mooi,” zegt ze. Ze heeft enorme hakken aan, het staat haar goed zoals altijd.
“Hoe laat gaan we?” vraagt ze dan, een beetje ongeduldig.
“Is mevrouw een beetje zenuwachtig? Ik moet alleen mijn make-up nog een beetje doen,” antwoord ik.
“Zenuwachtig? Nee hoor.” Ik lach en schud mijn hoofd. Snel werk ik mijn make-up bij en haal ik een borstel door mijn haren.
“Klaar om te gaan,” zeg ik terwijl ik wat parfum opspuit.
“Mooi, let’s go!” Ik pak mijn tas en herinner me net op tijd dat ik mijn telefoon aan de oplader had gedaan.
“Moeten we fietsen? Waar woont hij eigenlijk?” vraag ik als we buiten staan.
“Ja, we gaan fietsen, hij woont aan de andere kant van de wijk.” Gelukkig regent het niet en komen we slechts een beetje verwaaid aan bij zijn huis. Hij woont ook al bij zijn ouders. Ik zoek naar Derk zijn auto, maar kan hem niet vinden. Ach… hij kan nog komen. We bellen aan, ik voel me een beetje stom, ik ken niemand.
“Hé!” zegt een jongen enthousiast als hij de deur open doet. Wie is dat?
“Hoi Jeroen!” reageert Marlous. Oh, dit is dus dé Jeroen.
“Dit is mijn vriendin Gaya,” zegt ze dan.
“Zij was er ook bij Nick toch?” vraagt hij terwijl hij mij aankijkt.
“Ja, daar was ik ook,” zeg ik. Ik kan toch zelf heus wel praten. Jeroen doet de deur wat wijder open en laat ons naar binnen. We leggen onze jas op de stapel jassen die er al ligt. Waarom ben ik hier eigenlijk heengegaan? Ik heb er nu al geen zin meer in. In de kamer zitten best veel jongens en ook zijn er meisjes. Niet erg aardige zo te zien, maar ik kan het natuurlijk fout hebben.
“Zullen we hier gaan zitten?” vraagt Marlous terwijl ze naar een lege bank loopt.
“Is goed.” Ik haal mijn schouders op en ga naast haar zitten.
“Wat willen jullie drinken? Jullie mogen trouwens ook wel drinken zelf pakken, staat allemaal in de keuken,” zegt Jeroen.
“Ik haal wel even drinken,” zegt Marlous tegen mij, “wat wil je?”
“Doe maar wat, iets lekkers.” Ik weet niet wat hij allemaal heeft, ik drink toch alles wel. Als Marlous wegloopt voel ik me wat ongemakkelijk, iedereen praat met elkaar en heeft het gezellig en ik ken helemaal niemand en zit hier wat stom voor me uit te staren. Ik kijk even naar die meisjes, dat zijn van die barbiepoppen. Tien lagen foundation en twintig lagen mascara. Ze kijken ineens naar de deur, waar ik met mijn rug naar toe zit.
“Derk!” roepen veel jongens op zo’n jongensachtige begroetingsmanier. Oh, god. Derk. Ik werp nog een blik op die meisjes, één daarvan zit wel heel erg naar Derk te kijken. Ten minste, dat denk ik, ik heb nog niet achterom gekeken. Misschien moet ik dat toch maar doen, het is ten slotte opvallender als ik doe alsof ik hem niet zie. Ik kijk om en gelijk voel ik mijn hart een sprong maken. Hij kijkt me aan en lacht. Ik voel mijn wangen gloeien en lach voorzichtig terug. Hij gebaart dat hij drinken gaat halen en loopt dan weg. Gebaarde hij dat nou naar mij? Of in het algemeen? Zag hij me eigenlijk wel? Die meisjes zitten druk te fluisteren en te giechelen, ik weet niet zo goed wat ik moet doen en ik pak mijn telefoon. Waar blijft Marlous eigenlijk? Ik kijk wat op mijn telefoon maar weet ook niet echt waar naar, ik heb geen Facebook op mijn telefoon, dat wilde ik niet. Ik voel de bank naast me naar beneden veren, daar zal Marlous eindelijk zijn. Ik kijk naast me en schrik, dat is Derk, niet Marlous.
“Schrok je nou om me te zien?” vraagt hij.
“Nee, nou ja, nee ik schrok omdat ik dacht dat het Marlous was,” antwoord ik. Hij lacht en zet zijn drinken neer.
“Heb jij geen drinken?” vraagt hij dan.
“Marlous zou het halen, maar ze is al een tijdje weg.”
“Ze was niet in de keuken,” zegt Derk.
“Oh… Nou, dan weet ik niet waar ze is.” Ik zucht, wat spookt zij nou weer uit.
“Jeroen is hier ook niet, of wel?” merkt Derk op. Ik trek mijn wenkbrauwen op, is ze nou… Nee, toch?
“Geen idee,” mompel ik. Derk lacht en schudt zijn hoofd.
“Wil je nog wat drinken? Het kan namelijk nog wel even duren voordat je het van Marlous krijgt.” Ik kijk hem aan en knik.
“Ik wil wel cola,” zeg ik. Hij kijkt me niet-begrijpend aan.
“Cola? Geen bier?” vraagt hij.
“Nee, geen bier,” zeg ik lachend.
“Oké, dan haal ik cola voor je. Tot zo.” Hij drukt snel een kusje op mijn wang en gaat dan naar de keuken. Ja, dat deed hij echt. Iedereen kon het zien. Die meisjes kijken nogal arrogant naar mij, die hebben het blijkbaar gezien. Een blij gevoel gaat door mijn lichaam als Derk er weer aankomt, met een glas cola.
“Alstu,” zegt hij terwijl hij me het glas aanreikt. Hij gaat weer naast me zitten, ik kijk nog even naar die meisjes, eentje kijkt echt alsof ze me zo gaat vermoorden. Wat maakt deze jongen ooit los bij meisjes?
“Lekker getraind?” vraag ik dan. Hij lijkt een beetje verrast door mijn vraag.
“Ja, het ging goed, we zijn helemaal klaar voor Cambuur, vrijdag.” Hij glimlacht. Oh, ja. Hij moest naar Leeuwarden.
“Mooi zo,” antwoord ik.
“Wilde je nog mee naar Leeuwarden?” vraagt hij. Tuurlijk wil ik mee, maar hoe? En durf ik dat wel? Ik weet niks van voetbal.
“Uh, jawel, hoe dan?”
“Nou ja, dan ga ik in de auto in plaats van de spelersbus. Dan kun je met mij meerijden.”
“Oké, ja is goed. Leuk,” antwoord ik. Hoewel ik nog niet zeker weet of ik het wel leuk vind.
“Hé, je hebt al drinken!” zegt Marlous, die blijkbaar ineens tevoorschijn is gekomen.
“Ja, raar hè, weet je hoe lang jij werk had.” Marlous bloost en zet het andere glas drinken voor mij neer.
“Hoi Derk, trouwens,” zegt ze.
“Hoi nichtje. Was het gezellig met Jeroen?” vraagt hij. Hij is zo direct, ik had dit nooit zo gevraagd. Op zich leuk, ik wil het namelijk ook wel horen. Marlous bloost nog meer.
“Waar heb je het over?”
“Het was dus leuk,” zegt Derk. Marlous grijnst en knikt dan. Marlous gaat op een stoel zitten die naast de bank staat.
“Ha, die Jeroen!” roepen een aantal jongens als Jeroen aan komt lopen.
“Waar hing jij uit?” vraagt er één. Jeroen reageert niet en gaat ergens tussen de andere jongens zitten. Derk legt zijn hand op mijn knie, ik schrik een beetje en kijk hem aan.
“Ik moet morgenochtend weer trainen, ik blijf niet heel erg lang meer, denk ik,” zegt hij. Als hij weggaat heb ik ook geen zin meer, op Derk na is er weinig aan.
“Oké… Ik denk dat ik ook niet zo lang meer blijf, tenzij Marlous graag wilt. Ik ken hier helemaal niemand behalve jou en Marlous dan,” zeg ik.
“En die meisjes lijken me ook niet echt jouw types,” reageert hij. Ik lach en schud mijn hoofd.
“Nee, niet echt.”
“Zo moet jij je niet gaan opmaken hoor, je bent veel te mooi daarvoor,” fluistert hij. Ik bloos. Hij zegt dat ik mooi ben, vindt hij me nou echt mooi?
“Dank je, en nee, dat zou ik nooit doen. Veel te veel werk om er weer af te halen.”
“Zullen we zo gaan?” vraagt Marlous dan. Jeroen is alleen maar bij de jongens en Marlous kent verder ook niet echt iemand.
“Ja,” antwoord ik.
“Dan ga ik ook,” zegt Derk. Een kort feestje voor ons, maar ja, ik had ook niet verwacht dat het lang zou duren. Marlous wilde er ten slotte alleen maar voor Jeroen heen, die me helemaal geen leuke jongen lijkt trouwens. Volgens mij is hij maar op één ding uit. En dat heeft hij kunnen krijgen. Nu betrekt hij haar er niet bij, helemaal niks. Best sneu. Marlous staat op, loopt naar Jeroen, ze zegt waarschijnlijk dat we weggaan. Hij toont totaal geen interesse en zegt alleen maar gedag.
“Jeroen is niet erg aardig, hè,” zeg ik dan tegen Derk als we onze jassen pakken.
“Nee, nou ja.”
“Hij gebruikt haar.” Ik kijk Derk aan en hij haalt zijn schouders op.
“Zij laat zich gebruiken,” zegt hij.
“Ja, maar zij vindt hem leuk,daar maakt hij gebruik van.”
“Tsja, je hebt gelijk. Maar zo gaat dat heel vaak, zou ze moeten weten,” antwoordt Derk.
“Ik zou dat ook niet weten,” zeg ik dan. Hij kijkt mij een beetje vragend aan.
“Maar jij duikt ook niet zomaar met iemand het bed in… Toch?”
“Nee.” Ik krijg een kleur, ik wilde helemaal niet een gesprek hier over, waarom wordt dit ineens zo serieus. En waarom reageert Derk zo stom, vindt hij het dan niet een klein beetje lullig voor Marlous?
“Nou, dat is het verschil.” Ik haal mijn schouders op, doe mijn jas aan en reik Marlous de hare aan als ze er aan komt.
“Wat een sukkel,” zegt ze dan tegen mij.
“Inderdaad,” mompel ik, terwijl ik Derk aankijk die een beetje een ‘eigen schuld dikke bult’-hoofd trekt.
“We gaan,” zeg ik, ik doe de voordeur open en loop naar mijn fiets. Derk komt naar me toe en pakt me vast.
“Ben je boos?” vraagt hij dan.
“Nee,” zeg ik zacht terwijl ik hem vragend aankijk.
“Sorry, ik reageer misschien niet juist op dat gedoe, maar ik kan gewoon niet tegen zulke mensen. Of in ieder geval zulk gedrag. Dat respectloze gedrag tegenover jezelf, daarom kan ik het ook niet zielig vinden,” fluistert hij.
“Ik snap het,” zeg ik.
“Oké, veilig thuiskomen, stuur maar een berichtje als je thuis bent. Slaap lekker straks.” Hij geeft me een kus, zegt dan Marlous gedag en loopt naar zijn auto. Wow, dit was apart. Hij is echt totaal anders dan de meeste jongens die ik ken. Wat nou, respectloos tegenover jezelf. Sinds wanneer geeft een jongen daar om? Nou ja, er is op zich niks mis mee…