Hoofdstuk 39

Yuna

Met een zucht word ik wakker. Gisteren heb ik de landkaarten in de tas gedaan en nog snel naar de stallen gebracht. Verder hoef ik eigenlijk niks voor te breiden voor vanavond.
Het enige probleem is dat ik nogal zenuwachtig ben, en ik weet zeker dat ik dat niet helemaal kan verbergen. Zoveel mogelijk uit het zicht blijven dus vandaag.
Ik loop naar beneden en begin met eten. Ik ruim alles op en pak nog wat stukken brood om mee te nemen.
‘Waar na je heen met dat brood?’ hoor ik achter me waardoor ik het bijna laat vallen.
‘Eehh aan de paarden geven?’ vraag ik meer aan mezelf dan aan Iwan die me raar aankijkt.
‘Je doet nogal raar vandaag’ concludeert hij knikkend en loopt weer weg.
Ik zucht en loop snel naar buiten de stallen in en loop meteen de zolder op en stop het eten in de tas.
Wat kan ik verder doen? Geen idee ik besluit wat rond te lopen door het dorp.
Langzaam wordt het tijd voor het avond eten als ik ineens heel veel stemmen hoor praten.
Ik loop naar de groep mensen toe en zie dat er allemaal paarden naast elkaar staan en dat er elven op aan het bieden zijn.
Mijn hart staat voor een paar tellen stil. Midnight staat er tussen! De eigenaar van de groep paarden staat voor Midnight en er staat iemand bij waar hij druk mee aan het praten is.
‘Hoe komt u aan dat paard?’ vraag ik als ik erbij sta.
‘Waarom wil je dat weten?’ vraagt de man belangstellend.
‘Nou dat paard is van mij, hij is ontsnapt’ zeg ik. De elf lacht.
‘Ow ja, dat is heel normaal zullen we hem aan je geven?’ zegt hij spottend.
‘Hoeveel moet u ervoor hebben?’ zeg ik terwijl ik de elf negeer.
Ik zie dat de man twijfelt. Snel haal ik mijn tas van mijn rug.
‘Dit is alles wat ik heb’ zeg ik snel. De man telt het geld. Ook al is het niet veel.
‘Voor jou is het net genoeg’ mompelt hij terwijl de elf met open mond staat te kijken.
‘Echt? Dank u!’ roep ik bijna en maak Midnight snel los.
Het zadel wat hij ophad is weg. Maar thuis hebben we vast nog wel wat oude zadels liggen die passen. Als ik thuis ben zet ik Midnight meteen op stal en loop naar binnen.
‘Ik heb Midnight gevonden!’ roep ik blij.
‘Hoe heb je die gevonden?’ roepen mijn ouders tegelijk.
Na alles te hebben vertelt en wat te hebben gegeten ga ik naar boven. Ik besluit wat te slapen maar dat wil niet echt lukken. Na een aantal uren loopt iedereen naar boven en ligt iedereen op bed. Ik wacht nog een paar uur voor de zekerheid.

Nu moet ik het doen, denk ik bij mezelf. Ik sluip zo stil als ik kan mijn kamer uit en loop langzaam de trap af. Snel drink ik nog wat en pak een stukje brood. Dan doe ik voorzichtig de deur open die zachtjes kraakt. Ik hoop maar dat ze dat niet gehoord hebben. Snel doe ik deur weer dicht.
Ik kijk om me heen en zucht. De meeste lichten zijn al gedoofd dus niemand zou me herkennen. Snel loop ik de stallen in en loop naar Midnight die verbaast naar me staat te kijken. Ik haal hem uit de stal en zadel hem snel op.
Dan pak ik mijn tas van de zolder samen met de zwaarden. Ik doe de deur open en net voordat ik er met Midnight uit wil lopen hoor ik achter me een zacht gegrom. Ik draai me om en zie dat Xena het niet begrijpt. Ik kan haar niet mee nemen, als ze haar zien loopt ze alleen maar gevaar.
Snel aai ik haar een keer en fluister haar toe dat het goed komt en dat ik snel terug kom om haar op te halen. Ook Giliat staat raar te kijken. Na nog een aai draai ik me weer om en loop met Midnight de stallen uit en doe de deur dicht.
Ik stap op mijn paard en stap van het erf af. Ik kijk nog een keer achterom en zie tot mijn schrik dat er een licht brand die er niet was toen ik naar beneden ging. De voordeur gaat open en voordat ik er over nadenk spoor ik Midnight aan. Zonder nog een keer om te kijken rij ik steeds verder het dorp uit. Nu kan ik niet meer terug, als ik dat doe kom ik nooit meer weg.