Quidditch match||Perciver||Part 2

'We mogen echt niet van ze verliezen. Ron heeft nu al een gigantisch ego en bij Harry zal het ook niet veel beter worden als we verliezen.' Ginny zwaaide even naar Harry en keek de jongens om haar heen daarna dodelijk aan. 'Dus, ik ben keeper. George en Perce zijn Beaters. Luna, Ginny en Neville zijn Chasers en Charlie Seeker. Is iedereen het daarmee eens?' iedereen knikte braaf en ging op hun plek staan.
Ron en Oliver gaven elkaar als de aanvoerders van de teams een hand. Zodra ze weer terug stonden op hun plek floot Meneer Weasley af en schoot iedereen als een de lucht in. Ron en Oliver vlogen naar de twee uiteinden van het veld waar de doelen waren opgesteld. Percy hing klungelig in de lucht rond te zweven met een knuppel in zijn hand. Veel zouden ze waarschijnlijk niet aan hem hebben deze wedstrijd. 'Dus ik moet gewoon zorgen dat de bal niemand uit ons team van zijn bezem afgooit?' de Bludger was een soort van geïmproviseerd. Meneer Weasley had er een spreuk over een voetbal uitgesproken zodat deze nu als een hypere kleuter over het veld raasde. 'Ja dat is het wel zo'n beetje ja.' George vloog op de bal af en sloeg hem gemikt naar Harry toe. 'Kom op Perce zo moeilijk is het niet, gewoon slaan dat moet zelfs jou nog lukken.'
Het spel ging vrij snel voorbij. Ginny scoorde zo'n 20 keer en zelfs Luna en Neville hadden er samen ook nog een paar doorheen gekregen waardoor de score nu op 320-150 stond. Er gebeurde niet echt iets wat het waard was beschreven te worden tot de Bludger op Percy afkwam. Zonder op te letten waarheen sloeg hij de bal weg, in de richting van Oliver. Oliver die zo geconcentreerd bezig was op het spel merkte niet dat de bal op hem afkwam en toen hij hem eindelijk zag was het te laat om er nog voor uit te wijken. Als in slow motion viel hij naar beneden en Bill scoorde de bal door de hoepel heen. 320-160. Geschrokken begon Percy op zijn weg naar beneden, onhandig sprong hij er een paar meter boven de grond af en kwam nogal ongelukkig terecht op de grond.
'Gaat het Ol? Ik zei toch dat je me niet moest laten spelen.' de rest kwam inmiddels ook alweer naar de grond toe. Harry had de Snitch tussen zijn hand geklemd. 'Hebben we... Hebben we gewonnen?' Oliver keek Percy aan die ondertussen niet meer dan een paar centimeter boven zijn gezicht zweefde. '320-310. Voor ons.' Percy keek hem zwak glimlachend aan. 'Dan gaat het perfect. Maar je hebt gelijk.' 'Ik heb altijd gelijk. Maar waarin nu?' 'We moeten jou nooit meer Quidditch laten spelen.' hij leek meer waarde te hechten aan het feit dat ze net hadden gewonnen dan als het feit dat hij net was bekogeld met een bludger. 'Maar ik meen het Ol, gaat alles goed?' 'Ik zou iets weten wat het beter maakt.' 'Nee Oliver, gewoon nee. Mijn halve familie staat hier.' Percy fluisterde het zo zacht dat niemand het zou kunnen horen als ze niet dichter dan dertig centimeter bij hem weg waren. 'Nou en? Ginny weet het ondertussen al en het zou niet lang duren voor nog iemand erachter komt. Als het aan mij lag had de hele wereld het allang geweten.' 'Ik ben jou niet Oliver.' Percy drukte zijn bril iets verder op zijn neus. Hij was ondertussen al beslagen door de adem van Oliver. 'Gelukkig ben ik mij wel.' Oliver stak zijn arm uit en trok Percy onderuit zodat deze naast hem in de sneeuw terecht kwam. 'Geef je jezelf al over?' hij ging uiterst voorzichtig op hem liggen en keek hem grijzend aan. 'Nooit.' een hoop sneeuw kwam in het gezicht van Percy terecht en werd weer bijna gelijk weggeveegd door Oliver.
'Laat me je weer opwarmen.' hij verplaatste zijn lippen voorzichtig naar die van zijn roodharige vriendje. Ze raakten elkaar amper maar Percy voelde toch de hitte die Oliver's lichaam uit leek te voelen. 'Als je het doet doe het dan gelijk goed broertje.' Ginny stapte net van haar bezem af en liep naar Harry toe om hem te feliciteren met zijn vangst. Niemand leek nog te merken dat er twee van de jongens in de sneeuw lagen, op elkaar. 'Ach, ze gaan het nu toch wel merken.' door Ginny's actie keek nu de helft van de aanwezigen naar de twee jongens op de grond. Percy zijn lippen vormden een glimlach. Hij sloeg zijn armen over Oliver's schouders en trok hem zo mogelijk nog dichterbij. Als je niet zou weten wat er aan de hand was dan zou je denken dat ze probeerden elkaars gezichten eraf te eten. en zo te zien was het dan ook nog een goede poging al verdween er geen huid in iemand zijn maag. 'Ik hou van je.' Oliver fluisterde de woorden in Percy's oor.
'Merlins ondergoed met roze bloemetjes, wat is er daar aan de hand?' Ron leek zijn broer en de oude Quidditch-captain nu pas te zien. 'Zie ik dat nou echt goed of speelt mijn hoofd spelletjes met me?' hij keek verbaasd naar de twee jongens, niet in staat om er verder nog iets nuttigs uit te brengen.
'Ligt eraan wat je zag.' Percy drukte zijn nek zo ver mogelijk in de nek van Oliver, een poging om te verdwijnen in zijn nek waarschijnlijk. Mislukt.
Het enige wat er nog duidelijk te zien was waren zijn oren, of het door de kou was of door de schaamte was niet te zeggen maar ze waren nogal rood uitgeslagen. Het leek alsof Percy vandaag het record wou verbreken van blozen. Iedereen keek inmiddels al naar hun. 'Ach we hadden het kunnen verwachten. Heeft hij niet ooit eens gezegd dat een op de tien mensen homoseksueel was? Nou wij hebben de onze gevonden.' George stond vlak naast hen met een glimlach van oor tot ooiteenoormaarnueengat te lachen. 'Gefeliciteerd broertje, ik had altijd verwacht dat het Ron zou zijn maar ach dit is ook goed.' Charlie leek net zoals zijn jongere broertje helemaal op te fleuren van deze plotselinge wending.
'Het word warm hieronder.' dat zou ook nog de reden kunnen zijn, hij kon geen adem halen en daardoor sloeg hij rood uit. 'Oliver!' 'Ik deed niks!'
'Geen adem.' Oliver rolde zo snel mogelijk van Percy af waardoor ze nu beide in de sneeuw lagen.