Hoofdstuk 24

Aiden
Ineens komt Yuna naar me toe lopen en blijft voor me staan. Verbaast kijk ik haar aan.
‘Is er iets mis? Heb je ergens pijn?’ vraag ik dan en ga staan.
‘Nou, ik…eehh ik wilde’ begint ze stamelend terwijl ze naar beneden kijkt.
Ik hoor dat ze zachtjes zucht en ze zet nog een stap naar voren zodat ze recht voor me staat. Haar heerlijke geur kruipt mijn neus binnen en ik heb moeite om mezelf nog in bedwang te houden. Mijn spieren spannen zich weer aan zoals elke keer en ik voel mijn hoektanden weer. Ik heb moeite om me in te houden en ze kijkt me aan met haar ijsblauwe ogen.
‘Ik wilde je bedankten voor alles wat je hebt gedaan voor Xena en mij. Ik bedoel je had me gewoon kunnen doden als je dat wilde’ zegt ze met een rood hoofd.
Ze gaat op haar tenen staan en met grote ogen kijk ik haar aan. Dan drukt ze snel een kus op mijn wang en zonder me aan te kijken draait ze zich snel om. Haar doden klinkt opeens niet meer zo verkeerd en ik kan me niet meer beheersen.
Een grom ontsnapt uit mijn mond en ik hoor niet meer wat ze verder nog zegt. Binnen een tel sta ik achter haar en breek dan mijn belofte.
Ik zet mijn tanden weer in haar nek en begin gulzig te drinken. Een paar seconde later laat ik haar op de grond vallen. Hijgend kijk ik haar aan en veeg het bloed van mijn gezicht af. Yuna ligt bewusteloos op de grond en ik schrik er zelf van.

O man, wat heb ik nou weer gedaan. Een beetje in paniek kijk ik rond maar kan niets doen.
‘Naur!’ roep ik dan.
Naur komt aanvliegen en kijkt naar Yuna. Hij gromt een keer kwaad naar me maar land dan toch op de grond.
‘Hou een oogje in het zeil vanuit de lucht’ beveel ik hem en begin dan te lopen.
Naur stijgt weer op en vliegt in grote cirkels boven mij. Het is beter als ik nu vertrek. Ik heb mijn belofte gebroken. Ik zou van haar afblijven maar dat kon ik niet. Ze vind zelf wel de weg terug naar huis. Ik pak mijn pijlen, boog en zwaard van de grond en keer dan mijn rug naar Yuna.

‘Aiden wacht!’ word er na een half uur gegild.
Ik zucht maar blijf toch stug door het donker lopen.
‘Aiden alsjeblieft wacht nou even!’ Ik draai me om en Yuna komt hijgend achter me aan.
‘Wat wil je!’ schreeuw ik naar haar.
Een beetje geschrokken blijft ze staan en hapt naar adem.
‘Je hebt me gebeten!’ gilt ze dan weer.
‘Ja! Jij… Ik dacht… Je...’ ik kom gewoon niet uit mijn woorden.
‘Je kuste me!’ brul ik terug.
‘Ik dacht dat je me haatte’ schreeuw ik dan.
‘Nee Aiden ik…’ ze zucht en laat zich op de grond vallen.
‘Ik kan niet zonder je’ fluistert ze dan en kijkt verlegen naar de grond.
‘Na alles wat ik je heb aangedaan! Ik heb je gebeten, 2x zelfs. Ik sta tegen je te schreeuwen, en nu ook nog. Ik bedreig je met een zwaard, geef je vieze dingen te eten. Vampiers nemen je gevangen omdat ik je alleen laat en nog kom je achter me aan!’ schreeuw ik nog steeds.
‘Zelfs ik zou allang zijn weggelopen als iemand dat bij mij deed!’
‘Alsjeblieft Aiden, ga niet weg!’ en ze kijkt me wanhopig aan.
‘Je kuste me! Dat werd bijna je dood. Alweer!’ brul ik.
‘Maar…’ stamelt ze.
‘Nee. Ik had je moeten doden toen ik de kans kreeg. Met of zonder mij, je loopt gevaar. Ik kan niet bij je blijven’ onderbreek ik haar.
‘Maar Aiden ik weet de weg niet naar huis’ klinkt ze nu verdrietig.
O nee, nu ga ik weer medelijden met haar krijgen.
‘Je hebt het me belooft’ piept ze dan en kijkt me met tranen in haar ogen aan.
‘Ik kan je niet naar huis brengen! Ik had mezelf beloofd je niets te doen maar dat is me niet gelukt. Ik kan het gewoon niet’ en ik draai me weer om.