Hoofdstuk 18

Aiden
‘Ik had niet gedacht dat je zo snel zou zijn’ zeg ik lachend en laat mijn zwaard weer zakken.
Hijgend kijkt Yuna me aan en er komt een lach op haar gezicht. Met een zucht laat ze zich weer op de grond zakken en ik zie dat haar arm bloed. Ze steekt haar zwaard in de grond en bekijkt haar arm.
‘Ja het ging makkelijker dan ik dacht. Ik ben alleen wel wat gewond’ en ze kijkt me angstig aan.
Ik moet me hier echt over heen zetten en ze heeft me tenslotte goed geholpen. Ik zucht en ga naast haar zitten. Ik pak haar arm vast en ze wil hem eigenlijk weer weg trekken.
‘Vertrouw me, het komt goed’ zeg ik en bekijk de wond op haar arm.
Dan scheur ik een stuk van mijn jas af en doe er wat van mijn gif op. Ik bind het om haar arm en laat haar dan weer los.
‘Wat doe je?!’ en ze wil het er weer af trekken.
‘Nee laat dat zitten. Ik probeer je te helpen. Je haalt het er niet af!’ grom ik naar haar.
Yuna zucht een keer en blijft er dan vanaf.
‘Weet je waar mijn draak is?’ vraagt ze dan zachtjes.
‘Ja, ze zit aan de rand van de stad’ en ik kijk weer richting het kleine stadje.
‘Ow.. maar hoe komen we daar?’
‘Weet ik niet. Jij kan er niet heen, je loopt daar nu zeker veel gevaar. En ze weten ook dat ik je help…’
‘Dus.. we kunnen er niet heen?’ en ze kijkt naar de grond.
‘We moeten wel. Je wil je draak terug en dat snap ik. Wat ik niet snap is dat mijn draak nog niet terug is’ en ik ga weer staan.
‘Zouden ze jou draak ook hebben?’
‘Nee die laat zich niet zo makkelijk vangen’ zeg ik lachend en denk na voor een oplossing.

Na een half uur is het helemaal donker en besluiten we om maar wat te gaan slapen. Ik wilde eigenlijk nog even stiekem naar die stad toe maar ik kan Yuna nu écht niet meer alleen laten.
Yuna gooit weer een deken naar me toe en gaat toch voor de zekerheid op een klein afstandje van mij liggen. Het duurt niet lang of we liggen allebei te slapen.

De volgende dag word ik wakker van gesnuffel in mijn gezicht. Als ik mijn ogen open kijk ik in twee gitzwarte drakenogen. Het is Naur, hij is weer terug. Ik ga recht op zitten en aai hem over zijn grote kop heen.
‘Is dat je draak?’ fluistert Yuna en kijkt vol bewondering naar Naur.
‘Ja, dit is mijn draak Naur’ zeg ik vol trots en hij draait zich om.
‘Wauw die is al groot’ en ze kijkt met grote ogen naar mijn draak.
‘Ja dat klopt. Naur is al 4 jaar oud dus al volwassen. Tenminste dat is de bedoeling.’
Lachend gaat Yuna staan en bekijkt mijn draak van alle kanten.
‘Naur, dit is Yuna en je doet haar niets hoor je dat!’ zeg ik streng tegen hem.
Naur snuift een keer en houd dan zijn kop zo laag bij de grond dat Yuna hem kan aaien.
‘Hij mag je wel’ zeg ik vol trots tegen Yuna. ‘Dat gebeurd niet vaak.’
‘Nu heb ik ook meteen een oplossing. Naur, jij blijft hier bij Yuna om haar te beschermen. Dan ga ik naar de andere kant van het stadje om haar draak te zoeken.’
Yuna knikt goedkeurend en aait nog een keer over Naur zijn kop heen.
‘Naur, als ik vanavond nog niet terug ben kom je me zoeken!’ roep ik terwijl ik mijn spullen bij elkaar zoek.
‘En je blijft van haar paard af!’ roep ik nog snel naar Naur voordat hij er ook maar naar kijkt.
Naur snuift een keer boos en Yuna moet weer lachen. Ach ja ze lacht nu tenminste, in plaats van dat ze tegen me loopt te schreeuwen dus dat is al een hele verbetering.
‘Yuna alsjeblieft, doe geen stomme dingen en wat er ook gebeurd kom me niet zoeken. Het is veiliger als je hier bij Naur blijft. Hij mag je dus hij zal je met zijn leven beschermen. Hij is een vuurdraak en tot veel in staat.’
Yuna knikt alleen maar en dan ga ik richting het kleine stadje om haar draak te zoeken. Dit is echt gekkenwerk maar ik heb het haar belooft en dus doe ik het ook.