Ll003ll

Ik wou dat ik in die tijd leefde, dat wij veel konden zorgen voor volken. Maar dat kon niet, ik kan niet zomaar terug in het verleden om een nieuwe jeugd mee te maken. Een jeugd zonder zorgen en hoop dat je de volgende dag nog leeft, omdat je de dagen daarvoor geen eten hebt gehad. En drinkt uit een vieze sloot.

Waar zou ik heen gaan?? Naar Amerika, daar waar alle rijken Amerikanen wonen, misschien kan ik daar ergens in een nieuw gezin gaan wonen of heel mijn jeugd vergeten???

Hier liep ik dan, op een willekeurig dag en maand. Waar ik geen idee van had. Ergens in een stadje van Spanje. Waar zou ik heen gaan. Naar Italië.. Dat wat ik hoorde van mijn vader, was dat hij daar heen ging voor zijn nieuwe vrouw. Hij had altijd ruzie met mijn 'echte' moeder. Het liefst wou ik over nieuw beginnen, bij mijn vader. Naar school gaan. De meeste jongeren haten school, maar ik wou niks liever.
Mijn vader had voor hij vertrok mij een boek gegeven dat over onze familie ging. Ik wou graag weten hoe onze familie vroeger was, wat het met mij te maken had. Ik had soms het gevoel, dat iets of iemand op mij aan het wachten was. Dat ik daar bang voor moest zijn of niet. Ik had zoveel vragen maar geen enkele antwoord.
Misschien als ik bij mijn vader was hij het boek kon voorlezen of iemand anders. Of naar school gaan om het boek zelf te leren lezen. Niemand mocht van onze geschiedenis weten voor ik het zelf wist.
Kon ik ooit iemand in vertrouwen nemen om mij te leren lezen en schrijven?? Zodat ik wat meer wist over mijn herkomst en waarom ik Abriana heet???

Wat had ik een honger. Ik was bijna in Italië, maar ik kon niet meer verder. Ik moest Italië vandaag halen. Het was nog maar 30 kilometer, dat haalde ik wel in een paar uur. Helaas ik was te moe en stortte vermoeid neer op de grond. In de verte, door mijn bewust zijn zag ik een meisje naar mij toe lopen.
Hopelijk liep ze me straal voorbij of vermoorde ze me niet. Nu ik zo moe was... Ik hoopte voor mijn leven.
En bad tot God, dat deed ik zelden. Ik hoorde namelijk van mensen dat hij niet bestond en andere zeiden dat het hun veel troost gaf.