Hoofdstuk 11

Samantha P.O.V.

Ik zei misschien dat ik het niet erg vond maar..... Ik had liever natuurlijk geen roddelende mensen. En ik wilde het liefst dat ik wel Niall's vriendin was. Maar dat gebeurd toch nooit. Waarom zou hij op zo'n muts als ik vallen? Ik schud even met mijn hoofd om de gedachte kwijt te raken en pak dan één van de boodschappentassen die ik op het aanrecht zet en het pak koekjes eruit haal. Ik maak het open en steek twee koekjes in mijn mond. Als ik me omdraai zie ik dat de jongens naar me kijken. 'Wat nou?' zeg ik met mijn mond vol koekjes. De jongens lachen en ik draai beledigd mijn hoofd weg. Als ik de koekjes doorgeslikt heb loop ik naar boven en ga op mijn bed zitten. Nu weet ik het zeker, ik ben verliefd op Niall. Hij vast niet op mij. Hij zeker niet op mij. Op dat moment komt Liam binnen. 'Hè' zegt hij zachtjes. Ik glimlach even. 'Misschien hè, misschien moet je het hem vertellen' zegt hij. Ik kijk verschrikt op. 'Nee!' schiet ik uit. 'Hij is toch niet verliefd op me' ga ik wat zachter verder. Liam lacht geheimzinnig en loopt dan de kamer uit. Wat heeft die nou weer?!