Hoofdstuk 75

In haar tweede jaar, groeien Fred en Luce steeds meer naar elkaar toe. Ze doen steeds meer dingen samen en Luce raakt steeds vaker betrokken bij de grappen van Fred en George. Luce maakt zich steeds meer zorgen, om de geheime kamer. Samen met Harry, Ron en Hermelien brouwt ze de wisseldrank, om er achter te komen of Malfidus de kamer heeft geopend. Als ze dan ook werkelijk gaan, om Ginny te redden gaat ze mee. Fred is helemaal in paniek en ze neemt zijn hoofd in haar handen en kijkt hem aan. ‘Je vertrouwd me toch?’ Vraagt ze dan. Fred kan enkel knikken. ‘Ik zorg ervoor dat ze terug komt, dat beloof ik.’ Daarna gaat ze achter Harry, Ron, Hermelien en professor Smalhart aan. Als de stenen naar beneden naar beneden komen, kan ze nog net ontsnappen en gaat ze met Harry mee. In de geheime kamer gebeurt er iets raars. Als ze de jonge Voldemort ziet, lijkt ze iets van zichzelf in hem te herkennen. Ze denkt dat haar fantasie met haar aan de haal gaan, maar het laat haar toch niet los. Als ze Ginny redden, vraagt ze het aan haar vader en komt het hele verhaal eruit. Haar vader Johan, blijkt een vergeten broer te zijn van Voldemort. Hij weigerde zich over te geven aan Voldemort en aan zijn kant te komen. Uiteindelijk ging hij net als Severus Snape, spioneren bij Voldemort. Maar dan ontmoet hij Meredith, Luce moeder. Voldemort is van mening dat liefde je zwak maakt. Hij is dus van mening, dat zijn broer niks meer waard is, maar Johan en Meredith hebben dan al samen een kind gekregen. Lucinda. Severus Sneep komt ze die avond van te voren waarschuwen, maar het is te laat om dan nog onder te duiken en zo worden uiteindelijk dan toch vermoord. Luce is er kapot van, maar is wel van mening dat ze rechtvaardig ten onder zijn gegaan, zoals ze dat zelf ook zegt. ‘Nou ze zijn dan nog tenminste rechtvaardig ten onder gegaan,’ antwoord Luce en ze glimlacht breed. Albus Perkamentus is erg trots op haar.

In het derde jaar, komt Remus les geven op school, iets wat ze erg leuk vinden, omdat ze hem vaak ziet in de zomervakantie. Ze weet dat hij een weerwolf is en ze probeert hem dan ook tegen te houden als hij ontslag heeft genomen, door te zeggen dat niemand dat iets kan schelen en dat hij de beste leraar ooit is. Toch kan ze hem niet tegenhouden en neemt hij toch ontslag. Ook gaat ze mee om Sirius te redden en is ze van mening, dat Sirius alleen maar juist gehandeld heeft. Waarop hij antwoord; ‘Hermelien en jij zijn de slimste hekjes die ik ooit ontmoet heb.’ Iets waar ze echt van moeten blozen.

In het vierde jaar, hoort Luce nog steeds alles wat Harry denkt. Iets wat soms wel lastig is aangezien, ze nog dichter naar Fred toe groeit. Als Harry getrokken wordt, hoort ze zijn verbazing. Toch kan ze niet voorkomen dat Ron boos wordt op Harry. Ze steunt Harry zoveel als ze kan en probeert hem zoveel mogelijk te helpen. Toch heeft ze het zelf ook druk, al zijn die bezigheden wel wat leuker dan die van Harry. De vriendschap van Fred en haar groeit langzaam uit tot meer. Zelf is ze van mening dat Fred veel beter kan krijgen dan haar, maar hij is het daar niet mee eens. Ze gaan vaak samen leuke dingen doen en groeit het uiteindelijk uit tot een relatie. Iets wat ze niet langer dan een paar minuten geheim kan houden , voor Harry. Harry, Hermelien en George, vinden het lief maar Ron denkt daar anders over. Hij vindt het maar niks dat ze date met zijn broer. Luce is eigenwijs en antwoord daar op; ‘Je kan je maar beter zorgen maken over je zusje, die date met meer mensen dan dat ik dat doe. Ik denk dat ik mezelf prima kan redden.’ Dat heeft Ron de mond gesnoerd en hij zegt er dan niks meer over. Als Harry uiteindelijk laat weten dat Voldemort is terug gekeerd en dan Carlo Kannewasser dood is, veranderd er heel wat voor haar. De neusloze moordenaar van haar ouders is weer terug en het zal niet lang duren tot dat hij zijn macht weer terug heeft. Iets wat ze zich, maar al te goed beseft. Haar vader zegt dat het allemaal goed komt, iets waar ze in gelooft.


In haar vijfde jaar, verzet ze zich zoveel als ze kan tegen Omber. Ze vertrouwd Omber voor geen cent en is dan ook uiterst serieus, als het gaat om de strijder van Perkamentus. Iets wat haar heel raar in de oren klinkt, aangezien ze zelf die achternaam draagt. In de lessen van Omber let ze alles behalve op en geeft ze alleen maar commentaar. Iets wat Omber niet kan waarderen. Ze moet vaak strafwerk schrijven en ze is zelf van mening, dat de littekens nooit meer weg gaan. De woorden Ik mag geen commentaar leveren, staan volgens haar voor eeuwig in haar hand gegrift. Toch laat ze zich daar niet door tegenhouden, waardoor het uiteindelijk zover komt, dat ze een dikke stapel boeken tegen de neus van Omber gooit. Iets wat Omber niet kan waarderen en ze Luce naar het schoolhoofd stuurt. Het kan Luce niet zo heel veel schelen, maar krijgt wel een preek van haar vader. Ze verontschuldigd zich, maar zegt dat ze helemaal gek van de mens wordt. Ze omhelzen elkaar, zeggen dat ze van elkaar houden en dat is het al weer goed. Ook komt ze in het vijfde jaar haar echte achternaam te weten, omdat haar vader vindt dat het tijd is dat ze die weet. Price. Toch blijft ze de achternaam van haar vader gebruiken, gewoon omdat ze zich dan meer verbonden met hem voelt. Als ze achter de strijders van Perkamentus komen, verdwijnt haar vader voor een tijdje. Ze is er kapot van en zoekt steun bij Fred, die dat haar natuurlijk geeft. Ze keken elkaar en hij zei; ‘Het komt goed Luce, dat beloof ik. Onthoud dat hij van je houd en nooit zomaar weg zou gaan. Ik wil ook dat je weet, dat ik van je houdt.’ ‘En ik hou van jou,’ fluisterde ze en ze gaven elkaar een kus. Dat was de eerste keer, dat ze tegen elkaar zeiden dat ze van elkaar houden. Een idee waar ze even aan moet wennen. Ook gaat ze mee naar en ministerie, om Sirius te redden die uiteindelijk dood gaat. Ook gaat ze achter Harry aan, die zelf weer achter Bellatrix aan gaat. Ze ziet haar vader daar weer verschijnen, iets wat een glimlach op haar gezicht brengt. Ze ziet dat Harry wordt over genomen door Voldemort en spreekt hem in haar hoofd toe, dat hij moet volhouden en dat ze in hem gelooft.


In haar zesde jaar, gebeurt er niet veel. Ze mist Fred enorm, sinds hij van school is gegaan vorig jaar. Maar ze houden veel contact via brieven. Toch is het niet het zelfde, maar daardoor groeit ze nog meer naar andere mensen toe. Ze is blij voor Harry, die eindelijk heeft toegegeven dat hij op Ginny is en ze trekt veel met Ginny op. Ook met haar vriendin Luna trekt ze veel op. Natuurlijk vergeet ze Harry, Ron en Hermelien niet. Uiteindelijk komt dan het moment, dat haar vader vermoord wordt. Ze is er kapot van en professor Anderling wil haar tegenhouden als ze naar buiten wilt gaan. Ze moet moeite toen haar niet te vervloeken, maar duwt haar aan de kant en rent tussen die leerlingen door, die allemaal plaatst voor haar maken. Ze knielt bij hem neer en strijkt zijn lange haar uit zijn gezicht. Harry knielt naast haar neer en ze kunnen niets anders toen dan huilen en elkaar omhelzen. ‘Jij moet het nu doen Harry,’ fluisterde ze en ze drukte het medaillon in zijn hand. ‘Je kunt dit. Echt waar. Ik geloof in je.’ Als het aan Luce had gelegen had ze daar voor eeuwig gezeten, maar ze werd weghaalt door Fred. Er was een uil naar hem gestuurd en hij was gelijk gekomen. Fred verblijft een tijd op school, voor de begrafenis en om Luce te steunen,die de eerste dagen niets anders kan doen dan huilen. Ze vindt het niet eerlijk, dat haar alweer haar vader is afgenomen. Fred steunt haar zoveel als hij kan. Op de begrafenis zit ze helemaal vooraan, tegen Fred aan geleund, die zachtjes over haar rug wrijft en zo af en toe een kusje op haar kruin drukt. Op de begrafenis houdt ze ook een speech. Ze wilt niet alleen dus staat Fred daar de hele tijd bij en houdt haar hand vast, terwijl ze haar woorden zegt;

Ik zal hem nooit vergeten,
Hoe we samen lachte en samen huilden als dat zou moeten.
Hoe hij me steunde en hoe hij me altijd weer vergaf, als ik iets stoms had uitgehaald.
Ik zal nooit vergeten, hoe hij me foto’s liet zien.
Hoe hij mijn echte maatje was.
Hij zal altijd in mijn hart blijven en hij is nu daar, in wolken.
Bij mijn ouders.
Zij zullen nu samen naar me kijken, naar me kijken hoe ik mee om ga.
Ze zullen trots op me zijn.
En ze zullen geduldig wachten, tot dat ik hen weer kom vergezellen.
En ze zullen trots op me zijn.
Dat weet ik zeker en ik zal me later bij hen voegen.
Ik zal me bij hen voegen, als mijn tijd daar is.
Maar voor nu zal ik vechten, ik zal vechten voor hen.
Voor mijn ouders en Albus, die voor mij ook mijn echte vader is.
Ik hoop dat hij weet, dat ik enorm veel van hem houdt.
Maar ik denk dat hij dat wel weet.
En ik weet dat hij van mij houdt.
En ik zal hem missen, elke dag, maar ik zal sterk zijn.
Voor hem.


In haar zevende jaar, blijft ze op school. Ze houdt contact met Harry via hun hoofd, iets wat ze hen niet kunnen afnemen. Ze blijft ze nog altijd verzetten, iets wat haar duur komt te staan. Ze onder gaat de Cruciovloek meerdere keren, al heeft dat misschien nog meer te maken, dat ze de dochter van het oude schoolhoofd is. Nu is Sneep schoolhoofd. Van hem moet ze eigenlijk, haar officiële achternaam gebruiken, maar dat doet ze niet. Voor haar is Perkamentus haar officiële achternaam. Tijdens de slag op Zweinstein, ziet ze hoe de muur neerstort op Fred. Ze gaat kapot van verdriet en is bijna niet meer in staat op te vechten, iets wat ze toch doet. Voor Fred. Ze vecht voor Fred, haar ouders, Albus, iedereen die ze verloren is. Als ze denkt dat Harry ook nog dood is, wil ze de hoop al opgeven. Als hij uiteindelijk toch nog blijkt te leven is dat wel een lichtpuntje. Uiteindelijk wordt Voldemort verslagen, iets dat gevierd wordt, maar bij Luce niet van harte komt. Ze is kapot van iedereen die ze verloren heeft en gaat als Zweinstein weer staat, niet terug om haar zevende jaar af te maken. Iets wat niet gelukt is, door de oorlog. Ze verblijft in het huis van haar vader. En probeert al haar verdriet te verwerken.