Hoofdstuk 3

Ik bel aan bij Gwen en de deur vliegt gelijk open. “Hé zusje.” “Hé heks”zegt ik. “Ik ben geen heks.” “Nee klopt je bent eerder een pad met wratten.” “Jij bent echt gemeen.” “Dat weet ik.” “En daarom houd ik van je.” We lachen beide en dan loop ik naar binnen. Ik doe mijn jas uit en hang hem aan de kapstok. Ik loop gelijk door naar de woonkamer waar ik Mike zie zitten. Hij is tv aan het kijken en heeft niet in de gaten dat ik er ben. “Hé bostrol”roep ik hem. Hij kijkt om en lacht dan naar me. “Hé pipo.” Hij staat op en geeft me drie zoenen op mijn wang. “Heb je net gewerkt?” “Ja en ik mocht eerder weg.” “Zo toe maar. Wat heb je bij je baas gedaan zodat je eerder weg mocht?” “Ik heb een probleem voor hem opgelost.” “Probleem?” Ik ga op de bank zitten en Mike doet hetzelfde. “Ja. Hij moest nog een artikel hebben dus toen heb ik gezegd dat ik dat artikel wel wil maken.” “Oké.” “Moet jij niet in het ziekenhuis zijn vandaag?” “Nee ik ben vrij maar als je mij weg wilt hebben dan kan je dat ook gewoon vragen hoor.” “Ik wil je niet weg hebben hoor. Ik vind je wel gezellig.” “Gelukkig maar.” Ik lach even. Mike is arts en hij is niet vaak thuis. Maar gelukkig vindt Gwen dat niet erg, zo kan ze veel ontwerpen. Gwen komt de woonkamer ingelopen en gaat naast Mike zitten. Hij slaat zijn arm om haar heen en beide lachen ze vreemd. Ik trek een wenkbrauw op en kijk ze aan. “Wat is er met jullie aan de hand? Waarom doen jullie zo klef?” Gwen kijkt Mike even aan en Mike legt zijn hand op haar buik. Wat heeft dit te betekenen? “Ik wil je wat vertellen en ik weet niet of je het leuk vind maar…” Ik laat Gwen niet uitpraten en spring gelijk op. “Je bent zwanger!” “Wat? Nee, ik ben niet zwanger.” “Oh maar waarom doen jullie dan zo klef?” Ik ga weer zitten en kijk Gwen aan. “Ik wilde vragen of je mijn getuige wilde zijn op onze bruiloft.” “Meen je dit?” “Ja.” “Ja! Ik wil je getuige zijn.” Ik spring weer op en loop naar Gwen toe. Ik geef haar een knuffel en als ik haar los laat sta ik te springen omdat ik zo blij ben. “Aim, stop met springen. Ik raak in de stress van je”zegt Gwen. “Sorry.” Ik ga snel weer op de bank zitten. “Hé weet je wie ik vandaag tegen kwam toen ik boodschappen aan het doen was.” “Wie?” “Vincent.” “Vincent"zeg ik verbaasd. Vincent is de broer van Charlie. "Wat zei hij?” “Hij vroeg hoe het met mij was en hij vroeg ook naar jou.” “Naar mij?” “Ja, hij zei dat hij je wel miste als schoonzusje. Hij mocht je wel denk ik.” “Ja en het is niet mijn schuld dat ik hem niet meer zie. Hij mag zijn broertje dan bedanken maar ik heb helemaal geen zin om over dit onderwerp te praten. Hebben jullie nog wat meegemaakt?” Gwen kijkt Mike even aan en begint dan te vertellen over een klant die ze gister in haar atelier had. Ik doe net alsof ik luister naar ik ben er helemaal niet bij met mijn hoofd. Ik probeer het onderwerp Charlie al acht jaar te ontlopen en ik probeer Vincent ook te ontlopen zodat ik niet aan Charlie wordt herinnert. Maar zo gaat dat natuurlijk niet lukken. Na acht jaar zit het bij nog steeds erg hoog.