Know 16

Ik draai me om en zie alle mensen nog steeds staan. 'Wegwezen mensen! Het is hier geen poppenkast' zeg ik op luide toon. Meteen draait iedereen zich om en loopt weg. Ik loop naar Liam toe die duidelijk staat te trillen. Ik leg mijn hand op zijn arm. 'Gaat het?' vraag ik vriendelijk. 'Is....is het waar...wat....wat...Zayn...zei?' stottert hij. 'Wat?' vraag ik verbaasd. 'Over dat je me niet mag' zegt Liam. 'Natuurlijk niet! Je moet niks geloven van wat Zayn zegt' stel ik hem gerust. 'Maar...maar het klonk zo...zo echt' stamelt hij. De eerste traan rolt over zijn wang en als snel volgen er meer. Ik trek hem meteen in een knuffel en blijf net zo lang over zijn rug wrijven tot hij stopt met huilen. Ik neem hem mee naar de toiletten en geef hem wat water. 'Gaat het?' vraag ik aan hem. Hij knikt voorzichtig. 'Ik laat je vanaf nu niet meer alleen' zeg ik vastbesloten. 'In ieder geval op school' grijns ik als ik Liam's verschrikte gezicht zie. Hij glimlacht waterig en draait zijn gezicht weer naar de spiegel boven de wasbak. Als hij zijn glas weer vult doet hij dat zo onhandig dat zijn mouw nat wordt. Ik grinnik en stroop zijn mouw op. Hij wil nog protesteren maar ik zie het litteken al dat vanaf iets onder zijn pols doorloopt naar ik denk ongeveer zijn elleboog...