Seventh Chapter

We bleven enkele seconden zwijgend over elkaar staan en toen duwde Zayn me opnieuw tegen de muur aan. Hij beet zachtjes op mijn onderlip en begon me opnieuw te kussen. Ik legde mijn handen rond zijn middel en genoot van de kus. Hij liet zijn hand onder mijn shirt gaan toen opeens Louis naar binnen stormen. “Am I interrupting?” meteen lieten we elkaar los en zette we beide een stapje van elkaar weg. Louis keek ons breed grijnzend aan. Ik bliksemde hem dood met mijn ogen, vermits de sfeer nu toch verpest was, door Louis die zogezegd ‘per ongeluk’ was binnengekomen, gingen ik en Zayn terug naar buiten. Liam en Niall staarden ons ook grijnzend aan en een beetje verlegen staarde ik naar de grond. “Are you guys together now? Is it like, official?” Niall keek mij en Zayn aan alsof hij net de normaalste vraag ooit had gesteld. “Uuh” een beetje ongemakkelijk keek ik naar Zayn. Ik wist niet of hij na een kus, of twee, er al meteen een label op wilde plakken. “I think it’s like…” Zayn zweeg kort en keek mij aan in de hoop dat ik hem ter hulp zou schieten maar ik wist zelf niet wat ik nu moest zeggen. “Niall, just leave them” Liam knipoogde naar mij toen ik hem dankbaar aankeek. “Thank you” mompelde ik zachtjes, ook Zayn leek opgelucht. Zayn ging op een van de tonnen zitten en na een korte aarzeling plofte ik neer op zijn schoot. Ik dacht dat hij misschien zou protesteren maar in plaats van me weg te duwen sloeg hij zijn armen rond mijn middel. Met een brede glimlach nestelde ik mij beter op zijn schoot zodat ik op een comfortabele manier zat. We bleven een hele tijd gewoon zo stil zitten en voor ik mijn ogen sloot om nog meer van het moment te genieten zag ik Louis die me strak aankeek. Een beetje ongemakkelijk keek ik weg, was er iets dat ik had misgedaan? Waarschijnlijk was ik in slaap gevallen maar ik weet niet hoe lang ik daar had gelegen. Zayn schudde me zachtjes wakker. “Wake up babe” zijn warme stem zorgde voor aangename rillingen door mijn lichaam. “What time is it?” ik rekte me zonder schaamte uit en geeuwde ook even. “Six O’clock” Niall stak zijn gsm weer weg en mijn ogen werden groot. “Shit. I should’ve been home by now” ik sprong recht van Zayn en die kreunde even pijnlijk. In al mijn haast was ik op zijn teen gaan staan. “Oh my god, sorry” ik gaf snel een kusje op zijn neus en keek de andere even aan “see you later guys!” ze staken kort hun hand op en met haastige passen verliet ik het steegje. Misschien kon ik op een of andere manier ongezien binnenkomen zodat mijn moeder het niet merkte dat ik zo laat thuis was. Dan kon ik zeggen dat zij me gewoon niet had horen binnenkomen. Ik deed een klein schietgebedje en naarmate ik dichter bij het huis kwam begon ik sneller te lopen. Heel voorzichtig opende ik de deur, ik merkte dat het doodstil en donker was in huis en met een opgeluchte glimlach ging ik naar binnen. Eenmaal ik de keuken binnenkwam vond ik een verklaring. Er lag een klein briefje op. Moet vanavond laat werken, er staat lasagne in de oven, kusje! Een opgeluchte zucht verliet mijn mond en ik gooide het briefje in de vuilbak. Vermits ik niet zo comfortabel was met donker deed ik genoeg lichten aan. Ik had geen idee waarom maar ik dacht altijd dat ik in het donker meer kans maakte om vermoord te worden dan als alle lichten aan waren. Fluitend liep ik de keuken weer in. Ik liep voorbij de radio en zette deze aan, als er een muziekje was voelde ik me ook al veiliger dan een gewone, onheilspellende stilte. Rustig deed ik de koelkast open en haalde het pakje lasagne eruit. Ik knalde het in de magnetron en liep toen naar de woonkamer waar ik de tv aan zette. Met een doffe plof liet ik me vallen in de zetel, rustig zocht ik een boeiend programma. Uiteindelijk werd het een documentaire op Animal Planet. Hoewel het enorm saai klonk vond ik dieren documentaire’s echt leuk. Het was gewoon fascinerend om te zien hoe sommige dieren leefden. Ik veerde recht toen ik een vreemd geluid hoorde boven mij. Het klonk alsof er iemand viel of sprong. Heel mijn lichaam spande zich op en voor ik naar boven ging pakte ik nog een groot mes mee uit de keuken. Met trage passen sloop ik de trap op, heel mijn lichaam trilde en ik wist niet wat ik moest aantreffen hier. Opeens vloog het licht aan en automatisch begon ik luid te gillen. “Shhhhht. It’s me” ik herkende de stem meteen en liet het mes verbaasd zakken. “Zayn? How did you get in here?” “through the window” hij grinnikte even en keek toen met een rare blik naar het mes. “What? I thought you were a killer. Self defence, duuh!” Hij rolde lachend met zijn ogen en schudde zijn hoofd. “You’re crazy. But that’s why I like you” “I know, let’s go downstairs!” mijn hart leek eindelijk minder hard te kloppen en ik moest toch nog even bekomen van mijn schrik toen we eenmaal beneden waren. De lasagne was ondertussen ook klaar, zo voorzichtig mogelijk haalde ik deze uit de oven terwijl Zayn geamuseerd toe keek. “What are you looking at?” ik probeerde een beetje imponerend te kijken maar dit leek te mislukken vermits Zayn luid begon te lachen. “Nothing, just…keep doing what you’re doing” hij grinnikte en zette zich neer op een van de stoelen. “Auwtch, hot..hot..aaah..” ik gooide de lasagne op het aanrecht en de helft viel eruit. “Are you talking about me?” Zayn trok zijn wenkbrauwen kort op en ik rolde met mijn ogen. “Maybe…” ik plofte neer op zijn schoot en liet de lasagne voor wat het was. Ik had eigenlijk toch helemaal geen honger, ik kon altijd later nog iets bestellen. Zayn’s handen vonden al snel een weg onder mijn bloesje en ik duwde mijn lippen zachtjes op die van hem. “Mmm…you taste like cherries” mompelde Zayn tussen enkele kussen door. “It’s my lipgloss sweetie” Zayn trok mijn t-shirt over mijn hoofd en liet toen zijn handen over mijn lichaam gaan. “You’re beautiful babe” er verscheen een verlegen blos op mijn wangen. Zayn begon nu kusjes in mijn hals te drukken en genietend sloot ik mijn ogen. Hij wilde net mijn bh los maken toen de deur opeens open ging.