01 | Charlie

Ik zat op het vliegtuig, we gingen zo meteen opstijgen en men vijf-jarige broertje zat te wiebelen op zijn stoel van de ene bil op de andere, hij werd altijd wat nerveus wanneer we gingen opstijgen. Ik hoorde men vader vloeken ‘Schat, hebben we het alarm wel aangezet toen we vertrokken?’ wat een onzin, natuurlijk heeft men moeder het alarm aangezet, ze is zo’n georganiseerd persoon. Als we dan eindelijk de lucht in gaan, is er wat turbulentie, waardoor het vliegtuig heen en weer beweegt, al goed dat men kleine broertje slaapt. Ik beslis dan maar om mijn muziek op te zetten en proberen om wat slaap te krijgen, het is een lange vlucht.

Ik word wakker geschud door mijn moeder, die me vertelt dat we gaan landen. Fasten your seatbelts wordt omgeroepen door de speakertjes, ik klikte mijn riem vast. We kwamen met een bots op de begane grond terecht en ik zag m’n moeder opgelucht ademhalen en ze blikte even op mijn twee jongere broertjes, Ethan, de jongste en Joshua, de oudste. M’n moeder wenkte me en deed teken of ik ze wou wakker maken, aangezien we moesten uitstappen. Ethan zat naast me, ik aaide zacht over zijn hoofdje en fluisterde zijn naam, tot zijn kleine oogjes begonnen te knipperen en tot hij langzaam wakker werd. Joshua was minder gentle ik gaf hem gewoon een klop op zijn arm en riep zijn naam, tot hij wakker werd.

De bestuurder trapte op de remmen toen we bij het hotel waren aangekomen, wel als je het al een hotel kon noemen, het waren meer kleine huisjes die een prachtig uitzicht hadden op de zee. Onze koffers werden op karretjes geladen en zo werden wij al begeleid naar onze huisjes.