Hoofdstuk 2

2
Ik open de deur van het kamertje van mijn baas. “Hé Aimee. Kom binnen”wordt ik begroet door mijn baas. “Hé Dirk.” Ik loop het kamertje in en ga op de stoel tegenover Dirk zitten. “Oké laat ik maar gelijk beginnen dan zijn we er vanaf”begint Dirk. Meestal als mensen zo beginnen met hun gesprek dan is de meestal niet zo goed. Zo beginnen bazen altijd als je ontslagen wordt. Ik sluit mijn ogen even en luister naar Dirk. “Je bent hier één van onze beste journaliste en ik heb je nodig want ik heb een probleem.” Ik open mijn ogen nu dat ik weet dat ik niet ontslagen zal worden. “Wat is er?” “Ik heb nog een artikel nodig voor onze volgende uitgave van Zin. Degene die dat eerst zou doen, heeft ontslag genomen dus nu heb ik een probleem want er moet nog een artikel in.” Ik lach naar Dirk omdat ik weet dat hij aan mij wilt vragen of ik het wil doen. Dirk moet altijd eerst ergens omheen draaien voordat hij zegt wat hij wil. “En nu wil jij dat ik dat artikel schrijf.” “Uhm, eigenlijk wel, ja.” “Ik doe het voor je.” “Gelukkig”zegt Dirk nadat een zucht zijn mond verlaat. Dirk legt zijn hand op mijn hart en ademt dan hardop uit. “Ik was echt bang dat je het niet wilde doen.” “Ik help je toch altijd. Je kan alles vragen aan me, dat weet je toch?” “Ja, dat weet ik.” “Gelukkig. Waarover moet ik eigenlijk een artikel schrijven?” “De toekomst.” “De toekomst? Wat kan ik schrijven over de toekomst?” “Toekomst van mensen. Aimee, ik heb dit aan jou gevraagd omdat jij zo creatief bent. Verzin iets leuks. Het artikel wordt vast geweldig.” Wat kan ik nou over de toekomst van mensen schrijven, dat is toch voor iedereen anders. Ik kan mensen gaan interviewen. Ik schiet omhoog en Dirk kijk me raar aan. “Ik heb een geweldig idee.” “En dat is?" “Ik ga mensen van mijn middelbare school interviewen en kijk of zij zijn geworden wat zij wilde worden op de middelbare school.” “Dat is een geweldig idee.” “Dat vind ik ook maar ik heb wel even jou hulp nodig.” “Wat kan ik voor je doen?” “Kan jij een paar mensen zoeken die mee willen werken? Dan kan ik vragen verzinnen.” “Oké, dat kan ik wel voor je doen. Welke school heb je gezeten.” “Het Marnix Lyceum.” “Oké dan regel ik wel mensen voor je. Heb je nog mensen die je graag wilt interviewen?” Zou ik Charlie vragen zodat ik kan kijken hoe het met hem gaat? Nee, dat kan ik maar beter niet doen. Het is beter als ik die sukkel nooit meer zie. Hij is verleden tijd en ik ben bezig met mijn toekomst. “Nee hoor. Kijk maar wie er willen.” “Oké.” “Ik ga even naar mijn kantoor. Ik kom straks nog even langs.” “Is goed. Tot straks.” “Ja, tot straks.” Ik sta op en loop naar mijn eigen kantoor. Dirk heeft mij een eigen kantoortje gegeven zodat ik rustig kan werken. Ik werkte eerst met een paar mensen in één kantoor maar dat werkte niet. We hadden de hele tijd ruzie dus toen heb ik maar een eigen kantoor gekregen en daar werk ik al twee jaar. Ik was 16 toen ik klaar was met de middelbare school, ik heb daarna vier jaar journalistiek gedaan en nu werk ik al vier jaar bij het tijdschrift Zin. Ik loop mijn kantoor in en start mijn laptop op. Nu even een paar vragen verzinnen en dan kan ik zo weer even bij Dirk langs.

“Dirk, ik heb al een paar vragen.” “En ik heb al een paar mensen. Vier mensen voldoende?” “Ja, ik denk het wel. Kan ik iets eerder weg, zodat ik eerder naar mijn zus kan?” “Ja, natuurlijk. Je kan nu al weg.” Ik kijk op de klok in Dirk’s kantoor. Het is nu één uur dus Dirk laat me een uur eerder weggaan. “Dank je, Dirk.” “Geen dank. Trouwens als je artikel een beetje wordt gelezen, krijg je meer betaald.” “Serieus?” “Ja.” “Oké dan ga ik er mijn best op doen.” “Dat zal ik ook doen.” Ik lach even en zeg dan gedag. Ik pak snel mijn jas en mijn tas en sms Gwen dan dat ik eraan kom. Ik trek mijn jas aan en loop naar mijn auto. Ik start de auto en rijd dan naar Gwen. Ik ben eigenlijk best wel nieuwsgierig wat zij mij wilde vertellen.