10. Rosslyn Campbell

Daar stond ik dan met een rood hoofd om me heen te kijken, ik had mijn Toms aan gedaan want mijn hakken deden te pijn, ik had het kunnen weten marach, als je mij kent weet je dat ik een beetje raar en eigenwijs ben. ik liep met mn koffer in mn hand langs een ruit en stopte even om er in te Kijken "oh em gie, wat heb ik mezelf nu weer aangetrokken" riep ik geschrokken uit en ik zag mijn vader alweer bijna op de grond liggen, zo hard begon hij te lachen, en ja hoor, IEDEREEN keek naar mij, INCLUSIEF 5 jongens die mij maar al te bekent voorkwamen, "DE JONGEN" schoot er door mijn hoofd, "HIJ IS HIER" *verdomme, zei ik tegen mezelf, "ik krijg nog oorpijn van mijn schreeuwende gedachten" en voor dat ik verder kon denken stoof ik naar mijn vader, trok hem van de grond en duwde hem in de richting van de Gate, "PAP, schiet op! loop door en treuzel nou niet zo" ik zeurde hem aan zijn hoofd omdat ik zo snel mogelijk weg wou, maar mijn vader daarintegen nam de tijd en liep rustig in het rond. "Liefje wil je ook een kop je koffie?" vroeg hij lief en ik knikte direct toen de Starbucks in beeld kwam. "Nou ga maar even halen dan he schat!, en doe voor mij een Java chip" zei hij en hij duwde me richting de starbucks. een maal daar stond ik mopperend in de rij: dat flikte hij dus altijd, vragen of ik ook wou en het me dan zelf laten halen, ja typisch mijn vader.
eindelijk was ik aan de beurt en ik bestelde een Java Chip en een Frappuccino Caramel, en wachte tot mijn bestelling klaar was. ik draaide me om en stond daar oog in oog met een jongen die me met twinkelende ogen aan keek, "HET is HEM" schreeuwde mijn gedachten paniekering, "wat moet ik nu doen". Zo beheerst mogelijk liep ik langs hem en ging ik richting mijn vader, halverwege keek ik nog even om, wat ik niet had moeten doen, er kwam net een Piloot langs en ik knalde vol tegen hem op, waardoor *zoals voorspelbaar* de 2 drankjes over de man heen ging en ik op de grond viel, ik keek beschaamd om me heen en zag mijn vader weer over de grond rollen *Grrr, ik krijg hem nog wel* en de jongen keek me bezorgt aan voor hij en zijn vrienden ook in lachen uitbarstte, "Tuurlijk, heb ik weer" mompelde ik en ik ging staan en hielp de Piloot ook overeind "Het spijt me heel erg meneer, ik lette niet goed op, Hoe kan ik sorry zeggen" vroeg ik bezorgt toen ik zag dat de man helemaal onder de hete *en koude van mijn Frappuccino* zat en er niet gelukkig uitzag. "eh, nee meisje het is al goed" zei hij en hij liep er binnendsmonds vloekend vandoor, verbaast keek ik hem naar en ik liep naar mijn vader toe, ik gaf hem het lege bekertje en zei " hier pap, sorry ik kreeg onderweg dorst" en ik probeerde nu mijn lach in te houden door het verbouwereerde gezicht van mijn vader, "Kom man, weg hier, straks word ik hier nog bekent en kan ik nergens meer heen zonder uitgelachen te worden" zei ik en ik trok mijn vader mee die *Alweer* in lachen uitbarste maar deze keer wel meeliep
een erge afgang kon niet, "nou ja zeg dat maar niet, mijn kennende kan het wel degelijk nog erger" dacht ik en ik liet mijn boarding pass zien zodat ik het vliegtuig in kon, ik zocht mijn plek en ik kwam er achter dat we 1e klas vlogen, niet erg dus, wat wel erg was, was het feit dat alle 5 de jongens lachend binnen kwamen en op een aantal plekken om mij heen gingen zitten, ik deed gauw mijn Cap op en pakte mijn boek dat ik mee had uit mijn tasje, hopend dat ze me niet zouden opmerken begon ik te lezen, na een uurtje in de lucht legde ik mijn boek weg en viel ik in slaap, wat ik niet door had was, dat mijn cap afviel en de jongen naast mij *die met de Blonde haren* hem oppakte en hem op zijn eigen hoofd zette, wachtend op mijn reactie, na een paar minuten keek hij en viel zijn mond verbaast open, hij stootte de jongen met het streepjes t-shirt aan en wees naar het meisje en legde uit dat de cap van haar hoofd was gevallen, "geef straks maar terug" zei Louis zachtjes en we keken samen naar het wonderschone meisje dat gewoon doodleuk naast ons zat te slapen, "wat een geluk dat Harry niet keek" dacht Niall vertwijfelt en hij dommelde zachtjes zelf ook langzaam in slaap...

dat laaste stukje is misschien een beetje raar, maar ik hoop dat je het begrijpt, het is dus een stukje Niall, maar nog steeds uit de ogen van Rosslyn, hopelijk maak ik het er nu niet moelijker op maar ach ik zie wel of het lukt haha

LOVEsszzs