× 03

Ik stormde het appartement binnen. Zo snel als ik kon rende ik op Nicole d’r gegil af. Twee jongens ontwijkend. Ik zag Nicole in een hoekje zitten. Schaapachtig keek ik toe hoe ze een blonde jongen weg probeerde te schoppen. De twee jongens die ik zojuist ontweken had kwamen beiden naast me staan. Ik keek ze even vol ongeloof aan, maar ze keken terug met een grote glimlach. Ik kuchte even, zodat Nicole en de blonde gorilla hun aandacht op mij konden richten. “Nicole, ik dacht dat je werd aangevallen. Dit is niet eens een beetje negatief”, ik richtte me op de blonde jongen. “Kom op, je kan d’r wel aan”. De twee naast me keken me even ongelovig aan. Hadden ze soms verwacht dat ik voor Nicole op ging komen? Nee, ze moest wraak krijgen. Gewoon omdat het kon. “Nicole, geef de aap zijn eten terug of ik ga op je zitten”. Zo te merken vond de jongen dat een goed idee. Een paar seconden later zat hij op Nicole, en lag zij verslagen op de grond. “Apart”, mompelde ik. “In ieder geval. Jij bent dus gorilla”, zei ik wijzend naar de jongen die Nicole aan het pletten was. Vervolgens draaide ik me on naar de andere twee. “De rest ken ik alleen nog niet”. Een jongen met krullen begon. Een hele uitleg waar ik niet naar had gevraagd. Uiteindelijk bleek hij Harry te heten. De jongen ernaast was Zayn. En de andere twee waren buiten spelen. Zo lang je weg zijn met hun vriendinnetjes buiten spelen kan noemen. Ik vond van wel. Iedereen houdt van buiten spelen.
Nadat ik mijn kamer toegewezen had gekregen en wat droog had rondgekeken liep ik weer naar de woonkamer. Nicole was weer bevrijd en gorilla was alles aan het leegeten. Ik besteedde er niet genoeg aandacht aan. Het was nog best verwarrend om zo te zitten bij een paar jongens als werk. Hoe deed Nicole dat? “Maddy, laten we boodschappen gaan doen. Dat was het laatste dat we hadden.”. Ze wees naar het eten van gorilla. Ik moest echt eens achter zijn naam gaan komen. Nou ja, dat kon wachten. Eerst boodschappen doen. Samen met Nicole verliet ik het appartement.