Hoofdstuk 16

Aiden
‘Gaan we daardoor?’ vraagt Yuna gespannen.
‘Ja, waarschijnlijk weten ze daar wel meer over je draak en ik kijk haar aan.
‘Hoe weet je dat?’ vraagt ze nieuwsgierig en gaapt een keer.
‘Een vampier heeft goede oren en als je de juiste mensen benaderd dan hoor je veel.’
‘Ow natuurlijk.’
‘We gaan nu slapen en dan zien we morgenvroeg wel of we er heen gaan. Het is verder rijzen dan dat je denkt en dus moeten we nu wel echt gaan slapen.’
‘Oké is goed’ gaapt ze weer en valt dan vrij snel in slaap.

De volgende dag ben ik al wakker voordat de zon opkomt. Het is belangrijk dat we dit goed aanpakken en dat we…. samenwerken…uh. Iets wat echt niet gaat lukken met haar. Ze kan haar mond niet houden en ze vertrouwd me niet. Logisch ik heb haar gebeten.
Ik sta op van de grond en raap alles bij elkaar. Ik trek mijn jas weer aan en hang mijn pijlen, boog en zwaard weer op mijn rug.
‘Wat? Waar ben ik?’ slaperig komt Yuna overeind en kijkt vragend rond.
‘We gaan weer verder’ zeg ik en gooi haar zwaard naar haar toe die recht naast haar in de grond steekt.
Geschrokken kijkt ze me aan en trekt het zwaard uit de grond. Ze staat op en begint dan ook met het inpakken van haar spullen. Ze zadelt haar paard op en kijkt me vragend aan.
‘Heb je een plan?’ en ze bijt op haar onderlip.
‘Ja dat heb ik. Je doet precies wat ik zeg en niet meer of minder. Ik wil dat je je oren goed open houd en dat je stil bent. Ik doe het woord als dat moet. Zo kan er niets mis gaan. Begrepen?’ en ik kijk haar doordringend aan.
‘Waarom zou ik naar jou luisteren?’ snauwt ze dan.
‘Doe nou maar wat ik je zeg, anders kun je zelf je draak gaan zoeken!’
‘Oké dan. Best!’ en ze klimt op haar paard.
‘Je bent een elf en ik een vampier. Ik weet niet wat voor wezens er in dat dorp leven en of ze je draak hebben.’
‘Maar je zei dat ze ons kunnen helpen!’ roept ze boos.
‘Ik weet het niet zeker!’ grom ik terug.

Na een paar uur lopen en bekvechten zijn we eindelijk bij de rand van het stadje.
‘Jij blijft hier en dan ga ik kijken of we er heen kunnen’ zeg ik tegen haar.
Langzaam sluip ik dichter naar de huizen toe en verberg me hoog in een boom.
Al snel word het duidelijk dat het een stadje is waar vampiers leven. Iets wat niet gek is aangezien we nog steeds in ‘mijn gebied’ zijn. Zo stil als ik kan sluip ik weer terug naar Yuna die ongeduldig aan de rand van de stad aan het wachten is.
‘En? Kunnen we er heen? Weten ze meer van mijn draak?’ ongeduldig zit ze te wiebelen op haar paard en kijkt me hoopvol aan.
‘Het is een stad vol vampiers’ zeg ik een beetje te vrolijk.
‘O, oké. Fijn voor je’ zegt ze zachtjes en draait zich om.
‘He, ik snap het wel als je er niet heen wilt. Ik heb je bang gemaakt en dat is mijn eigen schuld.’
‘Nee ik wil mijn draak terug! En als ze er meer van weten moeten we er heen gaan!’
‘Oké maar ik denk dat ik beter zelf kan gaan. Je bent een te makkelijke prooi, snap je?’
‘He! Dat is niet waar! Ik kan ook vechten!’ zegt ze beledigd en kijkt me aan.
‘Ja klopt maar ik had je zo te pakken en daar zit een hele stad vol met.. mij!’ en ik wijs naar achteren.
Yuna zucht en laat zich van haar paard af zakken. ‘Je hebt gelijk, maar ik wil graag mijn draak terug. Dat is alles’ en ze gaat op de grond zitten.
‘Luister, als jij gewoon hier blijft dan ga ik kijken of ik je draak kan vinden. Dan kom ik het je zeggen en kijken we wat we dan doen.’
Yuna knikt begrijpelijk en er komt een kleine lach op haar gezicht.
‘Oké dan ga ik nu kijken of ik je draak kan vinden en doe geen stomme dingen.’