Sixth Chapter

Nadat we hadden ontbeten waren we naar het park getrokken. We zochten een geschikt bankje uit maar niet iedereen kon er op zitten. Uiteindelijk draaide het uit op een 'gevecht'. Gelukkig had ik nog net een plekje kunnen bemachtigen door Niall van de bank te duwen. Hij keek me met een pruillip aan maar ik schudde mijn hoofd. Louis en Zayn hadden ook een plekje bezet op de bank en Liam en Niall gingen dan maar op de grond zitten. Tegen 11 uur kwam de zon er ook door en werd het redelijk warm. Ik deed mijn trui in een vlotte beweging uit en streek het strakke topje eronder terug in plooi. Veel werd er niet gezegd, af en toe deed iemand een poging om een gesprek te beginnen maar niemand ging er echt op in. Niet dat het zo erg was, ik kon wel genieten van de stilte. Langzaam sloot ik mijn ogen, ik voelde de zon op mijn huid branden. Opeens werd de stilte verbroken door Liam "Oh no". Snel opende ik mijn ogen maar ik merkte niets abnormaal. "Fuck, you've got to be kidding me" Niall keek een beetje hulpeloos naar Liam. "What's going on?" ik keek Zayn vragend aan. "Trouble" mompelde hij snel "what? I still don't get it" "the sharks" maakte hij zichzelf wat duidelijker. Hij knikte in de richting van een groep jongens die onze richting uitkwamen. Iedereen stond haastig op maar ik had het nog steeds niet door. Opeens herinnerde ik mij wat Zayn over the sharks had gezegd. "Let's go, we're not looking for any trouble" Liam trok me zachtjes mee aan mijn arm maar het was te laat. "Liam, what's the hurry" de hese stem klonk angstig dichtbij en ik draaide mij om. Ik werd aangestaard door de mooiste groene ogen ooit. Voor mij stond een jongen, ik schatte hem niet zoveel ouder als mij. Zijn groene ogen leken recht door me heen te kijken en ik staarde ongemakkelijk naar de grond. "And who is this, lovely girl" hij ging met zijn hand langs mijn wang maar deze sloeg ik weg. "Don't. Touch. Me" ik kneep mijn ogen kort samen en zette een stap achteruit. Maar de jongen zette een stap naar me toe en greep mijn pols vast. "I'm not used to people who won't let me do whatever I want" zijn greep verstrakte en ik probeerde om zelfzeker terug te kijken in zijn ogen. "Leave her alone Harry" Zayn ging beschermend voor me staan. "Oh, is she you're girlfriend Zayn?" hij grinnikte en liet mijn pols terug los. "N-no...but that doesn't mean you don't have to leave her alone." Harry balde zijn vuisten en het leek even of ze elkaar in de haren zouden vliegen maar uiteindelijk haalde harry zijn schouders op. "Too bad, we could use a girl like u in the sharks. So if you're interested..." hij knipoogde en ik moest nu zelf moeite doen om niet uit te vliegen op hem. Wie dacht hij wel te zijn? De koning? Harry wachtte mijn reactie af maar draaide zich toen om en liep weg met de rest van de jongens die achter hem hadden gestaan. "Creep" mompelde ik stil toen hij buiten gehoorsafstand was. "Are you okay?" Zayn pakte mijn pols vast die lichtjes rood was door Harry's stevige greep. "Yeah, I'm fine" een vage glimlach werd gevormd door mijn lippen. Zayn liet mijn pols terug los en glimlachte zachtjes naar mij. "Now kiss" hoorde ik Louis opeens in mijn oor fluisteren. Ik kon gewoon aanvoelen dat hij nu aan het grijnzen was. "Oh, shut up" ik sloeg hem zachtjes tegen zijn borst aan en zette een stapje bij Zayn weg. Hij keek Louis even boos aan en wendde toen ook meteen zijn blik af. Soms kon de grond toch zo super interessant zijn. Liam was de persoon die na een lange en gênante stilte weer begon te praten. "Now you've met a part of the sharks..." "wait, that was only a part? There are more?" ik keek hem een beetje verbaasd aan en trok een wenkbrauw op. "Yes. Much more" "oh shit man..." ik keek hen met open mond aan. Nu waren ze al met 8 geweest. En als dit nog maar een klein deel was... Wie weet wat ik dan moest verwachten als ik de hele bende eens zou tegenkomen op straat. Liever toch niet. Zeker de leider, harry, gaf me rillingen. Toen hij me aanraakte ging er een koude rilling door me heen en het leek alsof ik zijn hand nog steeds op mijn wang voelde liggen. "Do we stay here or do we go back to our place?" Louis leek ook niet meer zo heel zelfzeker en een beetje nerveus keek hij om zich heen. Liam haalde zijn schouders op "I don't think they"ll return but they ruined the fun so I guess it's better if we go back." Verslagen dropen we weer af naar het steegje. Met een diepe zucht zakte ik neer op een van tonnen die er stond. Louis zette zich naast mij neer en met mijn blik volgde ik Zayn die het gebouw binnen ging dat aan de steeg grensde. Nieuwsgierig als ik was stond ik op en ging ik achter hem aan. "Go Amelia" moedigde Louis me aan, hij keek vrolijk maar ik zag duidelijk de teleurstelling in zijn ogen. Aarzelend ging ik naar binnen, Zayn stond met zijn rug naar mij en ik zag mijn kans. "BOOOOOOO" ik legde mijn handen op zijn rug en hij verschoot duidelijk."Shit, Amelia, don't ever do that again unless you want to give me a heart attack." Ik grinnikte even en probeerde Zayn zo nonchalant mogelijk aan te kijken. "What is this place?" hij haalde kort zijn schouders op en keek mij toen doordringend aan. Mijn ogen flitste heel de tijd van de grond naar Zayn. Toen ik even iets langer naar de grond keek maar daarna weer omhoog stond Zayn opeens vlak voor mij. "Amelia, about that kiss..." "forget it Zayn" ik beet op mijn lip. "But what if I don't want to forget?" Zayn keek me opnieuw met zijn donkere ogen aan. "Wh-" voor ik mijn zin kon afmaken duwde Zayn mij tegen de muur aan. Mijn ademhaling versnelde toen hij zijn lippen zachtjes op die van mij duwde. Mijn hand vond zich automatisch een weg onder zijn shirt en al snel waren onze tongen verwikkeld in een hevig gevecht. Ik wist niet hoe lang we er stonden maar het leek voor mij eeuwig te duren, hoewel ik dit natuurlijk niet erg vond. Zayn beëindigde de kus door weer een beetje afstand te nemen. "Well, I have to admit that I didn't see that one coming" ik grijnsde zachtjes en ook Zayn kon een glimlach niet onderdrukken.