48.

Elena Johnson

Met trillende handen haalde ik de brief uit de envelop en opende deze. Louis kwam naast me zitten en las over mijn schouder mee.

Lieve Elena,

Het is je gelukt! Alles is weer goedgekomen. Wat ben ik blij voor jou. Je kan weer door met je perfecte leven. Ik heb voor je moeten zitten, in een kleine, claustrofobische cel, samen met mijn vriendinnen. Gelukkig ben ik weer vrij. Ik heb dan wel een contactverbod, maar dat weerhoud me er niet van om Louis de mijne te maken. Om dat te laten gebeuren moet jij eerst weg. Omdat je niet meer meewerkt, denk ik dat ik maar een andere manier moet bedenken om je out of the picture te krijgen. Wees gerust, ik bedenk wel iets zonder dat ik mijn contactverbod verbreek. En zodra jij weg bent, kan ik mezelf naar Louis werken. Ik beloof je dat ik hem goed zal behandelen. We worden samen wel gelukkig.
Nou, volgens mij heb ik je genoeg gewaarschuwd!

Liefs,
Gaby

Ik keek naar Louis, die me meteen in een knuffel trok. 'Sssst, het komt allemaal wel goed. Gaby kan ons niks maken, echt niet Elena. Ik laat ze jou met geen vinger aanraken. Jij bent van mij en je blijft van mij!' Ik verborg mijn gezicht in zijn shirt en snoof zijn bekende geur op. 'Sorry,' murmelde ik tegen zijn shirt aan. 'Sorry?' vroeg Louis verbaasd en hij duwde me iets naar achter zodat hij me aan kon kijken. 'Sorry dat ik je verjaardag verpest,' zei ik zachtjes. 'Gaby verpest mijn verjaardag, niet jij,' stelde Louis mij gerust. Ik borg de brief weer op in de envelop. 'We gaan straks wel even langs het bureau om opnieuw aangifte te doen,' zei Louis. Ik glimlachte even. 'Ga je kaarten maar lezen,' zei ik tegen hem. Ik stond op en liep naar de keuken. Ik vulde een glas met water en nam een slok. Toen ik weer helemaal rustig was liep ik weer terug naar Louis en nam naast hem plaats. Bij elke kaart verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Ik vond het leuk om alleen maar naar hem te kijken terwijl hij bezig was. Hoe hij af en toe zachtjes grinnikte als er echt iets grappigs in de kaart stond. Sommige fans hadden er echt hun best op gedaan en hadden de meest originele kaarten gemaakt. 'Lou?' vroeg ik lichtelijk bezorgd toen er een frons in zijn voorhoofd verscheen. Hij keek op en slikte. 'Ik heb ook een kaart van Gaby,' zei hij zachtjes. Ik beet op mijn lip. Louis schoof de kaart naar me toe. Het was een simpele 'gefeliciteerd' kaart. Ik opende de kaart en begon te lezen. Erg veel stond er niet.

Lieve, lekkere, leuke Louis,

Gefeliciteerd met je 25ste verjaardag!
Volgende jaar vieren we hem samen. Dan zijn er samen gelukkig. Je hoeft nog maar een jaar te wachten.

Liefs,
Gaby

Ik keek naar Louis en slikte. Hoe kon ze dit doen. Louis stond op en trok me opnieuw in zijn armen. 'Dit heeft geen invloed op me. Ik ben niet bang voor haar. Ik blijf bij jou want ik hou van jou. Ik wil een kind met jou en met niemand anders. Jij bent de ware voor mij. Onthoud dat alsjeblieft en ben niet zo onzeker,' zei hij terwijl hij een kus op mijn haren drukte. Ik glimlachte zwakjes. Louis sprak de waarheid, daar twijfelde ik niet aan. Ik was alleen bang dat Gaby me inderdaad uit de weg wist te ruimen en zich zo een weg naar Louis kon werken. 'Al was Gaby de laatste vrouw op aarde, dan zou ik nog niks met haar doen.' 'Weet ik Lou,' glimlachte ik en ik drukte een kus op zijn lippen. 'Maak de andere kaarten maar open.' Louis keek me nog even aan, maar ging daarna weer verder met zijn kaarten. En ik ging weer verder met het bestuderen van Louis, proberend niet aan Gaby te denken.